30 Yaşındaki Oldenburg: “Neredeyse Acı Çekecek Kadar Bağımsızız”

Oldenburg Uluslararası Film Festivali 30 yıldır inancını koruyor.

Torsten Neumann, 1994 yılında Almanya’nın en büyük küçük film festivalini kurduğunda, yenilikçi, geleneksel olmayan ve hepsinden önemlisi bağımsız sinemayı kutlayan bir yer olan Sundance’e yerel bir yanıttı. Kuzey Yıldızları, birlikte büyüdüğü 1970’lerin Yeni Hollywood tarzı filmleri ve 1990’ların yeni nesil bağımsız film yapımcılarıydı – Quentin Tarantino’nun Pulp Fiction sadece birkaç ay önce Cannes Film Festivali Altın Palmiye’yi kazanmıştı – geleneğe meydan okuyan ve ana akımı dönüştüren.

Aradan otuz yıl geçti, pek bir şey değişmedi. Neumann 30. film festivalini hazırlarken (2023 etkinliği 13-17 Eylül’de gerçekleşecek), o orijinal Oldenburg ruhu – sıra dışı, tuhaf ve şiddetli radikalin kutlanması – onun yol gösterici ışığı olmaya devam ediyor.

Neumann, “Beklentileri karşılamaya çalışan filmlerden çok risk alan, hatta çok ileri giden sinemayla her zaman daha çok ilgileniyorum” diyor. “Bağırsağa atılan bir yumruk, gıdıklanmaktan daha etkilidir.”

Neumann, bu yılki kadroyu seçmenin ilk aşamalarında, ancak tarih herhangi bir rehber olacaksa, şaşırmayı bekleyin. Yerleşik bağımsız sevgililerin Oldenburg’da her zaman bir yeri vardır – Steven Soderbergh ve Darren Aronofsky, Brian De Palma ve Larry Clark, Johnnie To ve Takeshi Kitano’nun yeni filmlerinin hepsinin Almanya prömiyerleri burada yapıldı ve yıllar boyunca ünlü konuk listesi şunları içeriyordu: Nicolas Cage, Matthew Modine, Asia Argento ve Amanda Plummer gibi isimler – ama festivalin asıl büyüsü, Neumann’ın unutulmuş veya gözden kaçanları onurlandırmasından, beyinsel yönetmenlik ekibi David Siegel ve Scott McGehee (dikiş, Montana Hikayesi), Yunan-İtalyan sömürü kralı Ovidio G. Assonitis (Dokunaçlar, Kapının ötesinde) veya Laoslu korku yönetmeni Mattie Do (Sevgili Kardeşim, Uzun Yürüyüş).

Neumann, “Neredeyse acı verecek kadar bağımsızız,” diye şaka yapıyor. “Sevdiğimiz filmler genellikle bir fantezi film festivali için fazla sanat evi ve bir sanat evi festivali için fazla tür. Ama bence en iyi sinemalardan bazılarının bulunabileceği yer burası ve genellikle çatlakların arasına düşen bu tür filmler.”

Oldenburg’un sık sık konuğu olan ve ikiz kardeşi Michael ile birlikte, “Oldenburg, ana akım sinemanın sınırlarının ötesinde var olan hikayeleri sergilediği, teşvik ettiği ve kutladığı için, bağımsız film yapımcılarının geleceğinde hayati bir rol oynuyor” diyor. yapımcı-yönetmen ikilisi Polonyalı kardeşler (İkiz Şelaleler Idaho, kuzey çatalı). “Torsten’in benzer düşünen sanatçılar arasında geliştirdiği topluluk duygusu o kadar güçlü ki, gerçekten bir aile gibi hissettiriyor. [The Oldenburg festival] bana sinemanın insanları bir araya getirme ve kalıcı ilişkiler kurma gücünü hatırlatıyor.”

Notlar oyuncu Joanna Cassidy (Bıçak Sırtı, Roger Rabbit’i Kim Suçladı?), eski bir festival onur konuğu, “Oldenburg, dünyanın dört bir yanından film fanatiklerinin eşsiz bir karışımı. Kesinlikle harika.”

Neumann, festivalinde ortak, hatta ailevi bir atmosfer yaratmak için elinden geleni yapıyor. Geçen yıl, kült yönetmen Peter Hyams’ın eserlerinin ortak bir retrospektifine ev sahipliği yaptı. Oğlak Bir (1977), Outland (1981) ve Zaman Polisi (1994) – ve tür çıktısı iki Universal Soldier filmi (2009’lar) içeren oğlu John Evrensel Asker: Yenilenme ve 2012’ler Evrensel asker: hesaplaşma günü) ve salgın temalı korku filmi Sick. Efsanevi bağımsız yapımcı Edward R. Pressman’a (Karga, Wall Street, Amerikan Sapığı), Pressman’ın eşi ve çocuklarının katıldığı, 1970’lerin bohem kafe havasında bir Soru-Cevap bölümü sundu: Yerel film öğrencileri yerde toplandılar ve Pressman’ın her sözünü dinlediler.

COVID sırasında, yerel kısıtlamalar büyük toplantıları yasakladığında ve geleneksel bir festivali imkansız hale getirdiğinde, Neumann, her becerikli bağımsız yapımcı gibi, yaratıcı bir geçici çözüm buldu. Yerel festival hayranlarının kendi evlerini akış mekanları olarak gönüllü olarak kullandıkları “Oturma Odası Prömiyerleri” düzenledi. Yönetmen ve oyuncular, filmlerinin dünya prömiyerini ev sahiplerinin kanepelerinde izlemek için – tümü negatif COVID testleri taşıyan – geldi. Oldenburg, her bungalov ve yarı müstakil evi bir Cannes galası görünümüyle sahneye koymak için kırmızı halı ruloları, projektörler ve yerel paparazziler getirerek sahneyi bile hazırladı. Prömiyerler, şehrin geri kalanının keyfini çıkarması için canlı olarak yayınlandı.

Sinemaların yeniden açılması, yüz yüze gösterimlere dönüş anlamına geliyordu, ancak Oldenburg yenilik yapmaya devam ediyor. 2023 baskısı için Neumann, Alman sanal gerçeklik platformu MILC ve film inceleme sitesi The Film Verdict ile birlikte çalışarak, katılımcıların VR avatarları oluşturabilecekleri, Oldenburg şehir merkezinin bilgisayar tarafından oluşturulan simülasyonlarında gezinebilecekleri ve festivalin “metaverse” versiyonunu başlatacak. sanal – ama çok gerçek – festival dünya prömiyerlerine katılın.

Neumann, “Bu, fiziksel prömiyerlerin aynı zamanda metaverse’te de yer alacağı uluslararası bir film festivalinde ilk kez olacak” diyor. “Onları normal ulusal veya uluslararası prömiyerden ayrı, kendi özel dünya prömiyeri – bir metaverse prömiyeri – olarak belirlemeye çalışıyoruz.”

Oldenburg metaverse’sinin, bu pitoresk ortaçağ üniversite kasabasında her yıl farklı, yalnızca bir defaya mahsus mekanlarda düzenlenen, festivalin efsanevi “gizli” partilerinin sanal versiyonlarını da içerip içermeyeceği belli değil. Geçmişteki Oldenburg parti pop-up’ları arasında banka kasalarında, itfaiye salonlarında, tren istasyonlarında ve hatta terk edilmiş bir McDonald’s’ta şenlikler vardı. 2015 yılında, Andrew Wilson ve Luke Wilson ilk yönetmenlik denemelerini yaptıklarında, Wendell Baker HikayesiFestivalde, kardeşler terk edilmiş bir ilkokulda yerel halkla parti yaptılar, spor minderlerinin üzerine çömelip üniversiteli karma öğrenciler gibi bira içtiler.

“’Sadece Oldenburg’da’ en sevdiğim deneyimlerden biri, her muhteşem, uzun saçlı Alman ile yeraltı kulüplerinde dans etmekti. [I could find] o iyi bir dansçıydı,” diyor Cassidy.

2010 yılında, bu efsanevi Oldenburg partilerinden birinde, Kanadalı aktris Deborah Kara Unger, yıldızı Oyun, on üç Ve Korku X (ve o yılki jüri başkanı), festival direktörüyle ilişki kurdu.

Neumann, “İkimiz de meşguldük, bu yüzden tüm festival boyunca, kapanış töreninden önceki geceye kadar birbirimizi görmemiştik,” diye hatırlıyor Neumann. “Deborah geldi ve ‘Beş dakikanızı ayırmanıza ihtiyacım var’ dedi. ‘İki saatiniz var’ dedim. ”

Neumann ve Unger o zamandan beri birlikteler – “Ertesi gün seyahat ofisimizi aradım ve onun dönüş uçuşunu iptal ettim, bu benim büyük romantik hareketimdi,” diye hatırlıyor Neumann ve Unger artık Oldenburg ekibinin ayrılmaz bir parçası.

Partiler ve Neumann’ın türünün tek örneği programlaması dışında – Cassidy “zekice eklektik” diyor – Oldenburg muhtemelen en çok hapishane prömiyerleriyle tanınır. Festival, Almanya’nın en yüksek güvenlikli hapishanesi olan JVA Oldenburg’da festival konukları ve mahkumların yan yana oturduğu festivalde her yıl gösterimlere ev sahipliği yapıyor.

“Filmim ne zaman [2013’s Gefährliches Schweigen] Yeni filmi Alman aktris ve yapımcı Veronica Ferres, “Prömiyeri orada yapıldı, bir yanımda bir seri katil, diğer yanımda bir tecavüzcü oturuyordu” diyor. Yolcu COscar adayı yapımcı Cassian Elwes’in yönettiği, uluslararası prömiyerini bu yıl Oldenburg’da yapacak. “Onlarla filmim hakkında, onlara ne yaptığı hakkında ve ayrıca hayatları hakkında, onları bu yere götüren olaylar hakkında konuşuyordum. Sadece orada olmak, bu deneyimi yaşayabilmek için muazzam bir onurdu.”

Bir numaradan çok daha fazlası olan Oldenburg’un hapishane taramaları, tesisin rehabilitasyon programlarına entegre edilmiştir. Mahkumlar yönetmenler ve yeteneklerle röportaj yapıyor, hapishanedeki gazete ve televizyon kanalı Gitternet TV (kabaca “demir kafes” TV) için programlar hazırlıyor.

2021’de onur konuğu olan ve geçen yılın jüri üyesi olan Do, “Başka bir festivalde hiç böyle bir şey yaşamamıştım” diyor, “oradaki mahkumlarla kişisel düzeyde yaratıcı bir şekilde değiş tokuş yapmak, mahkumlarla konuşabilmek sanat, kültür ve filmin yeni bir bölüm yazmaya yönelik bakış açılarını nasıl etkilediği hakkında mahkumlar [their] hayatları.”

Neumann, tüm bunları bir araya getirmek için “çok, çok” çalışma olduğunu kabul ediyor: Maksimum güvenlik prömiyerleri, gizli partiler, görmezden gelinenlerin veya gözden kaçanların son derece bağımsız dizilişi. Ancak 30 yıl sonra, Bay Oldenburg durmak için bir neden görmüyor.

“Düzenli bir işim olsaydı muhtemelen delirirdim” diyor. “İşe yaradığında, festival bana en iyi bağımsız sinemanın size verdiği şeyi veriyor – o macera duygusu, burada daha önce hiç görmediğim bir şey olduğu hissi.”

BU YIL OLDENBURG’DA KAÇIRILMAZ ÜÇ FİLM

2023 serisinden bu üçlü film, Almanya’nın Oldenburg Festivali’nin 30 yıl sonra ana akıma meydan okuyan indie ve avangard film yapımcılığına nasıl ışık tutmaya devam ettiğini gösteriyor.

Yolcu C

Kısmen yüksek irtifa gerilimi, kısmen sahne arkası Hollywood endüstrisi belgesel draması, bu siyah beyaz uzun metrajlı film, efsanevi bağımsız yapımcı ve yetenek ajanı Cassian Elwes’in (Dallas Alıcı Kulübü, Lee Daniels’ın Uşağı, çamurlu), Elwes’in New York’tan Los Angeles’a Bluejet redeye ile asi bir yolcuyla gerçek hayattaki karşılaşmasını ve her iki adamı da dönüştürecek şaşırtıcı, travmatik sonuçlarını anlatıyor.

Hiçlik Kulübü

75 kadar farklı “heteronim” altında yazan gerçeküstü, deneysel ve çok parçalı Portekizli modernist yazar Fernando Pessoa’nın dünyasına ve yaşamına gerçeküstü, deneysel ve kasıtlı olarak çok parçalı bir bakış: kendi farklı geçmişlerine sahip tamamen detaylandırılmış kurgusal karakterler. , edebi tarzlar ve yaşam felsefeleri. Kült film yapımcısı Edgar Pêra — yönetmen Manyetik Yollar Ve O Barao – Pessoa’nın birçok edebi şahsiyetini, en büyük tehdidin giderek şiddetlenen ve çılgına dönen Álvaro de Campos’tan (Pessoa’nın en ünlü takma adlarından biri) geldiği, dumanlı barlar ve baştan çıkarıcı kadınlardan oluşan kara bir dünyada hayal ediyor.

Güzel arkadaş

Truman Kewley’in, tarafsız, Terrence Malick tarzı bir dış ses ve genç bir Gaspar Noé’yi çağrıştıran bir görsel stille bir buluntu film gibi inşa edilen bu ilk uzun metrajlı filmi, şiddet içeren bir olaya rahatsız edici, birinci şahıs bakış açısıyla bakıyor. William Wyler’ınkini güncelleyen adam kaçıran kişi Toplayıcı ince yaş için.