Murphy/Falchuk ikilisinin yaratılması, çığlık kraliçeleri dayanılmaz zengin bir çocuğun kanlı talihsizliklerini takip eden iki sezonluk bir korku dizisidir.
Amerikan korku hikayesi tanışmak bir sarışının intikamı
Bir korku dizisinden daha fazlası olan Scream Queens, bir korku komedisidir. Az çok kanlı ve kanlı sahneler var ama kesinlikle korkutucu değiller. Titrediğimizden daha fazla gülüyoruz – ve bu, yaratıcılar tarafından mükemmel bir şekilde varsayılıyor. Emma Roberts da dahil olmak üzere AHS serisinin oyuncularını buluyoruz.
İkincisinin biyografisini okuduğunda, insan adam kayırmacılık karşısında ulumak isteyebilir. Gerçekte, teyzesinden daha üstün gerçek bir oyunculuk yeteneğine sahiptir. İfade önyargılı gelebilir, ancak okuyucu şaşırmayacaktır. Le Zapping Décrypté, korku filmlerinde romantik komedilerden daha ustadır. Ve şunu söyleyelim: Emma Roberts’ın “kötü adamı” yorumlamasını görmeyi seviyoruz. İyi bir kız olarak inandırıcı olmadığını söyleyecek kadar ileri gitmeden, “komşu kızı” oynadığında repertuarını bir sürtük olarak kullandığı zamandan daha az ilgi çekicidir.
Emma Roberts, kız birliğinin başkanı olan dayanılmaz ve içilmez bir çocuk olan Chanel Oberlin rolünü oynuyor. Her iyi diktatör gibi “kız kardeşlerini” şehit ediyor ve bir tarikat başkanıyla çıkıyor. Ne yazık ki, cesetler onun etrafında çoğalıyor: Jamie Lee Curtis’in canlandırdığı kampüs dekanı Cathy Munsch’un görüş alanına giriyor. Onun hakkında bildiğiniz her şeyi unutun: karakteri, daha önce korku filmlerinde somutlaşanların tam tersidir.
çığlık kraliçeleri tam olarak farklı kuşaklardan iki “Çığlık kraliçesi”nin buluşmasıdır. Emma Roberts’ın – kibar kalmak için – veba rollerini yorumladığını daha önce görmüş olsaydık, Jamie Lee Curtis için durum farklıdır. Performansından hoş bir şekilde şaşıracaksınız. Ayrıca Billie Lourd’u tamamen halüsinasyonlu ve halüsinasyonlu bir karakterde, AHS’de yaptıklarından oldukça uzak buluyoruz. Yine, bu harika bir aktrisin işaretidir. Erkek karakterlere gelince, onlar hoş ama ilgi çekici değiller. Oyuncular yüzünden değil, senaryo onları sevimli aksesuarlar yaptığı için. Biblo gibidirler: rafta güzel görünürler, ancak ortadan kaybolurlarsa, bu dekoru temelden değiştirmez.
göz kırp Çığlık 4
İçinde Çığlık 4, Emma Roberts’ın canlandırdığı Jill Roberts hayranlar istediğini söylüyor. Chanel Oberlin’in hayranları var. Ve destanı iyi bildiğinde Çığlık ve süslüyoruz ekran kraliçeleri, bir süreklilik görüyoruz. Ancak bu hayranlara sahip olma arzusu, sosyal hiciv noktasına kadar itilir.
Bir örnek: Chanel Oberlin, Cadılar Bayramı için bir sosyal medya operasyonu yapıyor. Şeker değil, çok özel türden hediyeler gönderiyor. Özetle çöp gönderiyor ve hediye alırken hayranlarıyla buluşmaya gidiyor. Hediyelerden ve idollerinin varlığından açıkça memnun olan hayranlar.
İlk bakışta, bunu abartılı bulabilirsiniz. İnternet kullanıcılarının, sosyal ağlara bağımlı bile olsalar bu noktada benlik saygısından yoksun olmadıklarını. Ardından, Twitter’ı açıyoruz ve TT Fransa’da dolaşan hashtag’leri görüyoruz: Hanouna, Poupette Kenza ve realite TV, eğlence veya sosyal ağlardan gelen diğer tüm trepanlanmış insanlar.
Chanel Oberlin, etkileyicilerle tamamen aynı şeyi yapıyor: onları aptal olarak görüyor. Bir etkileyiciden gelen İnternet kullanıcılarının neyi kabul etmeye, inanmaya veya satın almaya hazır olduğunu gördüğümüzde, kolektif zekadan yararlanmanın çok karmaşık hale geldiğini kabul edeceğiz.
Sevinçli ölümler
Bazı öldürmeler özellikle tatmin edicidir. Bu yüzden Sonya, Kızıl Şeytan tarafından öldürüldüğünde, yardım edemeyiz ama rahat bir nefes alırız. Neredeyse onu serbest bırakması için çağırmak isteyeceğiz. Ya da sonunda şu ya da bu karakterden ne zaman kurtulacağımızı bilmek için dizinin spoilerini aramak.
Sonya’nın durumunda, sahne özellikle komiktir: Kırmızı Şeytan onun işini bitirirken, bir tweet göndermek için zaman ayırır. Bunun abartılı olduğunu düşünüyorsanız, kazalar, saldırılar ve benzeri durumlarda, yardım çağırmak yerine çekim yapmak ve canlı yayın yapmak moda olduğunu unutmayın.
arsa çığlık kraliçeleri çok karikatürize durumlarla küresel olarak eksantriktir, ancak yaratıcılar tarafından benimsenen bir stildir. Amaç gerçekçi durumlarla korkutmak değil absürt sahnelerle güldürmektir.
Korkudan ürpermekten çok güldüğümüz (özellikle 2. sezonda) Chucky serisiyle aynı ruh içindeyiz. İşe yarıyor ama gerçek korku filmi hayranları hayal kırıklığına uğrayabilir. AHS, Abuela ya da diğer korku yapımlarının aksine korkmuyoruz ve korku filmlerine özgü, bir evde en ufak bir gürültüde bizi yerimizden sıçratabilecek bu sağlıksız atmosfer yok. Yavaş yavaş yükselen bu dırdırcı kaygı, çığlık kraliçeleri. Korku, dizinin ana karakteri değil, bir aksesuarıdır. Yine de korku filmlerine deli olmayanlar için erişilebilir olma avantajına sahip çok iyi bir eğlence olmaya devam ediyor.
çığlık kraliçeleri Disney+’ta mevcuttur.