Lego Horizon Adventures incelemesi: kusurlu karışım hala büyüleyici

Tuğlalara vurup saçma kelime oyunlarına inlerken Lego Ufuk MaceralarıSony’nin bu kadar zamandır yanlış kitleyi hedef alıp almadığını merak etmeye başladım.

Horizon serisi 2017’de piyasaya sürüldüğünde, daha olgun izleyicileri hedefleyen başka bir sinematik tek oyunculu macera olarak öne sürüldü. Geriye dönüp baktığımda Ufuk Sıfır Şafak artık Legofied yorumuyla dizi hatırladığımdan çok daha çocuk dostu. Kıyamet sonrası açık dünya oyunu özünde annesini arayan bir kadının reşit olma hikayesini anlatıyor. Bu, oyunlarla birlikte büyüyen genç yetişkinler için özel olarak oluşturulmuş bir hikaye. Ve bu, serideki ana düşmanların robot dinozorlar olduğunu düşünmeden bile önce. Bu, 12 yaşındaki bir çocuğun harika bir oyun vizyonu. Yaklaşık yedi yıl sonra, belki de çocuklar için oluşturulmuş bir Horizon oyunu, serinin tam da bunun için oluşturulduğu şeydir.

Lego Ufuk Maceraları aileler için yapılmış kısa ama tatlı bir büyücü. Parçaları bir araya getirmek çok fazla yaratıcı özgürlük gerektirse bile, Aloy’un dünyasını ikna edici bir şekilde oyun alanına dönüştürüyor. Tekrarlanan görevlere ve zayıf savaşlara dayanan çok sınırlı bir kapsam nedeniyle geride kalıyor, ancak bu, Horizon dünyasına genç oyuncuların bile geçmesi kolay olacak sürtünmesiz bir geçit sağlıyor.

Horizon’un Yeniden İnşası

Hakkında bilmeniz gereken her şey Lego Ufuk Maceraları başlığında yer alıyor. Diğer Lego oyunları gibi bu da Sony’nin Horizon serisinin neşeli bir mizah anlayışı, koleksiyon parçaları ve parçalanacak çok sayıda robotla dolu eğlenceli bir parodisidir. Aloy’un ilk macerasının anlatımı olarak oynanıyor. Ufuk Sıfır Şafakoldukça gevşek olmasına rağmen. Bu bir çocukluk anısıyla başlamıyor ya da Aloy’u dağlarda bir Kanıtlama ritüeline göndermiyor. Hikaye, kötü Helios’un tarikatçı tugayıyla mücadeleye ve Aloy’un nereden geldiğini öğrenme arayışına indirgeniyor; hepsi de hoş karşılanmayı abartmayan hareketli bir altı saat içinde anlatılıyor.

Hikayenin her ritmini yakalamaktan daha önemli olan şey Horizon dünyasını Legolara aktarmaktır. Guerrilla Games ve Studio Gobo, renkli tuğlalarla yoğun ormanları ve dağ yollarını yeniden yaratarak bunu burada başarıyor. Horizon her zaman canlı bir seri olmuştur, bu nedenle orman yeşili bitki örtüsünü ve doğrusal seviyeleri noktalayan parlak sarı tutacakları görmek şaşırtıcı derecede doğaldır. Serinin robot dinozor kadrosu da bu sanat tarzına çok iyi uyuyor; Guerrilla’nın yaratıkları ilk kez gerçek Lego tuğlaları kullanarak prototiplediği göz önüne alındığında bu hiç de şaşırtıcı değil. Ufuk Sıfır Şafak‘nin gelişimi. Sadece parçalarını koparıp parmaklarımın arasında tutmak istedim.

Bunların hepsi mükemmel bir uyum olsa da, genel ton Ufuk Sıfır Şafak bir çocuk oyunu için en temiz eşleşme değil. Sonuçta, Dünya’nın büyük teknolojinin ellerinde bir kıyamete sürüklenmesiyle ilgili bir hikaye anlatıyor (siyasi açıdan şiddetli bir olay etrafında temalı bir devam filminin senaryosunu kim yazacaksa ona iyi şanslar) Ufuk Yasak Batı). Senaryo, bulabileceğiniz espriler, tek satırlık sözler ve kelime oyunlarına ağırlık veren çok daha dostane bir revizyona kavuşuyor. Lego Filmi. Bazen bir cazibe gibi çalışır. Burada meşru olarak komik bir kişisel parodi var; Aloy’un neden en iyi silahı yapmak için üç salak avlaması gerektiğini ve onları metal çiçeklere kimin sakladığını sorması gibi. O anlar serinin video oyunu mantığıyla şakacı bir şekilde dalga geçiyor ve bu beni her zaman heyecanlandırıyor.

Diğer şakalar, küçük bir gıcırtıdan (“Tuğlalar hayret verici!” Aloy sık sık göz devirerek havlar gibi bağırır) tamamen abartılmaya kadar değişebilir. Kimin hala ciddi bir şekilde “Tam arkamda, değil mi?” yazdığını bilmiyorum. 2024’te şakalaşıyor ama o kadar klişe bir yapı ki, oyunun on yıl önce çıktığını düşünürsünüz. Lego Ufuk Maceraları her şeyden önce çocuklara yönelik bir oyundur ve anneler ve babalar için de birkaç güzel şaka bırakır, bu yüzden bazı ahmakların geçmesine izin vermeye hazırım. Bu sadece yumruk atmayı gerektirebilecek eski bir mizah yaratıyor.

Seslendirme kadrosu, karakterlerini baloncuklu oyuncaklara dönüştürmede biraz daha başarılı oluyor. Tim Russ, Sylens rolünü üstleniyor ve merhum Lance Reddick’in karakterini komik derecede muğlak bir yol gösterici sese (Aloy’u hayal kırıklığına uğratacak şekilde) dönüştürerek büyük bir keyif alıyor. Diğer oyuncuların karakterlerini değiştirmek için biraz daha fazla çalışmaları gerekiyor. Ashly Burch, Aloy’un havalı monotonluğunu, Aloy’a uzaktan benzeyen her şeyden çok Borderlands’in Minik Tina’sına benzeyen tiz bir gıcırtıyla değiştiriyor.

Her zaman en doğal adaptasyon olmasa da, dahil olan herkesin bundan keyif aldığını söyleyebilirim. Bu enerji bulaşıcıdır ve sadece çocuklar için değil, aynı zamanda dünyasının düşük riskli bir şekilde yeniden yapılandırıldığını görmek isteyen Horizon hayranları için de harika olan eğlenceli bir maceraya dönüşür.

Basit tutmak

Gibi bir oyunla karşılaştırıldığında Lego Yıldız Savaşları: Skywalker Efsanesi, Lego Ufuk Maceraları oynanışını şaşırtıcı derecede basit tutuyor. Herhangi bir açık uçlu merkezi veya tuğlalarla yapılmış özgür binaları keşfedmiyorsunuz, bunun yerine dört biyomdan geçen bir dizi doğrusal göreve çıkıyorsunuz. Her küçük görevde oyuncular Aloy’dan Varl’a kadar dört kahramandan birini kontrol ediyor ve sonunda bir tuğla kazanıyor. Bu görevlerin bazı ufak farklılıkları var, ancak yapı olarak hepsi büyük ölçüde aynı: bir sahneye girin, gizli sandıkları araştırın, hafif platform çalışmaları yapın ve birkaç savaş arenasında uçun. Son görevler ilkinden pek de farklı değil; farklı biyomlar bile farklı renkli tuğlalardan yapılmış aynı alanlara benziyor.

Bana bir Lego oyununu hatırlatmak yerine, Minecraft Zindanları her şeyden çok önemsemek. Bu oyun, Diablo konseptini, kavranması kolay, çok kısa ve basit bir zindan tarayıcısına indirgedi. Lego Ufuk Maceraları aynısını aksiyon-macera türü için de yapıyor ve onu temel tuğlalarına indiriyor. Bu kapsamdaki bir oyun için bu iyi olsa da, kaynak materyalinin ne kadar çok unutulmaz set parçasına sahip olduğu göz önüne alındığında, tekrarlayan görev tasarımıyla daha yaratıcı olmaması utanç verici. Gerçekten diğerlerinden öne çıkan tek görev, seviyede dolaşan bir Tallneck’i kovalamam gereken görev. Başka bir biyomda aynı görevi yaptığımda ısmarlama çekiciliğini kaybediyor.

Neyse ki, aslında bu görevleri yerine getirmek bir zevk. Bunun nedeni büyük ölçüde Horizon formülünden yararlanan basit ama yeterince tatmin edici bir savaş sistemidir. Bir robot gördüğümde odak noktamı onun zayıf noktalarını vurgulamak için kullanabilirim. Oradan, onu parçalayana kadar ekstra hasar vermek için silahımı ona doğru ateşleyebilirim. Tıpkı temel oyun gibi ama çocukların kolayca kavrayabileceği çok daha kolay bir “işaretle ve vur” sistemiyle. Savaşlar sırasında ve savaşlar arasında, yeterli ekstra derinlik katan yükseltilmiş silahlar veya sınırlı kullanıma sahip ikincil araçlar bulabilirim. Bir sosisli sandviç satıcısının arabasını düşürmeyi ve ekranın etrafında patlayan sığır eti fırlatmasını izlemeyi sevdiğimden, Lego cazibesinin bir kısmı burada parlıyor. Bu, Tripcaster gibi eski Horizon favorileriyle iyi bir şekilde eşleşiyor ve bu da içlerinden geçen düşmanları heyecanlandırmamı sağlıyor.

Yine de Horizon’un DNA’sından daha fazlasını almanın karşılaşmaları karıştırmaya yardımcı olabileceğini düşündüğüm anlar var. Zamanı yavaşlatma veya düşmanı geçersiz kılma gibi özellikler burada uyarlanmamıştır. Daha da tuhafı, Aloy mızrağını yakın dövüş silahı olarak kullanamıyor, bu da beni uzun menzilli ok saldırılarıyla sınırlıyor. Her karakterin kendi silahı olduğundan bu karar, çoklu kahraman tasarımına bağlı gibi görünüyor. Varl, düşmanları delen bir mızrak fırlatabilirken, Erend şarj edilebilir bir çekiç darbesi alır. Bu beni her görevde yeni bir karakter denemeye teşvik ediyor – bunların hepsi seviye atlarken kendi avantajlarına sahip – ancak aynı saldırıyı tekrar tekrar yapmak yerine, rakibin sendelediğinde zayıf noktasına vurabilmeyi diliyorum.

Bazı sıkıntılara rağmen kendimi yine de her şeyin yolunda gitmesinden keyif alırken buldum. Bir yetişkin olarak bile her şeyi sonuna kadar görmek beni mutlu etti. Her ekstra görevi tamamladım, hemen hemen her tuğlayı topladım ve mümkün olduğunca çok sayıda isteğe bağlı görevi işaretledim. Beynimin aşırı yüklendiği bir dönemde çok az enerji gerektiren mükemmel bir hafta sonu maçıydı. Bu, iyi bir çocuk medyasının her yaştan izleyiciye veya oyuncuya sunabileceği basit zevktir. Bu bakımdan, Lego Ufuk Maceraları bu bir başarıdır.

Çocuklar için tasarım

Birçoğunun farkındayım Lego Ufuk Maceraları‘ tasarım kararları en genç oyuncuların hizmetindedir. Tekrarlama ve kolaylaştırılmış kontroller bir zorunluluktur. O zaman bile, aile odaklı bir geliştirici olarak Guerilla’nın deneyimsizliği ortaya çıkıyor. “Açılır, açılır” ortak oyunu denediğimde eksiklikler benim için en belirgin hale geldi. Burada iki oyuncu görevleri birlikte üstlenebilir, en azından savaşlara biraz daha kaos getirebilir. Maceranın zorluğu tek başına oyun etrafında inşa edilmiş gibi görünüyor, bu nedenle iki oyuncu arenaları bir anda geçebilir, ancak ideal kurulumun bir aile üyesinin küçük bir çocukla oynaması olduğu düşünüldüğünde bu anlaşılabilir bir durumdur.

Daha da eksik olan şey, doğrusal seviyelerin de tam olarak etiket ekipleri düşünülerek oluşturulmuş gibi hissetmemesidir. Bir oyuncunun bir hazine bulmak için sıyrılıp diğerinin başka bir şey yapmasının hiçbir anlamı yok. Ekranda aynı anda yalnızca tek bir odak bulmacası, savaş veya platform mücadelesi var. İkinci oyuncu birinci oyuncudan çok uzaklaştığında, birincisi ikincisine geri döner. Takım olarak keşfetmeye pek teşvik yok.

Bu sadece koleksiyon parçaları veya gizli sandıklarla ilgili değil. En iyi çocuk oyunları oyuncak gibi yapılır. Sadece Sony’ninkini al AstroBotMeraklı çocukların keşfetmesi için minik detaylarla dolu. Bir yetişkinin aklına tirbuşon ağacına atılmak gelmez ama bir çocuk bundan biraz keyif alabilir. Görevlerde böyle anlar yok; Basit ve tekrarlayan seviyeler pek eğlenceli oyun alanları değil.

Bir alan var ki Lego Ufuk Maceraları bu görevi yerine getirir. Görevler arasında oyuncular, genişleyen bir merkez alanı görevi gören Mother’s Heart’a geri dönerler. Burada oyuncular çivileri harcayarak şehre dekorasyonlar atabilir, evleri özelleştirebilir, araziyi yeniden renklendirebilir ve daha fazlasını yapabilirler. Tam bir yapı sistemi olmasa da yine de tamamen farklı setlerden Lego parçalarını bir araya getirmenin dokunsal zevkini yakalıyor. Bunlar çocukların bağlantı kurma olasılığının daha yüksek olduğu anlardır Lego Ufuk Maceralarıİster bir roket gemisiyle etkileşime girdiklerinde ne olacağını görmek olsun, ister Aloy’u tek parça tarikatçıya, tek parça soyguncuya ve tek parça sosisli sandviçe dönüştürmek için farklı kostüm parçalarını karıştırıp eşleştirin.

Tekrarlayan tasarımı bazı önemli yönlerden eksik olsa da, Lego Ufuk Maceraları yapmak üzere yola çıkıyor. Ebeveynlerin her zaman çocuklarıyla oyun oynama yolları olmuştur, ancak genellikle Mario gibi çocuk odaklı seriler aracılığıyla. Bu, ebeveynlerin oynadığı oyun türleri ile çocuklarının sevdiği oyunlar arasında nesiller boyu bir köprü kurar. Bu, anne ve babayı zor durumda bırakmak yerine ailelerin dünyalarını birbirleriyle paylaşmalarına olanak tanıyacak. Roblox mayınlar. Her ne kadar Tallneck Lego setlerini satmanın karmaşık bir yolu olsa da, hepsinde samimi bir şeyler var. Guerrilla’nın geliştiricilerinden ebeveynlere dönüşenlerinin sonunda çocuklarıyla kendi oyunlarından birini oynadıkları için ne kadar mutlu olduklarını hayal edebilirsiniz. Bunu Killzone ile yapamazsınız.

Lego Ufuk Maceraları yayıncının sağladığı kodla PS5 Pro’da test edildi.