The Astrophysical Journal’da yayınlanan üç yeni araştırmaya göre, galaksi oluşumu için bir model olarak Samanyolu’na ilişkin onlarca yıldır yapılan araştırmaların yeniden değerlendirilmesi gerekebilir. Galaktik Analogların Çevresindeki Uydular (SAGA) projesi kapsamında yürütülen bu çalışmalar, Samanyolu’nun evrimsel tarihinin benzer büyüklükteki diğer galaksilerden farklı olabileceğini gösteriyor.
“Samanyolu, galaksilerin oluşumunu ve karanlık maddenin fiziğini incelemek için bir tür fizik laboratuvarıydı. Ancak Samanyolu sadece bir sistemdir ve belki de diğer galaksi oluşumu senaryolarında alışılmadık bir durumdur. Bu yüzden benzer galaksileri bulmak ve karşılaştırmak için Project SAGA’yı kurduk” dedi Beşeri Bilimler ve Bilimler Fakültesi profesörü ve SLAC Ulusal Hızlandırıcı Laboratuvarı’nda parçacık fiziği ve astrofizik profesörü Risa Wexler.
On yılı aşkın süredir Evreni tarayan SAGA ekibi, 101 Samanyolu analogunu belirledi ve inceledi. Sonuçlar, galaksi başına uydu sayısının 0 ila 13 arasında değiştiğini ve Samanyolu’nun benzer galaksilerden daha az uyduya sahip olduğunu ve bu durumun onu benzerleri arasında bir istisna haline getirdiğini gösterdi.
Ek olarak, uydu galaksilerde yıldız oluşumu üzerine yapılan bir çalışma, tipik bir ana galakside daha küçük uyduların hala yıldız oluşturduğunu, Samanyolu’nda ise yıldız oluşumunun yalnızca Büyük ve Küçük Macellan Bulutları’nın (LMC ve Küçük Macellan Bulutları) devasa uydularında meydana geldiğini göstermiştir. SMC). Samanyolu’nun tüm küçük uydularının yıldız oluşturmayı bırakması araştırmacılar için bir gizem oluşturuyor.
“Artık yeni bir gizemimiz var. Samanyolu’nda bu küçük, düşük kütleli uyduların yıldız oluşturmayı durdurmasına ne sebep oldu? Wexler, “Belki de tipik bir ev sahibi galaksiden farklı olarak, Samanyolu, yıldız oluşumunu durdurmuş eski uydular ile Samanyolu’nun karanlık madde halesine henüz yeni girmiş olan daha yeni, aktif uyduların (LMC ve MMC) benzersiz bir kombinasyonuna sahiptir.” dedi. .
Çalışma aynı zamanda yıldız oluşumunun, muhtemelen ev sahibi galaksinin içindeki ve çevresindeki karanlık madde halelerinin kütleçekimsel etkisinden dolayı, ana galaksiye daha yakın olan uydu galaksilerde genellikle durduğunu da buldu.
Stanford Üniversitesi doktora sonrası araştırmacısı Yunchun “Richie” Wang tarafından yürütülen üçüncü bir çalışma, yeni verileri bilgisayar simülasyonlarıyla karşılaştırıyor ve kısmen SAGA araştırmasına dayanan yeni bir galaksi oluşumu modelinin geliştirilmesi çağrısında bulunuyor.
“SAGA, Samanyolu’nun ötesindeki sistemlerdeki uydu galaksilerin ayrıntılı incelenmesi yoluyla Evren hakkındaki anlayışımızı ilerletmek için bir referans noktası sağlıyor. Wexler, “101 ana galaksideki parlak uyduları haritalandırma yönündeki ilk hedefimize ulaşmış olsak da hâlâ yapılacak çok iş var” dedi.