2 Temmuz 1946’da yönetmen-yıldız Orson Welles, Los Angeles’ta Kara film The Stranger’ı tanıttı. Film, 19. Akademi Ödülleri’nde yazarlık kategorisinde adaylık kazanmaya devam etti. Hollywood Reporter’ın “’The Stranger’ Will Know High Boxoffice Returns” başlıklı orijinal incelemesi aşağıdadır:
İçinde Yabancı, International Pictures, RKO-Radio aracılığıyla yayınlanmak üzere altıncı ve son özelliği sunar. Bu, Leo Spitz-William Goetz organizasyonunun, United World Pictures aracılığıyla gelecek yayınları planlayacak olan önceki ürününü ayırt eden aynı yüksek kalitede bir eğlencedir. SP Eagle tarafından üretilen ve Edward C. Robinson ve Loretta Young ile birlikte yıldız üçlüsünü oluşturan Orson Welles tarafından yönetilen bu gergin ve gerilimli melodram için gişe beklentileri son derece güçlü. Bir kovalamaca notuyla başlar, düşünceli bir şekilde olası her yumruğu geliştirir, hayatı tehlikeye atılan kadın kahramana meşru bir ilgi uyandırır, sonra her şeyi heyecan verici bir doruğa getirir – hepsi sinema dramasının en iyi geleneklerindedir. Bunun yaratıcıları övgüyü hak ediyor.
Açılış sekanslarında bir suçlunun hapishaneden kaçmasına izin verilir. Bazen sadece içtiği pipodan tanınan keskin gözlü bir adam tarafından amansızca takip edildiğinden, kaçanın bir Nazi olduğu ortaya çıkıyor. Alman toplama kamplarında uygulanan işkencelerin çoğunu tasarlayan, daha yüksek bir seviyeye, aslında hayvani akla bir iz bırakacağına inanıldığı için kaçmasına izin verildi. Bu deha, eğer böyle bir atama bu kadar düşük bir şey için geçerliyse, Amerika’da saklandığı biliniyor. Ama hangi kisve altında ve nerede?
Patika bir üniversite kasabasına çıkıyor. Kaçak, bir yargıcın güzel kızıyla evlenmeden önceki sabah bir profesörü arar. Birlikte ormanda yürüyüşe çıkarlar. Sadece profesör döner. Evlilik gerçekleşir ve çift balayına gider.
Takip eden günlerde takipçi, kaybolan taş ocağını arar. Kaybolan kişinin kimi aradığını bulamayan, profesörün tesadüfi bir yemek masası açıklaması ona ihanet edince kovalamaca terk edilmek üzeredir. Kartaca barışının gerekliliğine olan inancından söz etti, ancak tüm Alman ırkının yok edilmesi çağrısında bulunurken bilinçsiz bir anti-Semitizm dokunuşu yapıyor. Bu, aksi halde serbest kalabilecek bir adama tökezleyen ipucudur. İkinci bir ihanet ise onun saatleri tamir etme hobisidir. Etrafındaki ağın gerildiğini fark edince paniği artar. Geline kendi koruması için söylenmesi gerekir, ancak onu öldürmeye çalışmadan kocasının korkunç bir katil olduğuna inanabilir. İronik bir şekilde, kilise kulesinde tamir ettiği glockenspiel’deki intikamcı bir figür tarafından sona erdirildi.
Orson Welles, profesörün muhteşem yönünün gücüne ve özüne uyan performansından sorumludur. Olgun yetenekleri sürekli kendini gösterir. Savaş Suçları komisyonunun elindeki kanıtların bir parçası olan bir parça gerçek Alman kamp filminin dahil edilmesinden ilham alındı. Russell Metty’nin muhteşem fotoğrafçılığı ve Perry Ferguson’ın zorlayıcı prodüksiyon tasarımı Welles’e kesin bir şekilde yardımcı oluyor. Eagle’ın sağduyulu yapımında şovmenlik becerilerinin başka birçok göstergesi var.
Loretta Young, kendisinden istenmeden önce nadiren yükseklere çıkar. Sevgisini verdiği bir adama karşı bu tür suçlamaları duymasının istenmesinden bile duyduğu korku müthiş bir şekilde gölgelenmiş durumda. Kendi korkuları güzel bir şekilde gerçekleşir ve son meydan okuması şanlı bir şekilde teslim edilir.
Edward G. Robinson, kendisini takipçi rolüne sokan akıllı bir tempo değişikliğinden hoşlanıyor. Oyunculuğu otoriteye değer veriyordu, ancak o boru pervanesi bir ödemeye taşınabilirdi. Billy House, renkli köy dükkânı olarak tüm zengin komedi fırsatlarından yararlanır ve Martha Wentworth bir kahya olarak bazı güzel anlar yakalar. Yargıç, Richard Long’un kardeşi ve Konstantin Shayne’in kaçağı gibi rahmetli Philip Merivale’nin elinde mükemmel. – Jack D. Grant, ilk olarak 21 Mayıs 1946’da yayınlandı