Yaşlanan anne babalarına bakan yetişkin çocuklar hayatın o kadar tanıdık bir aşamasıdır ki, korku filmi yapımcılarının bu durumun daha rahatsız edici, dehşet dolu yönlerine değinmeleri şaşırtıcı değildir. Kalıntı, ZiyaretVe Malikane hepsi yakın tarihli örneklerdir—ama temayı Avustralya’nınki kadar iğrenç bir şekilde ele alan bir başlık bulmak zor Şeytan Bozukluğu.
Şeytan Bozukluğu Steven Boyle tarafından ortaklaşa yazılmış ve yönetilmiştir. Boyle, özel efekt sanatçısı olarak köklü bir kariyerin ardından kameranın arkasındaki ilk çıkışını yapmıştır; birçok başarısı arasında Yıldız Savaşları, MatrisVe Hobbit franchise’lar. Ama bunu bilerek girseniz bile Şeytan Bozukluğuyine de seni nasıl yapacağına hazırlamayacak içgüdüsel bazen ayrı ayrı, sıklıkla birleştirilmiş ve izleyiciyi nasıl korkutacağını çok iyi bilen birinin sevgi dolu ilgisiyle icra edilmiş, beden korkusu ve “kaygan, sızan yaratık korkusu” vurgulanmıştır.
Ana hikaye sadece iki mekanda geçiyor: Graham’ın (Christian Willis) işlettiği bir oto tamirhanesi ve Graham’ın asla geri dönme niyeti olmadan kaçtığı, ancak hala ağabeyi Jake (Dirk Hunter) ve küçük kardeşi Phillip (Charles Cottier) tarafından işgal edilen harap çiftlik evi. Jake, Graham’ın garajına sarhoş bir şekilde gelip ziyaret için çoktan zamanın geçtiğini söylediğinde – “kan yemini”nden uğursuz bir şekilde bahsettiğinde – Graham’ın çocukluğundaki eve dönmekten başka her şeyi tercih edeceği açıktır. Duvarları ve müştemilatları, özellikle de bir tavuk kümesi, ailenin sorunlu patriğinin anılarıyla doludur (Yüzüklerin Efendisi‘ John Noble), Graham’ın ayrılışına sebep olan kişidir.
Ancak geçmişin hâlâ güçlü bir etkisi olduğu anlaşılıyor ve babasının geride bıraktığı şiddet dolu hisler belirgin bir şekilde doğaüstü bir renk almaya başlıyor. Phillip artık babasının düşüşünü tam olarak yansıtan şiddet dolu ruh hali değişimleri gösteriyor.
Hikayeyi “Phillip, ölen babası tarafından ele geçirildi” veya hatta “Phillip, daha önce ölen babasını ele geçiren iblis tarafından ele geçirildi” şeklinde yapmak kolay bir yol olurdu, ancak Şeytan Bozukluğu Burada tam olarak ne tür bir gizli kabusun ortaya çıktığını tasvir etmekle pek ilgilenmiyor. (Biraz Kötülük Gizlendiğinde (tehditinin kendiliğinden bir müdahale gibi görünmesinden ziyade) Bunun yerine, kardeşlerin yabancılaşmalarını nasıl aşmaları gerektiğine odaklanıyor—özellikle Graham ve Jake—ve yıllardır dram ve travmayla uğraşmaktan bitkin olmalarına rağmen ailelerini korumak için birlikte çalışmaları. Jake bir noktada “Yeterince garip, tuhaf şeyler görüyorsanız, bir süre sonra normal gelmeye başlıyor,” diye itiraf ediyor.
Filmin bunama/son evre hastalık metaforu belki biraz fazla belirgin bir şekilde aktarılmışsa, bunu kırık kardeş ilişkilerini iyileştirmeyle ilgili bir anlatıyla birleştirmek hikayeye hoş bir karmaşıklık katıyor. Performansların mükemmel olması da yardımcı oluyor; Noble’ın geri dönüşlerde görülen karakteri düpedüz korkutucu ve Willis ile Hunter’ın kardeş ilişkilerinin aşk-nefret uçlarına gerçekçilik katan yaşanmış bir kimyası var.
Ama gerçekte, burayı ziyaret etmenin asıl nedeni Şeytan Bozukluğu Boyle’un özel efektler alanında ortaya koyduğu şey budur. John Carpenter’ın Şey ve Yabancı filmler muhtemelen biraz ilham kaynağı olmuştur, hatta belki biraz Kötü Ölü II oraya da atılmış. Çoğunlukla pratik efektler gibi görünen şeyler – iğrenç yaralar, et parçalayan vahşetler, parçalanmış hayvan leşleri, kan fıçıları – özellikle hikayeye giren çeşitli yaratıklar söz konusu olduğunda dehşeti kat kat artırıyor.
Şeytan Bozukluğu 6 Eylül’de Shudder’da yayınlanacak; ayrıca AMC+’da da yayınlanacak.
Daha fazla io9 haberi mi istiyorsunuz? En son Marvel, Star Wars ve Star Trek yapımlarını ne zaman bekleyeceğinizi, DC Evreni’nin film ve TV’deki sonraki adımlarını ve Doctor Who’nun geleceği hakkında bilmeniz gereken her şeyi öğrenin.