Genç-yetişkin hayatımın büyük bir bölümünde şaheserimi yaratma fikrine takıntılıydım. Söyleyecek bir şeyi olan harika bir sanat eseri yaratmak bile istemedim; Yapmam gerektiğini hissettim. Ölüm korkum, o zamanlar saygı duyduğum film yapımcıları ve oyun yazarları gibi, arkamda kalıcı bir miras bırakmanın bir yolunu bulmam gerektiğine inanmamı sağladı. Bu duygu daha sonraki yıllarda dağılsa da, hala zaman zaman uğraştığım sürekli bir sahtekarlık sendromu olarak yeniden şekillendi. Yazılarımın veya müziğimin yeterince iyi olmadığını hissettiğim anlar oluyor. Bazen de gurur duyduğum bir eserin hak ettiği ilgiyi görmemesi beni üzüyor. Bu, içinden çıkmaya çalıştığım vahşi bir ouroboros.
Bu, garip bir şekilde dramatik bir tanıtım yolu gibi görünebilir. Starstruck: Zamanın Elleri. Yeni PC oyununun Steam sayfasına bakarsanız, notlar alan saçma bir maceraya benzeyen bir şey bulacaksınız. Toprağa bağlı, Gitar KahramanıVe Katamari Damacy. Bunların hepsi doğru olsa da avangard macera, kabarcıklı yüzeyinin altında çok daha tuhaf bir şey saklıyor. Bu, 2024’ün beklenmedik derecede hayati oyunlarından biri haline gelen, yavaşça köpüren bir kaygı krizidir.
Yörüngenin dışına doğru sarmal bir şekilde çıkıyor
Starstruck: Zamanın Elleri eğlenceli bir şekilde başlıyor. Geleceğin Dünyası gizemli bir küf tarafından ele geçirildikten sonra bir astronot geçmişe yolculuk yapar. Neşeli robot arkadaşlarının yardımıyla bu çamurun kaynağını bulmak için geçmişe doğru yola çıkarlar. Bu onları Edwin adında mutlu ve şanslı bir çocuğun yaşadığı mütevazı küçük bir kasabaya götürür. Bu, beklediğiniz hiçbir yere gitmeyen, dört saatlik çılgın bir yolculuğa normal ve çok yanıltıcı bir başlangıç.
Bu ilk anlarda Starstruck, kasabasında yıldız olmaya çalışan genç gitarist Edwin’in büyüleyici bir banliyö macerasına zemin hazırlıyor. İlk görevi yerel bir mekana gidip arkadaşlarıyla bir konser vermektir. Hemen çağıran tatlı bir başlangıç Toprağa bağlı Son yıllarda bağımsız geliştiriciler için önemli bir mihenk taşı haline gelen bir oyun akla geliyor. Mantıklı; Nintendo’nun klasik RPG’si, gençleri ve onların günlük yaşamda karşılaştıkları kişisel mücadeleleri gerçekten anladığını hissettiren birkaç oyundan biridir. En doğrudan referansıyla, Yıldız çarpmasıkarakterleri, kullanılan fiziksel figürleri hatırlatan el yapımı kil modeller olarak sergileniyor. Toprağa bağlı‘nin orijinal pazarlama materyalleri.
Starstruck hikayesini ne kadar çok kurarsa, o kadar neşeli olur. Gösterim için mekana vardığımda, şarkılara eşlik ettiğim Guitar Hero tipi bir ritim oyunuyla tanıştım (Starstruck bazı gitar kontrol cihazlarıyla bile uyumludur). Ayrıştırılması zor gitar riffleri ve özensiz kontrolör entegrasyonu nedeniyle karmaşık bir mini oyun, ancak beni bir zamana ve yere sokan başka bir geri arama. Bir kez daha hayatımın bu arada ne zaman başlayacağını merak eden genç bir yetişkinin zihniyetindeyim. Özgür kuş sololar.
O zaman bile Starstruck hâlâ tüm oynanış kartlarını oynamadı. Edwin mekana girmekte zorlandığında, onları gözlemleyen astronot, ellerini Dünya’ya göndererek yardım etmek için devreye giriyor. anımsatan bir mini oyunda Katamari DamacyMekanı çevreleyen çitte bir açıklık oluşturacak bir çekiç çağırana kadar kasabanın etrafında mümkün olduğunca çok şeyi parçalamam gerekiyor. Tuhaf bir görsel ama tanıdık bir gençlik enerjisiyle dolu bir başkası.
Oradan sonra işler daha da tuhaflaşıyor.
Starstruck, bu mini oyunlardan birkaç kez geçtikten ve birkaç arkadaşla tanıştıktan sonra ancak yarıya yaklaştığında ellerini gösteriyor. Edwin ve arkadaşları farklı endişelerini bir kenara bırakmaya başlarlar. Çetenin farklı kimlik sorunları yaşadığı ortaya çıktı. Bir charter, müziği yüzünden sahtekarlık sendromuyla mücadele ediyor; bir diğeri ilgi odağı olmak için can atıyor ve işini kutladı. Bu duygular ortaya çıktıkça oyunun kendisi de yozlaşıyor.
Ortaya çıkanları kolayca açıklamanın bir yolu yok Yıldız çarpmasıarka yarısı; ezici panik atağının tam anlamıyla tadını çıkarmak için onu gerçekten kendiniz görmeniz gerekecek. Sevimli bir macera, her karakterin endişelerine yenik düşmesiyle tekinsiz bir korku bölgesine doğru yönleniyor. Neşeli görseller yerini avangard ürkütücülüğe bırakıyor. Neon Genesis Evangelion’u‘nin çarpıcı sezon ortası yönü akla geliyor. Bu karakterler, hayatta oldukları yerden başka bir yerde olmayı dileyerek zihinlerine ne kadar derin girerse, Dünya’dan o kadar uzaklaşırlar. Yukarıda karanlıktan başka bir şey yok. Kendi kuyruğunu yiyen bir yılan gibi tüm macerayı yavaş yavaş yutar.
Bunların hepsi kafa karıştırıcı bir karmaşa gibi geliyorsa, bazen öyledir. Starstruck, her zaman temiz bir şekilde bağlandıklarını hissettirmeyen bazı sert dalgalanmalar yaşıyor. Kişisel hikayesi, sanat hırsızlığının tarihini sergilemek, Roma imparatorluğunun tarihini derinlemesine incelemek, aya ayak basmayı yeniden ziyaret etmek ve daha fazlasını yapmak için birkaç dolambaçlı yoldan geçiyor. Hızlı bir tempoda fikirler arasında atladığı için oynanışı da benzer şekilde odaklanmamış gibi gelebilir. Kafa karıştırıcı ama aynı zamanda etkili. Starstruck, hareket halindeyken zihinsel bir çöküş gibi hissediyor; giderek daha derin felsefi umutsuzluğa sürüklenirken odağını koruyamayan, zonklayan bir beyindir.
Her ne kadar orada olsa da, Yıldız çarpması jeneriğin yayınlanmasından günler sonra bile aklımdan çıkmayan gerçekçi bir hikaye anlatıyor. Kendimi onun güvensiz kahramanlarında görebiliyorum, evrenin merkezi olmak için o kadar çaresizler ki uzayın soğuk boşluğunda yalnız kalıyorlar. Belki de bu gezegende kalabalığın içinde bir yüz olmanın ne kadar mucizevi olduğunu kabul ediyoruz.
Starstruck: Zamanın Elleri şu anda PC’de mevcut.