Bu sanatçının izlenimi, arka planda görünen Rho Ophiuchi bulut kompleksi ile haydut bir gezegen örneğini göstermektedir. Hileli gezegenlerin Güneş Sistemimizdeki gezegenlerle karşılaştırılabilir kütleleri vardır, ancak bir yıldızın yörüngesinde değil, kendi başlarına serbestçe dolaşırlar. Kredi: ESO/M. Kornmesser
Hileli gezegenler, Güneş Sistemimizdeki gezegenlerinkiyle karşılaştırılabilir kütlelere sahip olan, ancak bir yıldızın yörüngesinde olmayan, bunun yerine kendi başlarına serbestçe dolaşan zor kozmik nesnelerdir. Şimdiye kadar pek kimse bilinmiyordu, ancak birkaç Avrupa Güney Gözlemevi’nden gelen verileri kullanan bir gökbilimciler ekibi (ESO) teleskoplar ve diğer tesisler, galaksimizde en az 70 yeni haydut gezegen keşfetti. Bu, şimdiye kadar keşfedilen en büyük haydut gezegen grubudur ve bu gizemli galaktik göçebelerin kökenlerini ve özelliklerini anlamak için önemli bir adımdır.
Gökbilimciler, çevremizdeki en az 70 haydut gezegeni tespit etmek için ESO teleskoplarını kullandılar. Samanyolu, bugüne kadarki en büyük grup. Keşfi özetleyen bu videoda bu zor kozmik göçebeler hakkında daha fazla bilgi edinin!
Fransa, Laboratoire d’Astrophisique de Bordeaux ve Avusturya Viyana Üniversitesi’nden astronom ve kitabın ilk yazarı Núria Miret-Roig, “Kaç kişiyi bekleyeceğimizi bilmiyorduk ve bu kadar çok bulduğumuz için heyecanlıyız” diyor. bugün (22 Aralık 2021) yayınlanan yeni çalışma Doğa Astronomi.
Onları aydınlatan herhangi bir yıldızdan çok uzakta gizlenen haydut gezegenlerin görüntülenmesi normalde imkansız olurdu. Bununla birlikte, Miret-Roig ve ekibi, oluşumlarından sonraki birkaç milyon yıl içinde, bu gezegenlerin hala parlayacak kadar sıcak olması gerçeğinden yararlandı ve bu da onları büyük teleskoplardaki hassas kameralar tarafından doğrudan tespit edilebilir hale getirdi. Benzer kütlelere sahip en az 70 yeni haydut gezegen buldular. JüpiterAkrep ve Yılancı takımyıldızları içinde yer alan, Güneşimize yakın bir yıldız oluşum bölgesindedir.[1]
Bu görüntü, Yukarı Scorpius ve Ophiucus tarafından işgal edilen bölge yönünde gökyüzünün küçük bir alanını göstermektedir. Yakın zamanda keşfedilen haydut bir gezegene yakınlaşıyor, yani bir yıldızın yörüngesinde olmayan, bunun yerine kendi başına özgürce dolaşan bir gezegen. Hileli gezegen, görüntünün tam ortasındaki küçük, parlak kırmızı noktadır.
Görüntü, her ikisi de ESO’nun Şili’deki Paranal Gözlemevi’nde bulunan VLT Tarama Teleskobu (VST) üzerindeki OmegaCam cihazından ve Astronomi için Görünür ve Kızılötesi Tarama Teleskopu (VISTA) üzerindeki VIRCAM cihazından alınan verilerin birleştirilmesiyle oluşturulmuştur. Bu ve diğer araçlarla yapılan gözlemler, bilim adamlarının gezegenleri yıldızlardan, kahverengi cücelerden ve gökyüzünün bu bölgesindeki diğer nesnelerden ayırt etmelerine yardımcı oldu.
Onları aydınlatan herhangi bir yıldızdan çok uzakta gizlenen haydut gezegenlerin normalde görüntülenmesi imkansız olurdu, ancak oluştuktan kısa bir süre sonra, güçlü teleskoplardaki hassas kameralar tarafından algılanabilen hafif bir parıltı yayarlar.
Kredi: ESO/Miret-Roig ve ark.
Ekip, bu kadar çok haydut gezegeni tespit etmek için yerdeki ve uzaydaki bir dizi teleskoptan yaklaşık 20 yıla yayılan verileri kullandı. Miret-Roig, “Göğün geniş bir alanındaki on milyonlarca kaynağın minik hareketlerini, renklerini ve parlaklıklarını ölçtük” diye açıklıyor. “Bu ölçümler, bu bölgedeki en silik nesneleri, haydut gezegenleri güvenli bir şekilde tanımlamamızı sağladı.”
Bu görüntü, gökyüzünün Yukarı Scorpius ve Ophiucus tarafından işgal edilen bir bölgesinde bir gökbilimciler ekibi tarafından yakın zamanda keşfedilen, kırmızı dairelerle vurgulanan 115 potansiyel haydut gezegenin konumlarını göstermektedir. Hileli gezegenler, Güneş Sistemimizdeki gezegenlerle karşılaştırılabilir kütlelere sahiptir, ancak bir yıldızın yörüngesinde değil, kendi başlarına serbestçe dolaşırlar.
Ekip tarafından bulunan haydut gezegenlerin kesin sayısı, çalışma bölgesi için varsayılan yaşa bağlı olarak 70 ile 170 arasındadır. Bu görüntü, bir ara yaş varsayılarak oluşturuldu ve çalışmanın iki ucu arasında bir dizi gezegen adayı ile sonuçlandı.
Kredi: ESO/N. Yükselen (skysurvey.org)
Ekip, ESO’ların gözlemlerini kullandı Çok Büyük Teleskop (VLT), Görünür ve Kızılötesi Astronomi Tarama Teleskobu (VISTA), VLT Tarama Teleskobu (VST) ve Şili’de bulunan MPG/ESO 2.2 metrelik teleskop ve diğer tesisler. “Verilerimizin büyük çoğunluğu, bu çalışma için kesinlikle kritik olan ESO gözlemevlerinden geliyor. Geniş görüş alanı ve benzersiz hassasiyetleri, başarımızın anahtarıydı,” diye açıklıyor Fransa’daki Laboratoire d’Astrophysique de Bordeaux’da astronom ve yeni araştırmanın proje lideri Hervé Bouy. “ESO tesislerinden yüzlerce saatlik gözlemlere ve kelimenin tam anlamıyla onlarca terabaytlık veriye karşılık gelen on binlerce geniş alanlı görüntü kullandık.”
Bu sanatçının animasyonu, bir yıldızın etrafında dönmeyip kendi başına özgürce dolaşan bir gezegen olan haydut bir gezegenin nasıl görünebileceğini gösteriyor. Son zamanlarda, birkaç Avrupa Güney Gözlemevi (ESO) teleskopundan ve diğer tesislerden gelen verileri kullanan bir gökbilimci ekibi, Yukarı Scorpius ve Ophiucus tarafından işgal edilen gökyüzü bölgesinde en az 70 yeni haydut gezegen keşfetti. Bulut kompleksi Rho Ophiuchi arka planda görülebilir.
Ekip ayrıca, Avrupa Uzay Ajansı’nın Gaia uydusundan elde edilen verileri kullanarak, Evrenimizin keşfi ve anlaşılmasında yer ve uzay tabanlı teleskopların işbirliği için büyük bir başarıya işaret etti.
Çalışma, henüz keşfetmediğimiz bu zor, yıldızsız gezegenlerin daha pek çok olabileceğini gösteriyor. Bouy, “Samanyolu’nda bir yıldız olmadan serbestçe dolaşan bu serbest yüzen dev gezegenlerden milyarlarca olabilir” diye açıklıyor.
Bu animasyon, gökyüzünün Yukarı Akrep ve Yılancı tarafından işgal edilen ve en büyük haydut gezegen grubunun (en az 70, dairelerle vurgulanmış) yakın zamanda keşfedildiği bir bölgesine dalmamızı sağlar. Burada bunlardan birini yakınlaştırıyoruz.
Gökbilimciler, yeni bulunan haydut gezegenleri inceleyerek bu gizemli nesnelerin nasıl oluştuğuna dair ipuçları bulabilirler. Bazı bilim adamları, bir yıldızın oluşumuna yol açamayacak kadar küçük bir gaz bulutunun çöküşünden haydut gezegenlerin oluşabileceğine veya ana sistemlerinden atılmış olabileceklerine inanıyor. Ancak hangi mekanizmanın daha olası olduğu bilinmiyor.
Teknolojideki daha fazla ilerleme, bu göçebe gezegenlerin gizemini çözmenin anahtarı olacaktır. Ekip, ESO’nun şu anda Şili Atacama Çölü’nde yapım aşamasında olan ve gözlemlere bu on yılın sonunda başlayacak olan, yakında çıkacak olan Aşırı Büyük Teleskop (ELT) ile bunları daha ayrıntılı olarak incelemeye devam etmeyi umuyor. Bouy, “Bu nesneler son derece soluk ve mevcut tesislerle bunları incelemek için çok az şey yapılabilir” diyor. “ELT, bulduğumuz haydut gezegenlerin çoğu hakkında daha fazla bilgi toplamak için kesinlikle çok önemli olacak.”
notlar
- Ekip tarafından bulunan sahte gezegenlerin tam sayısını saptamak zor çünkü gözlemler, araştırmacıların incelenen nesnelerin kütlelerini ölçmesine izin vermiyor. Jüpiter’in kütlesinin yaklaşık 13 katından daha büyük kütleye sahip nesneler büyük olasılıkla gezegen değildir, bu nedenle sayıma dahil edilemezler. Bununla birlikte, ekip kütle için değerlere sahip olmadığı için, gözlemlenen haydut gezegenlerin sayısına bir üst sınır sağlamak için gezegenlerin parlaklığını incelemeye güvenmek zorunda kaldılar. Parlaklık, sırayla, gezegenlerin kendilerinin yaşı ile ilgilidir, gezegen büyüdükçe, daha uzun süre soğur ve parlaklığı azalır. İncelenen bölge eskiyse, örnekteki en parlak nesneler muhtemelen 13 Jüpiter kütlesinin üzerinde ve bölge daha genç taraftaysa aşağıdadır. Çalışma bölgesinin çağındaki belirsizlik göz önüne alındığında, bu yöntem 70 ile 170 arasında bir haydut gezegen sayısı verir.
Referans
“Yukarı Akrep genç yıldız derneğinde serbest yüzen gezegenlerden oluşan zengin bir nüfus” 22 Aralık 2021, Doğa Astronomi.
DOI: 10.1038/s41550-021-01513-x
Daha fazla bilgi
Bu araştırma, “Üst Akrep genç yıldız birlikteliğinde serbest yüzen gezegenlerin zengin bir popülasyonu” başlıklı makalede yer almak üzere sunuldu. Doğa Astronomi (DOI: 10.1038/s41550-021-01513-x). Avrupa Birliği’nin Ufuk 2020 araştırma ve yenilik programı (682903 sayılı hibe sözleşmesi, PIH Bouy) kapsamında Avrupa Araştırma Konseyi’nden (ERC) ve “Gelecek İçin Yatırımlar” Programı çerçevesinde Fransız Devletinden fon almıştır, IdEx Bordeaux, referans ANR-10-IDEX-03-02.
Takım, Núria Miret-Roig’den (Laboratoire d’Astrophysique de Bordeaux, Univ. Bordeaux, CNRS, Fransa) oluşmaktadır. [LAB]; Viyana Üniversitesi, Astrofizik Bölümü, Avusturya), Hervé Bouy (LAB), Sean N. Raymond (LAB), Motohide Tamura (Astronomi Bölümü, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tokyo Üniversitesi, Japonya; Astrobiyoloji Merkezi, Ulusal Enstitüler Doğa Bilimleri, Tokyo, Japonya [ABC-NINS]), Emmanuel Bertin (CNRS, UMR 7095, Institut d’Astrophysique de Paris, Fransa [IAP]; Sorbonne Üniversitesi, IAP, Fransa) David Barrado (Centro de Astrobiología) [CSIC-INTA], Depo. de Astrofísica, ESAC Kampüsü, İspanya), Javier Olivares (LAB), Phillip Galli (LAB), Jean-Charles Cuillandre (AIM, CEA, CNRS, Université Paris-Saclay, Université de Paris, Fransa), Luis Manuel Sarro (Depto. de Inteligencia Yapay, UNED, İspanya) Angel Berihuete (Depto. Estadística e Investigación Operativa, Universidad de Cádiz, İspanya) & Nuria Huélamo (CSIC-INTA).