Christoph Kohstall’la konuşurken nereye odaklanmanız gerektiğini bilmek zor. Palo Alto garajının içindekiler dikkat çekmek için yarışıyor. Hemen sağında, yanıp sönen ışıklarla noktalanmış, elektrikli bileşenlerden oluşan bir kule duruyor. Solunda bir tezgah ve işleme aletlerinin üst kısımları var.
Yukarıdaki tavan boyunca kırmızı bir endüstriyel kiriş uzanıyor. Robotik laboratuvarlarında vakit geçirmiş olanlar için bu öğenin, test aşamasında robotları dengelemek için kullanılan bir portal sistemi olduğu hemen fark edilebilir.
Aslında, uzak ucunda, toplantıya giriş yapan Kohstall’ın omzunun üzerinden bakan bir robot kafasının tepesi zar zor görülebiliyor. Tavana monte sistemin, sisteminin iki ayaklı robotunu test etmek için kullanılıp kullanılmadığını soruyorum. Olumlu yanıt verdi ve ekibin daha az geleneksel olan başka bir sisteme geçtiğini ekledi: 80 dolarlık portmanto.
Kesin olarak incelemek için söyleyebileceğiniz bir şey Tür İnsansı‘nin kaotik çalışma alanı: Silikon Vadisi’nin uykuda olan evde bira yapımı bilgisayar sahnesinin ruhu büyük ölçüde fiyatlandırılmış olabilir, ancak tamamen ölmedi.
Robotik girişimi tarafından yayınlanan videolar da aynı çekiciliği taşıyor. Kind’in en eski Mona prototipleri, bilim fuarı için bir robot yapan iki çocuğu konu alan 80’lerdeki bir filmden bir aksesuar gibi, birlikte Frankenstein’lanmış gibi görünüyor.
İlk bakışta bunların ne anlama geldiğini bilmek zor. Kohstall’ın, kaotik sahneyi yalanlayacak gibi görünen bir Silikon Vadisi soyağacı var; buna en son, şu anda feshedilmiş olan Google Brain ekibinin bir parçası olarak robot bilimi üzerinde çalışarak geçirdiği bir yıl da dahil.
Kind Humanoid’in üç kişilik ekibi yakın zamanda Yves Béhar’da bir şampiyon kazandı. Oldukça aranan tasarımcı, Kohstall’ın garajını ilk kez 2022 sonu/2023 başında ziyaret ettiğini söylüyor.
“Hemen iki şeye hayran kaldım” diyor. “Bir: Kelimenin tam anlamıyla robotların küçük bir laboratuvardan çıktığını görmek, vücut parçalarının 3D yazıcıdan çıktığını görmek ve motorların, aktüatörlerin ve bu elemanların bu parçaların içine yerleştirildiğini görmek. Diğeri ise gerçekten heyecan verici bulduğum verimlilik ve hız duygusuydu.”
Bu ayın başlarında Kind, Béhar’ın insansı bir robot için hazırladığı çizimleri sergiledi. Bu, her açıdan alttaki ev yapımı robot kadar tuhaf, açıların ve şekillerin uzaylı bir karışımı. Robot yumuşak beyaz renkte ve buna uygun yuvarlak kenarlı bir kıyafetle kaplanmıştır. Sanki birisine insan şeklinde bir figür yapması için meydan okunmuş gibi işbirlikçi bir endüstriyel kol.
Robotun uç efektörleri insan eline benzer olarak tanınabilir. Ancak ayakları daha çok toynağa benzer. Daha yakından incelendiğinde, iki ayaklı botu dengeleyen bir çift harekete geçirilmiş eklem gibi görünüyorlar. İnanılmaz derecede ince bir boynun üzerine elmas şeklinde bir kafa monte edilmiştir. Renderin rüya gibi kalitesine ek olarak, küçük vizör benzeri ekran bulutlu mavi bir gökyüzü gösteriyor.
Tasarımı gereği gerçeküstü. Béhar Belçikalı ressamdan estetik ipuçlarını ödünç aldı Rene Magritte.
“Bulutların bu arka plan görüntülerini, robotun niyetini veya o anda neler yaşadığını iletebilmemizin yollarını bulmak için kullanıyoruz. Düşünüyor mu? Yansıyor mu? Bana ilginç ya da komik bir cevap verecek mi? Bu yüzden yüz önemlidir. Kendini yönlendirme şekli size bir niyet ve bağlantı duygusu veriyor.”
Ekip, esrarengiz vadi etkisine takılmamak için kasıtlı olarak fazla insani görünen bir robot yapmaktan kaçındı. Sistem ayrıca Tesla ve Figure gibi şirketlerin kullandığı sade, fırtına asker tasarımıyla belirgin bir kontrast sunuyor. Bu anlamda form işlevi takip eder. Nazik tasavvurlar Mona ev bakıcısı olarak.
Çoğu insansı üretici öncelikle endüstriyel ortamı hedefliyor ve sonunda teknolojiyi ev ortamına getirmeyi planlıyor. Bunun birçok nedeni var ve birçoğu basit ekonomiye indirgeniyor. Araba üreticilerinin cepleri kapıcılardan daha derin olma eğilimindedir. Şirketler seri üretime doğru ölçeklenmelerine yardımcı olmak için bu teknolojilere yatırım yapabilirler.
Kind’in üç kişilik ekibinin çabalarını buraya yatırmasının nedeni, diğer insansı üreticilerin yakın gelecekte ev sorununu çözmeyecek olmalarıdır. Kohstall, “Çok kalabalık olduğu için endüstriyel pazarda rekabet etmeyi düşünmüyoruz” diyor. “İroniktir ki, insansı bir robot inşa etme argümanı endüstriyel pazardaki en güçlü argüman değil. Endüstriyel pazar, uzmanlaşmış robotlar tarafından pek çok açıdan oldukça iyi bir şekilde sunulmaktadır. İnsansı, öyle bir ortamda çok güzel bir şekilde güçlü hale geliyor: [there’s] merdivenlerde ve darmadağın ortamlarda farklı hareket kabiliyeti.”
İlk müşteriler, bağımsızlığını korumak isteyen yaşlı yetişkinlere yönelik bakım tesisleri ve evleri içerebilir. Yerinde yaşlanma, gelişmiş robot teknolojisi için büyük ölçüde kullanılmayan bir pazardır; Ticari çalışmaların çoğu, insansıların depolara ve fabrika katlarına getirilmesine odaklanıyor.
Bütün bunlar neredeyse inanılmayacak kadar uzak geliyor. Belki de Kind’in bağış toplama konusundaki kayıtsızlığı, kira koruması kadar Silikon Vadisi’ne yabancı olan pasif bir başkaldırı eylemidir.
Kohstall şöyle diyor: “Ekibimiz inovasyon kısmına odaklanmış durumda ve bu, para atarak çözebileceğiniz bir şey değil. Bu sadece deney yapmayı, sermaye açısından verimli olmayı ve düşünceli olmayı gerektiriyor.”
Kind’in gelecek yılın başlarında saha testlerine gönderilecek bir düzine Mona robotu inşa etmek için çalıştığını da ekliyor. Bu, en az Béhar’ın ürün tasarımı kadar gerçeküstü görünen bir ifade. Kohstall’ın arkasındaki robotu işaret ediyorum ve ilk videolarda sergilenen Kendin Yap Frankenbot’lar ile Magritte’den ilham alan görseller arasında hâlâ muazzam miktarda gün ışığı bulunduğunu fark ediyorum.
Kind’in videolarında sık sık yer alan güçlü robotların ilk prototip olduğunu belirtiyor. Konferans görüşmesini robotun parçalarının yere sprey boya ile boyandığı dışarıya taşıyor. Bunlar robotun dış kabuğunu oluşturarak tasarımı Béhar’ın hayal ettiğine daha uygun hale getiriyor.
Kohstall, “Çoğu parça enjeksiyonla kalıplanabilir” diyor. “Böylece seri üretilebilir ve ucuza inşa edilebilir.”