Retro bilgisayar meraklısı Rod Hull, The Future Was 8-bit (TFW8b) ve Dave Curran, Tynemouth Software’den bir yol buldular. retro oyun yayınlarını daha etkileşimli hale getirinSon projeleri, izleyicilerin YouTube’dan yayını izlerken, oynanan oyunu doğrudan orijinal Commodore 64’lerine indirmelerine olanak sağlıyor.
Fikir, Curran bir Commodore PET seri arayüzü inşa ettikten ve bunu Hull ile tartıştıktan sonra şekillenmeye başladı. Hull, videonun köşesinde yanıp sönen semboller şeklinde YouTube videolarına veri enjekte etmek için üzerinde çalıştığı benzer bir fikri anlattı. Fikir, yayıncının videoyu izlerken oynadığı bir oyunu indirebilmesiydi, ancak modern indirmeler, kartuşlar veya disketlerle uğraşmamaktı.
1980’lerde BBC, TV ekranlarına bağlı bir DIY tuner izleyici kullanarak benzer bir şey yaptı. Kısa ömürlü 4 Computer Buffs dizisinin bölümleri sırasında, yanıp sönen bir ışık, bir uygulama için kodu Commodore 64, Sinclair veya BBC Micro’ya iletebiliyordu.
Jelly Load aynı basit konsepte dayanmaktadır. Ekranın bir kısmını açıp kapatarak ikili veri gönderebilirsiniz – sıfırlar ve birler. Bir Commodore 64, VIC-20 veya diğer eski bilgisayarların seri portuna bağlı bir dizi foto-direnç bu veriyi okuyabilir ve yürütülebilir bir programa dönüştürebilir. Fikir tamamen yeni olmasa da bir zorluk var: Videoları sıkıştırması ve belirli kare hızlarını zorlamasıyla bilinen YouTube’da çalışması gerekiyor.
Verileri gönderip alan programın yazılım geliştirmesini üstlenen Curran, gereksinimleri özetledi “Videoya dahil edilmeli ve YouTube’un uyguladığı her türlü son işlemden sağ çıkmalıdır; normal bir videoya sığacak kadar hızlı olmalıdır, belki 5-10 dakika; o sırada mevcut olabilecek en basit donanımı kullanarak bir VIC20 (diğer makineler de takip edecektir) tarafından alınmalıdır.”
Daha hızlı veri iletimi sağlamak için ikili, 3 x 3’lük bir yanıp sönen ışık ızgarası kullanmaya karar verdi. Bu, teoride, veri aktarım hızını dokuz kat artırabilirdi. Monitöre doğru yere takıldığında ve video penceresi, 3 x 3’lük bir LED matrisi filme alınarak oluşturulan yanıp sönen ışıkların foto-dirençlerle hizalanacağı şekilde boyutlandırıldığında, cihaz videoda kodlanmış verileri yakalayabilir ve hafızada saklayabilir. Bunu, Snake Pit adlı 3,5 kB’lık bir oyunu tamamen bir YouTube videosu aracılığıyla ileterek başarıyla gösterdiler.
Elbette, bu inanılmaz derecede verimsiz ve yavaş bir veri aktarma yoludur, özellikle de YouTube’un videonuzun açıklamasına indirme bağlantıları eklemenize izin vermesi göz önüne alındığında. Hull bununla ilgili şaka yaparak “YouTube videosu aracılığıyla yükleyebileceğiniz şeyler varken neden 8 bitlik şeylerinizi kaset, disk veya kartuş rahatlığıyla yükleyesiniz ki?” diye soruyor.
Cevabı basit: “Çünkü korkunç derecede yavaş, bu yüzden. Ama oldukça havalı! Ve eğer benim gibi evde bir milyon ıvır zıvır varsa, hemen şimdi kendi Jelly Load arayüzünüzü yapmaya başlamak için yeterli elektronik satın alma artığınız bile olabilir!”
Ne kadar yavaştan bahsediyoruz? Bu, YouTube video kare hızına ve her 3×3 bit deseninin kaç kare görünmesi gerektiğine bağlıdır. Kare başına dokuz bit ileten 30 fps’lik bir video dakikada yaklaşık 2 kB’ye ulaşır. Bu, 300 baud modem kullanma deneyimine oldukça yakındır… ancak test videosu, 60 fps’lik bir videodaki her deseni 18 kare boyunca gösteriyor gibi görünüyor, bu da saniyede yalnızca 30 bit gönderdiği anlamına geliyor. Umarım bu, son veri hızından ziyade yalnızca bir testti.