“Deccal’in doğuşuyla ilgili klasik bir filmin ön bölümü” ifadesi bu yıl karşılaştığınız bir şey gibi geliyorsa, ele geçirilmiş değilsiniz: Nisan ayında, İlk Alamet olayların korkunç derecede yaratıcı bir keşfini sundu Alamet. Daire 7A aynısını yapmaya çalışır Rosemary’nin Bebeğive hikayesi daha az şok yaratsa da İlk Alamet, Bu, hala ilgi çekici bir bakış açısıyla desteklenen, dikkatlice düşünülmüş bir ön hikaye.
Ira Levin’in 1967 tarihli romanından ve Roman Polanski’nin 1968 tarihli filminden esinlenerek, Daire 7A 2020’nin yapımcılığını da üstlenen Natalie Erika James tarafından ortaklaşa yazıldı ve yönetildi Kalıntı—üç nesil kadının aile evlerinde ürkütücü bir varlıkla boğuşmasının hikayesi. Başka bir uğursuz mesken merkez sahneye çıkıyor Daire 7AVe Rosemary’nin Bebeği hayranları onu iyi bilir: Bramford, bir zamanlar zarif bir New York City apartman binasıydı; eski duvarlarının altında aynı şekilde yaşlanan Şeytani cadılardan oluşan bir meclis gizlidir.
Yeni filmin yapım tasarımı ayrıntılara büyük önem veriyor ve mekan otantik hissettirse de Polanski’nin versiyonunu tam olarak kopyalamayı hedeflemiyor. Ancak, yükseltilmiş seslere ve “Für Elise”nin ürkütücü piyano notalarına izin veren çok ince bölme duvarları da dahil olmak üzere devam eden önemli unsurlar var.
Bu koyu renkli ahşap, sarı aydınlatma ve kuş kafesi asansörlerden oluşan yüksek yığına, ilk 15 dakikaya damgasını vuran bir karakter olan Terry Gionoffrio düşüyor. Rosemary’nin Bebeği. Daire 7A bizi bir yıl kadar öncesine götürüyor; 1965 yılı ve Terry, acı verici bir yaralanma geçirdiğinde umut vadeden bir dans kariyerine yeni başlıyor. Julia Garner (Ozarkgelecek yılın Fantastik Dörtlü: İlk Adımlar) Terry’nin kendi versiyonuna bir kırılganlık getiriyor. Sadece para sıkıntıları, seçmelere katılmama ve ağrı kesicilere olan endişe verici bağımlılığıyla değil, aynı zamanda takıntılı bir şekilde peşinde koştuğu hedeflerin kayıp gittiği dayanılmaz hissiyle de yüzleşirken yaşadığı hayal kırıklığını hissediyorsunuz.
O kafayla, normalde yapmayacağı bazı kararları neden aldığını anlıyorsunuz, örneğin Minnie ve Roman Castavet’ten (Dianne Wiest ve Kevin McNally – ikisi de iyi ama o kadar ikonik değil) ücretsiz bir yaşam alanı kabul etmek gibi. Rosemary’nin Bebeği (Ruth Gordon ve Sidney Blackmer) ilk kez tanıştıktan hemen sonra. Castavets, gördüğünüz gibi, basitçe tapmak sorunlu genç kadınların hayatlarını düzene sokmalarına yardımcı oluyorlar. Ayrıca, Terry’nin rol almaktan büyük keyif alacağı yeni bir müzikal yazan Bramford sakini (Jim Sturgess) ile de iyi arkadaşlar.
Tüm bunların çok kötü bir fikir olduğunu biliyoruz – sonuçta, Terry’nin kaderi Rosemary Woodhouse’un Şeytan’ın bir sonraki ilgi odağı olmasının sebebidir – ancak James ve Garner, Terry’nin giderek daha kasvetli durumuna duygusal nüans katmanın yollarını bulurlar. Rosemary gibi, saldırgan hırs, gaz verme, duygusal taciz, cinsel saldırı, beden korkusu, yalnızlık ve kişinin kendi evinde güvende olmama hissiyle dolu bir hikayede parçaları kendisi için bir araya getirmek zorundadır. Ancak, hamile kalmayı neşeyle uman bir ev hanımı olan Rosemary’nin aksine, Terry bekar, parasız, iş bulamıyor ve sempatik en iyi arkadaşının ötesinde hiçbir destek sistemine sahip değil.
Tüm geri aramalar için Rosemary’nin Bebeği (çoğu aşikar: dürtüsel kısa saç kesimi, votka allık kokteylleri, akılda kalıcı gümüş kolye), yeni film iki filmin kesişen olay örgüleriyle ilgili önemli bir değişiklik yapıyor: ilgi çekici bir seçim ve Terry ile Rosemary’nin çileleri arasına bir ayrım katmanı ekliyor.
Ama aynı zamanda parmak basması daha zor olan başka bir büyük fark daha var. En ürpertici yönlerinden biri Rosemary’nin Bebeği bu değil Sadece anne adayının yavaş yavaş kötü bir komplonun hedefi olduğunu fark etmesinin hikayesi. Çoğu Bramford’da geçiyor, ancak bundan daha büyük hissettiriyor. Kahramanla birlikte izleyici de dünya hakkında paranoyak hissetmeye başlıyor Rosemary’nin Bebeği gerçekleşir. Bu kıyamet planında kaç kişi yer alıyor? Bu kaçınamayacağımız küresel bir felaket kaderi mi? O meşhur final sahnesi geldiğinde, korkularımızın çoğu doğrulanmış oluyor.
Daire 7A daha samimi hissettiriyor. Terry isminin ışıklar altında gösterilmesini hayal ediyor olabilir, ancak Broadway’de daha çok “düşen kız” olarak bilinir, sahnedeki yıkıcı düşüşüne alaycı bir gönderme. Ancak aynı zamanda tamamen yabancıların özverili ve nazik olabileceği fikri için “düşen kız”dır ve ışıltılı hayallerini hayata döndürmek için gereken yıkıcı bedeli çok geç fark eder.
Son olarak, birbirine bağlayan başka bir benzerlik daha var Daire 7A Ve İlk Alamet: her ikisi de kadınlar tarafından yapıldı, onlara ilham veren klasik filmlerin aksine. Korku filmlerinde sıklıkla kadın karakterlerin erkek yönetmenler tarafından zorlandığını görürüz; bu filmler, özellikle kadın bedenlerinin korkunç şekillerde ele geçirilip sahiplenildiği bilindik tür klişesine gelince, bakış açısında hoş bir değişime işaret ediyor.
Daire 7A Paramount+’ta yayınlanacak ve 27 Eylül’den itibaren dijital satışa sunulacak.
Daha fazla io9 haberi mi istiyorsunuz? En son Marvel, Star Wars ve Star Trek yapımlarını ne zaman bekleyeceğinizi, DC Evreni’nin film ve TV’deki sonraki adımlarını ve Doctor Who’nun geleceği hakkında bilmeniz gereken her şeyi öğrenin.