Güney Amerika’dan gelen sosyalist orka kavramı kulağa tuhaf gelebilir, ancak yiyeceklerini sürüye yeniden dağıtan bu katil balinalar son derece gerçek.
Siyah ve beyaz renkleri belirgin ve hatta ikonik olsa da, tüm orka popülasyonları aynı değildir. Orkalar dünyanın her yerinde, vahşice farklı iklimlerde yaşarken bulunabilir. Farklı popülasyonlar farklı yiyecekleri tercih edecek, farklı seslerle iletişim kuracak ve farklı davranışlar sergileyecektir. Hatta genetik düzeyde bile farklı oldukları bulunmuştur. Şili orkalarının kendilerine özgü farklı davranışları vardır. Alaca yunuslara karşı bir zevkleri olan yetenekli avcılardır (Lagenorhynchus obscurus), ve yeni araştırmaların gösterdiğine göre, avladıkları hayvanların etini kendi aralarında paylaşıyorlar.
Diğer araştırmacılar orkaların deniz aslanlarıyla ziyafet çektiğini ve alaca yunusları kovaladığını gözlemlemişlerdi, ancak hiçbirini yakalamamışlardı. Bunun ötesinde, davranışları hakkında çok az şey biliniyordu. Bu sürünün kültürünün ayrıntılarını öğrenmek isteyen, Şili’deki çeşitli üniversitelerden deniz biyologları teknelere bindi ve dronlar fırlattı; 2022 ve 2023 yılları boyunca kuzey Şili’deki Mejillones Körfezi sularındaki orkalar üzerinde sistematik bir araştırma yürüttüler. Mümkün olduğunca fazla bilgi topladıklarından emin olmak için, gözlemlere yardımcı olmaları için balıkçı ve balina izleme teknesi operatörlerini de işe aldılar ve gönüllülerden orka gördükleri her yerin yerini kaydetmelerini istediler.
Bunun ardından çalışmakFrontiers in Marine Science’da yayımlanan çalışmada, Antofagasta Üniversitesi’nden Ana Garcia Cegarra liderliğindeki bilim insanları, bölgede 28 orka gözlemi belgelediler. Bazen, sadece bir orka görüldü. Diğer zamanlarda, yetişkin erkekler ve dişiler, yavrular ve yavrular dahil olmak üzere altı orka bir aradaydı. Onlar da orkaların koyu renkli yunusları kovaladığını gördüler; ancak bu sefer katil balinalar başarılı oldu. Bir keresinde, balina izleme teknesindeki bir gözlemci, dişi bir orkanın daha küçük memeliyi öldürmeden önce bir yunusu havaya fırlattığını bile gördü. Dişi orka yunusu ağzında tuttuğu ve sürünün diğer üyelerinin et parçalarını koparmasına izin verdiği için işlem korkunçtu. (Free Willy’de büyüdüyseniz ve bu şiddet sizi şaşırtıyorsa, belli ki dikkat etmemişsinizdir).
Toplu avlanma ve ganimet paylaşımı bu orka grubuna özgü değildir, ancak davranış türler arasında evrensel değildir. Davranış, orka tiplerinin nasıl sınıflandırıldığının sadece bir yönüdür. Bazıları hayvanların tamamen yeni türlere ayrılması için baskı yapsa da, şimdilik genellikle her biri orkaların ve sürülerinin boyutu, beyaz göz bantlarının deseni ve dişlerin keskinliği gibi farklı özelliklere sahip olan ekotip terimi kullanılarak ayrılıyorlar. Garcia Cegarra, yunuslara olan düşkünlükleri ve nispeten küçük sürü boyutları nedeniyle ekibinin Şili balinalarını Tip A veya Antarktika orkaları olarak sınıflandırmaya meyilli olduğunu bir açıklamada söyledi.
“Güneydoğu Pasifik’in bu bölgesinde orkalar için genetik bilgi bulunmadığından genetik verilerini analiz etmek için deri biyopsi örnekleri alabilmeyi isterdik,” dedi. “Ancak çok kaçamak ve zekiler, bu da biyopsiler için teknede onlara yaklaşmayı zorlaştırıyor.”
Çeşitlilikleri nedeniyle, orkaların koruma statüsünü belirlemek zor olabilir. Tüm ekotipler ABD’de Deniz Memelilerini Koruma Yasası kapsamında korunmaktadır, ancak tam popülasyon sayıları bilinmemektedir, ancak 2006’da okyanuslarda 50.000 hayvan olduğu tahmin edilmiştir. Araştırmacılar, alışkanlıkları ve davranışları hakkında yeni bilgiler toplayarak bölgedeki orkaları korumak için daha fazla şey yapılabileceğini umduklarını söyledi.
Bu, katil balinalar için iyi bir haber olabilir, ancak yat sahipleri için kötü bir haber. Milyarderler, korkun: komünist katil balinalar sizin peşinizde.