Gökbilimciler, herhangi bir akıllı medeniyet belirtisi için Samanyolu’nun merkezini tararlar, sessizlikten başka bir şey bulamazlar.

Evrende başka bir yerde medeniyetler var mı? Samanyolu’nda başka bir yer mi? Bu bizim kapsayıcı sorularımızdan biri ve olumlu bir cevap çok derin olurdu.

İnsanlık, 20. yüzyılın başlarında radyo dalgalarının ortaya çıkmasından kısa bir süre sonra, şu veya bu şekilde dünya dışı zeka (SETI) arayışını sürdürdü. On yıllar boyunca çabalar arttı ve azaldı, ancak arama hiçbir zaman tamamen terk edilmedi.

Arama, geçmişte açıklanamayan radyo dalgaları şeklinde geçici ipuçları tespit etti, ancak hiçbir şey güvenilir kanıt içermez. Şimdi, Samanyolu’nun merkezindeki yeni bir tekno-imza araştırması hiçbir sonuç vermedi.

Başka bir uygarlığı keşfedersek veya onunla temasa geçersek, türümüz için neredeyse mistik bir an olacak. İnsanlar oldukça hızlı bir şekilde farklı kamplara ve ideolojilere bölünür ve bu konuda ne yapılması gerektiğini tartışmaya başlardı. Birçoğumuz sokaklara dökülecek ve kardeşlerimize yenilenmiş bir merakla bakacaktık.

Yine de, muhtemelen aralara dokunmalıyız. İnsanlık başka bir yerde yaşamı keşfederse, muhtemelen güneş sistemimizde bir yerde tek hücreli yaşam olacaktır. Belki güneş sisteminin uydularından biri, yeraltı okyanuslarında bakteri barındırıyor.

Ancak gece gökyüzüne baktığımızda ve yalnız olup olmadığımızı merak ettiğimizde çoğumuz daha karmaşık yaşam formlarını düşünürüz. Dışarıda bizimle aynı zorluklarla karşılaşan ve bizim gibi kendi kökenleri ve kaderleri üzerinde kafa yoran başka teknolojik medeniyetler olup olmadığını merak ediyoruz.

“150 MHz’de Galaktik Merkeze Yönelik Tekno-imza Araması” başlıklı yeni bir makale, bir dizinin dördüncüsü. Dördünün her biri, Avustralya’daki Murchison Widefield Array (MWA) kullanılarak düşük frekanslı radyo dalgaları için bir aramadır. Baş yazar, Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation’dan (CSIRO) Chenoa Tremblay’dir. Makale, baskı öncesi sitesi arxiv.org’da mevcuttur.

Sonuçlar, MWA ile iki gece boyunca yedi saatlik gözlemlerden elde edildi. Arama, galaksimizin çekirdeğindeki süper kütleli kara delik olan Sagittarius A*’ya odaklanarak galaktik merkeze yönelikti. Araştırmacılar, tekno-imza araştırmalarını 144 ötegezegen sisteminde hedeflediler.

Yaşam arayışı biyo-imzalara odaklanır. Biyoimzalar, yaşamın varlığını gösteren moleküller veya izotoplar gibi şeylerdir. Tekno imzalar farklıdır.

Farklı araştırmacılar tekno-imzaları farklı şekilde tanımlar. Ancak geniş anlamda, teknoimzalar, yalnızca teknoloji kullanımından kaynaklanabilecek etkilerin kanıtıdır. Dyson küreleri gibi mega mühendislik projeleri, tespit edilebilecek radyasyon sızdırabilir. Yeterince gelişmiş bir uygarlık onları inşa edebilir, hatta yıldızların yörüngelerini değiştirebilir. Bu fenomenler, başka bir teknolojik uygarlık için iyi bir kanıt olacaktır. Atmosferdeki kloroflorokarbonlar gibi daha sıradan şeyler de kanıt olabilir, ancak tespit edilmesi daha zor olabilir.

Bazı araştırmacılar, doğal olarak üretilebildiklerinden radyo dalgalarını tekno-imza olarak görmezler. Ancak, uzayın geniş bölgelerinin herhangi bir yaygın araştırması açısından, aranacak en pratik şey radyo dalgalarıdır. MWA ile yapılan son gözlemler 155 Mhz’ye ayarlandı.

SETI’nin temeli radyo sinyalleridir. Bunun nedeni kısmen, büyük olasılıkla teknolojik bir türün erken bir göstergesi olmaları ve radyo dalgaları üretme ve onları tespit etme yeteneğinin muhtemelen erken gelmesidir. Bizim durumumuzda yaptı. Yazarlar, “Her ikisi de radyo mühendisliği tarihinin başlarında ortaya çıkmış olan düşük frekanslarda hem güçlü vericilerin hem de hassas alıcıların varlığı, aranacak mühendislik sinyallerinin bir örneğini ve enstrümanları sağlayarak düşük frekanslı tekno-imza aramalarını motive eder. bunu yapmak için.”

Bu arama, yalnızca çaba ve sonuç ekonomisi için galaktik merkeze yönelikti: en çok yıldıza sahip. Şansımızı artırmak için nereye bakacağımızı ya da bakmadığımızı bilmiyoruz, çünkü henüz başka bir teknolojik medeniyet keşfetmedik. Dünya dışı zeka arayışında, ağımızı genişletmek mantıklı. Yazarlar makalelerinde “Galaktik merkez (GC), GC’ye doğru görüş hattı herhangi bir yön için en büyük entegre galaktik yıldız sayısına sahip olduğundan, ana SETI hedefidir” diye yazıyor.

GC’yi hedeflemenin hem lehinde hem de aleyhinde bazı nedenler olduğuna dikkat çekiyorlar.

GC’deki yıldız yoğunluğunun iyi ve kötü bir yanı vardır. Elbette, daha fazla yıldız var, bu da daha fazla potansiyel gezegen ve medeniyet anlamına geliyor. Ancak daha fazla yıldız mutlaka daha iyi değildir. “GC’deki yıldızların yüksek yoğunluğu, yıldız süpernovaları ve manyetar patlamaları gibi felaket olaylarının, GC içindeki dış gezegenleri etkileme olasılığının daha yüksek olduğu ve potansiyel olarak yüzeylerindeki herhangi bir yaşamı yok ettiği anlamına gelir” diye yazıyorlar.

Yoğun bir şekilde paketlenmiş GC’de çok sayıda yıldız olduğu için, yıldız geçişleri daha olasıdır. Bırak uygarlığı, yaşam için kötü haberler bunlar. Gezegen öncesi diskleri bozabilir ve gezegen oluşum sürecine müdahale edebilirler.

Ancak öte yandan, GC de bakmak için umut verici bir yer. “Bu faktörlere rağmen, Gowanlock ve diğerleri (2011) tarafından yapılan modelleme, karmaşık yaşamı destekleyebilecek gezegenlerin çoğunun iç galaksiye doğru (galaktik merkezden 1 kpc’den az) bulunduğunu tespit ediyor. Morrison & Gowanlock (2015) bu modeli genişletiyor. akıllı yaşamı dahil etmek ve ayrıca iç galakside daha yüksek olasılık bulmak” diye yazıyor yazarlar.

2021’de yapılan bir araştırma, GC’deki tüm tehlikelere rağmen hala bakılacak en iyi yer olduğunu gösteriyor. Bu makalenin yazarları, “Galaktik merkeze (GC) doğru bir görüş hattı, gökyüzünde herhangi bir yönde potansiyel olarak yaşanabilir en fazla sayıda sistem sunuyor” diyor. Ve eğer akıllı bir uygarlık ayağa kalkar ve devam ederse, en iyi yayılma şansı, yıldızların çok uzak olmadığı, sıkıca paketlenmiş GC’dedir.

Son arama 144 ötegezegen sistemini hedefliyordu, ancak aynı zamanda galaktik merkeze ve galaktik çıkıntıya doğru 3 milyondan fazla yıldızın daha geniş bir kör aramasını da tamamladı. Yazarlar, “Hiçbir makul tekno-imza tespit edilmedi” diye yazıyorlar.

Sonunda, hiçbir imza tespit edilmedi demek, tespit edilecek herhangi bir sinyal olmadığı anlamına gelmez. Bu sadece, bu belirli zamanda, bu arama metodolojisinin belirli dalları kullanılarak hiçbir sinyalin algılanmadığı anlamına gelir.

Üzülmeli miyiz?

Belki değil. Bu girişimlerin her biri, arama yöntemi hakkında bir şeyler ortaya koyar ve gelecekte yöntemlerin iyileştirilmesi için bir şans sağlar. Tekno-imza arayışındaki kutsal kâse muhtemelen tüm gökyüzünü kapsayan bir araştırmadır, ancak bu, yolumuza devam etmemiz gereken bir şey. Yazarlar, “Ancak, tüm gökyüzü tekno-imza aramalarına geçmeden önce, üstesinden gelinmesi gereken bir dizi hesaplama zorluğu var ve bu anketler, bir diyafram dizisi ile bu hedefe nasıl ulaşılacağına dair fikir verdi” diye yazıyor.

Yani şimdilik yalnızız. Buluşacak başka teknolojik medeniyet yok. Hala bir rüya.

Ama belki de sokaklara dökülüp insan kardeşlerimize yine de yenilenmiş bir merakla bakmalıyız.

Neye zarar verebilir?