yıldız alanı sadece gerçek boyutu açısından değil, bir tür olarak RPG oyunları için de muazzam olacak. Bethesda ve diğerlerinin on yıllardır mükemmelleştirdiği Fallout ve Skyrim formülünün bir sonraki adımı için yüzlerce görev, karakter, özelleştirme seçeneği ve daha fazlasını bekleyebiliriz. Bununla birlikte, Starfield gezegenleri biraz seyrek nüfuslu olacak ve bunların sadece %10’u yaşamı destekleyecek. Todd Howard. Görünürde ele alındığında, bu, Starfield’ın kulağa biraz boş veya “içerik” açısından eksik gelmesine neden olabilir, ancak video oyunlarında yalnızca “eşyaları” toplamak, bunlarla etkileşim kurmak ve tamamlamaktan daha fazlası vardır – Starfield çıkış tarihinden önce, boş gezegenler olasılığı aslında kulağa iyi bir şey gibi geliyor.
Starfield görevlerinden Starfield uzay savaşına ve Starfield özelliklerine kadar, Bethesda’nın yeni yapıtında yapacaklarımız eksik olmayacak gibi. İster hayvanlar ister insansı NPC’ler olsun, gezegenlerin yalnızca %10’unun yaşamı desteklediği gerçeği, doğal olarak birkaç alarm veriyor. Video oyunu oyuncuları olarak, RPG ve açık dünya oyunlarının maksimum ‘içerik’ için tasarlandıkları, en iyi oyunların yapacak, edinecek ve tamamlayacak en çok şeyi olan oyunlar olduğu fikrine alıştık.
Tatile gitmek gibi, bu bir tür zaman-para denklemi haline geliyor: Aynı fiyata iki hafta bulabileceğim bir hafta süren bir şey için neden 70 dolar ödeyeyim? Ama daha derinden – ve bence daha sağlam ve anlamlı bir düzeyde – bence biz de video oyunu oyuncuları olarak oyunların salt zaman işgalinin ötesinde bir değeri olduğunu hissediyor ve buna inanıyoruz. Daha kısa süren veya daha az sayıda yapılacak büyük-T Şey içeren bir oyun, daha uzun ve daha fazlasını içeren bir oyundan doğal olarak sanatsal açıdan daha az değerli değildir.
Kişisel bir örnek verebilirim ve eminim sizin de vardır. Yaklaşık üç saat içinde tamamlanabilen Resident Evil 2’nin yeniden yapımına bakıyorum ve – kilitleri, ek oyun modları ve bazı özelleştirme öğeleri olmasına rağmen – kesinlikle modern standartlara göre nispeten sınırlı ve benzersiz bir deneyim.
Daha sonra keşif, koleksiyon malzemeleri ve deneyimi tercihlerinize göre kişiselleştirme fırsatları açısından çok daha fazlasını sunan Resident Evil Village’a bakıyorum. Resident Evil 2’nin yine de daha iyi bir oyun olduğunu söyleyebilirim – onu RE Village’ın ötesine yükselten saf ‘miktar’ın ötesinde niteliklere sahip.
Aynı şekilde, Red Dead Redemption 2’nin açık dünyasının, oyuncu odaklı deneyim için hâlâ çok geniş ve fırsatlarla ve teşviklerle dolu olmasına rağmen, Grand Theft Auto’nun daha büyük ve dolu açık dünyalarından daha zengin, daha ilginç ve daha ödüllendirici olduğunu söyleyebilirim. 5 ve GTA Çevrimiçi.
Boş zamanın ve harcanabilir gelirin elde edilmesinin bu kadar zor olduğu bu günlerde ve belki de yılda yalnızca bir veya iki video oyunu oynayabiliyorsanız, zengin içerikli, neredeyse hiç bitmeyen bir açık olma ihtimalinin çok çekici bir tarafı var. dünya – net, paranın karşılığı olan bir satın alma.
Ama biz oyun oynayan insanlar olarak başka şeylerde değer arar ve buluruz. Örneğin, hikayeyi ve karakterizasyonu tutarlı tutmak için açık dünyayı sınırlayan bir RPG oynamayı, ruh halimden ödün verip vermediğine bakılmaksızın, istediğim kadar uzun süre her şeyi yapmama izin veren bir sanal alan oyunu oynamayı tercih ederim. ve anlatı ivmesi.
Bu da bizi Starfield’a geri döndürür. Bir kişi olarak, içinde yaşayan bir karakter olarak kendi küçüklüğümüze dair bir duyguya sahip olmamız bu oyunun doğasında var gibi görünüyor – galaksinin ölçeği ve uzayın gizemi, görece önemsizliğimizle ortaya çıkıyor.
Ulaştığımız her gezegen – hatta gezegenlerin çoğu – açıkça bizim için yapılmış ve bizi hedef alan şeylerle doluysa, dünya tamamen bizim yapmak istediklerimize göre tasarlanmış gibi hissediyorsa, o zaman Starfield evreni başlar. paradoksal olarak daha küçük hissetmek. Artık, zamanın geçişine ve insanların gelişine müthiş kayıtsız kalan, haritası çıkarılmamış ve bilinmeyen gezegenlerden oluşan uçsuz bucaksız, umursamaz, esrarengiz bir sistem değil.
Bunun yerine, ikna edici, geçirimsiz gerçek bir dünyanın aksine, tek kişi için inşa edilmiş bir oyun alanı, daha yapay duygulu bir oyun dünyası haline gelir. Başka bir deyişle, Starfield’daki her şey etkileşime girmek, sahip çıkmak ve tamamlamak için tasarlandıysa, dünya bu erdem sayesinde sonlu hale gelir.
Aksine, dünyanın büyük bir kısmı bir şekilde çekici gelmiyorsa veya bir video oyunu oyuncusunun yapmak isteyebileceği tipik şeyler dikkate alınmaksızın var gibiyse, o zaman kendi başına bir varlık haline gelir – bizim çözebileceğimiz kendi gizemleri ve karmaşıklıkları olan bir karakter. Muhtemelen bilmesi, doğası gereği daha büyük hissettiriyor.
Doymuş hissetmek için her zaman açık dünyayı ‘yemek’, tüketmek, dokunmak ve içindeki her şeye bir şekilde sahip olmak zorunda değiliz. Bence herkes baştan çıkaran ve çok sayıda duygusal deneyim sağlayan video oyunları oynamak istiyor, yalnızca sezgisel ve bu noktada son derece tanıdık olan her şeyi tamamlama süreci değil.
Starfield’ın birçok gezegeninde yaşam olmaması, sanki ima yoluyla, biz gelmeden önce var olan ve biz gittikten sonra da devam edecek olan çok daha büyük ve ‘yaşanan’ bir dünyayı önerecekmiş gibi geliyor. Evrenin büyüsünü ve ihtişamını iletmeye hevesli bir oyunda, Starfield’ın gezegenlerinin yalnızca %10’una yaşam koymak, yapılacak doğru şey gibi geliyor.
Bethesda’nın yapıtının gelmesini beklerken, siz de Starfield karakter yaratmaya hazırlanın. Ayrıca tüm Starfield yoldaşlarına göz atmak ve kiminle aşk yaşayabileceğinizi öğrenmek isteyeceksiniz.