Superman & Lois 4. Sezon İlk İnceleme İncelemesi – A World Without A…

Genellikle The Outerhaven’da aşırı sezon incelemelerini yapan kişi benim; bu şekilde “hikayenin tamamına” sahip olurum ve onu tüm değerlerine göre değerlendirebilirim. Bununla birlikte, Arrowverse’e gelince (ki bunu tüm kalbimle özlüyorum… aşağı yukarı), sezonlara her zaman bölümsel olarak baktım çünkü bu her zaman finallere doğru yapılanma ve sezon boyunca devam eden yaylarla ilgiliydi. Arrowverse’in son gösterisi Superman & Lois son sezonundaydı ve iki prömiyerde tartışılacak çok şey vardı. Superman & Lois 4. Sezon İlk İncelemem özetlemek gerekirse, ölemeyeceğini düşündüğünüz birini kaybetmek nasıl bir şey?

Evet, 4. sezonun başında vurgulandığı gibi, “Süpermen’in Ölümü” konusunu alıyoruz ve ölümü biraz uzatsalar da, Kıyamet Günü’nün tamamı ortaya çıkarken Süpermen’in “kesinlikle” öldüğünü görüyoruz. kalbini Lex Luthor’a verir ve cesedi Lois ve diğerlerinin yas tutması için bırakır.

Birçok bakımdan bu, tüm sezonun en önemli noktası. Seni bir süreliğine “sürüklüyorlar” ama Lois onun kalpsiz bedenini görüp onu Yalnızlık Kalesi’ne götürdüklerinde, hepsinin bir dere yukarısında olduklarını açıkça belirtiyorlar… ve tehlikeler henüz bitmedi.

“Son ve Başlangıç” ve “Olmayan Bir Dünya” arasında, Lex’in şimdiye kadarki en tehditkar ve korkutucu versiyonlarından birini kolaylıkla sunan Michael Cudlitz’in Lex Luthor’un son derece tehditkar tasvirini görüyoruz. Bu bir görev adamıdır ve pek çok efsanevi kötü adamdan farklı olarak başarısızlığı kabul etmez ve ne olursa olsun her zaman istediğini yapmaya çalışır. Onun Lois’in önünde bu kadar çok zafer kazandığını ve çocukların burnunu çektiğini görmek sürükleyiciydi ve neredeyse bundan sonra olacaklardan korkuyordunuz.

Sonuçta, yalnızca iki bölümde Superman’i öldürdü, Smallville’e ilk köklerini attı, neredeyse Sam Lane’i öldürdü (bu konuya daha sonra değineceğiz), Lois’in acı çekeceğini açıkça ortaya koydu, Lois’i “Sophie’nin Seçimi” durumuna zorladı, Superman’in hayalini yok etti. kalp (bununla ilgili daha fazla bilgi daha sonra) ve daha fazlasının geleceğine söz verdi. Dizi yapımcıları tüm sezonun Luthor’u alt etmeye adandığını açıkça belirttiler ve ben buna hiç kızgın değilim.

İki bölümlük prömiyerin büyük bölümünde beni merakta bırakan şey, dizinin öne çıkan duygusal özüydü. Superman & Lois, Kent ailesi ve müttefikleri ile etraflarında olup biten süper kahraman çılgınlığı etrafında döndüğü zamanlarda, dürüst olmak gerekirse, en iyi zamanlarını yaşadı. Bu konudaki incelemelerimi okumamış olsanız da, 3. Sezondaki Lois’in kanser hikayesinin TV tarihindeki en güçlü hikayelerden biri olduğunu düşündüm. O kadar iyiydi. Neyse ki Superman’i kaybetme korkusu ve ardından Superman’in “Ölüm”ü, üzücü konusuna rağmen beni mutlu eden birçok harika sahneyi beraberinde getirdi.

Örneğin, Lois’in Clark’la yaşadığı önemli anları hatırlaması çok doğru geldi. Tyler Hoechlin ve Bitsie Tulloch’un beyazperdedeki en iyi Lois & Clark olduğunu söylememi istiyorsunuz…onlar Lois & Clark’ın beyazperdedeki en iyi versiyonları. Birlikte o kadar iyiler ki! Süpermen hologramının olduğu son sahneler bile sonuna kadar dokunaklıydı.

Dahası, Jonathan ve Jordan’ın ne yapacakları konusunda mücadele etmelerini izlemek, buna keder ve kayıp nedeniyle şüpheli kararlar vermek de dahil, işleri daha da ilgi çekici hale getirmeye yardımcı oldu. Elbette galada başka kimsenin ölmeyeceğini düşündüm ama bir noktada Luthor’un ne yaptığını düşününce merak etmek zorunda kaldınız.

Hatta Lana ve Sarah’nın, Clark’ı kurtarmaya ve Luthor’u mümkün olduğu yerde durdurmaya çalışabilmeleri için ellerinden geldiğince olaya karışmalarını bile sevdim. Açıkçası, onlar için sonu iyi olmayacak ama onların “Smallville Sadakatinin” parıldamasını takdir ediyorum. Tıpkı gerçeği öğrenen ama Süpermen’in yaptıklarından dolayı bunu söylemeyeceğine söz veren Chuck gibi. Televizyonda sadece hoş insanları görmek güzel. Garip bir şey, biliyorum.

Ne yazık ki, galayı zaman zaman ulaştığı en yüksek noktadan kesinlikle düşüren birkaç şey vardı. Örneğin ilk bölümdeki en büyük olay örgüsünden biri Jordan’ın Sam Lane’i bulmaya çalışmasıydı. Ancak onu kesin olarak bulamadı. Ancak bir sahne sonra, onun onu dinlediğini BİLİYORUZ, Sam ve “Gretchen” hararetli bir konuşma yapıyor ama o bunu duymuyor. Gretchen ve Otis onu gömdükten hemen sonra Gretchen’den tek seferlik bir cümle mi duyuyor? Gerçekten mi?

Tek olay örgüsü deliği bu değildi. Lex Luthor’un Sam Lane’i baştan çıkarması ve sonra öldürmesi için “Gretchen”ı işe alması gibi… sadece “ondan gerçekten hoşlandığı” için tereddüt etmesi gibi. Bu ÇOK CW ve izlemenin acıttığını uydurdu. Bahsetmiyorum bile, bu ona iki kez geri tepti! İkinci seferden bahsetmişken, Gretchen, Lois tarafından nakavt edildiğinde ve Otis bir binaya uçarak gönderildiğinde ve ardından Jordan yüzünden sert bir şekilde yere düştüğünde hem Gretchen hem de Otis nasıl kaçtılar? Bu hiç mantıklı değil. Sam’in, Luthor’un vurulma emrini verdiğini gördüğünü söylememize bile gerek yok ama onu tutuklatmaya çalışmadı. Savunma Bakanlığı’nda olmasına ve kesinlikle bu tür şeyler yapma yetkisine sahip olmasına rağmen mi?

Daha da önemlisi, bu sezon “unutulmaz” olacak çünkü Arrowverse’in geri kalanında ve CW’deki diğer birçok orijinal programda olduğu gibi, ciddi bütçe kesintileri yaşandı. Bu, uzun süredir devam eden birçok karakterin son sezonun birçok bölümünde yer almayacağı anlamına geliyor. Bu berbat bir şey ve Chrissy, Irons ve diğerleri de dahil olmak üzere onların yokluğunu zaten hissedebiliyordunuz.

Son olarak ve tartışmasız en önemlisi, iki bölümlük prömiyerin “Death of Superman” hikayesinin yansımalarını takdir etsem de, kulağa içi boş geliyor çünkü onun geri döneceğini BİLİYORUZ. Elbette dizi yapımcıları “onu nasıl geri getirecekleri” veya “onları geri getirip getirmeyeceği” konusunda “çekingen” davranıyorlar ama hepimiz bunu yapacaklarını biliyoruz. Bu nedenle, dramayı ekranda görmek güzel olsa da… önümüzdeki birkaç bölüm içinde geri alınacak.

Superman & Lois 4. Sezon İlk İncelememi tamamlarken, Superman ve Lois’in bir bütün olarak süper kahraman televizyonunda parlak bir ışık olmaya devam ettiğini söyleyeceğim. Bahsedebileceğim diğer bazı programların aksine, izleyiciler için olayları “basitleştirmeye” çalışmadan derin, anlamlı ve gerçekçi hikayeler anlatıyor. Elbette, her şey tüm silindirlerde ateşlenmiyor, ancak bazen işler böyle yürüyor. Hepimiz bu gösterinin iyi şartlarda ilerlemesini istiyoruz ve bunun bunun için harika bir başlangıç ​​olduğunu düşünüyorum.