Araştırmacılar, 3 boyutlu bir yıldız haritası aracılığıyla yakınlardaki yıldızların X-ışınlarıyla gezegenlerinin atmosferlerini nasıl etkileyebileceğini analiz ederek, gelecekteki teleskopların yaşama elverişli dış gezegenleri arama çalışmalarına rehberlik ediyor.
- Yakın yıldızların X-ışını gözlemleri, gökbilimcilerin yaşam için uygun koşullara sahip dış gezegenleri aramak için en iyi hedefleri belirlemelerine yardımcı oluyor.
- Bu tür gezegenlerin gelecekteki teleskoplarla yapılacak aramalarda doğrudan görüntülenmesi mümkün olabilir.
- Bir yıldızdan gelen X ışınları ve ultraviyole ışınları gibi zararlı radyasyonlar bir gezegenin atmosferine zarar verebilir, hatta onu yok edebilir.
- Araştırmacılar kullandı NASAAvrupa Uzay Ajansı’nın (ESA) Chandra X-ışını Gözlemevi ve Avrupa Uzay Ajansı’nın (ESA) XMM-Newton teleskopları 57 ötegezegeni inceleyecek.
Yukarıdaki görüntünün solunda, bir grafik Güneş’e yakın yıldızların üç boyutlu bir haritasını göstermektedir. (Aşağıda ayrıntılı görünümü inceleyin.) Bu yıldızlar, gelecekteki teleskoplar kullanılarak gezegenler için doğrudan görüntüleme aramaları için birincil hedefler olabilecek kadar yakındır. Mavi haleler, NASA’nın Chandra X-ışını Gözlemevi ve ESA’nın XMM-Newton’u ile gözlemlenen yıldızları temsil eder. Bu diyagramın merkezindeki sarı yıldız, Güneş’in konumunu temsil eder. Eşmerkezli halkalar 5, 10 ve 15 parseklik mesafeleri gösterir (bir parsek (yaklaşık 3,2 ışık yılına eşdeğerdir).
Gökbilimciler, yörüngede döndükleri yıldızlardan ölümcül radyasyon alıp almadıklarına göre dış gezegenlerin ne kadar yaşanabilir olabileceğini belirlemek için bu X-ışını verilerini kullanıyorlar. Bu tür araştırmalar, Dünya gibi gezegenlerin ilk görüntülerini elde etmeyi amaçlayan yeni nesil teleskoplarla yapılan gözlemlere rehberlik etmeye yardımcı olacak.
Araştırmacılar, Dünya’ya yeterince yakın olan ve önümüzdeki on veya yirmi yıl içinde çalışmaya başlayacak teleskopların (uzaydaki Yaşanabilir Dünyalar Gözlemevi ve yerdeki Aşırı Büyük Teleskoplar dahil) yıldızların sözde yaşanabilir bölgelerindeki gezegenlerin görüntülerini alabileceği yıldızları inceledi. Bu terim, gezegenlerin yüzeylerinde sıvı su olabileceği yörüngeleri tanımlar.
Bir gezegeni bildiğimiz haliyle yaşama uygun hale getirebilecek şeyleri etkileyen birkaç faktör vardır. Bu faktörlerden biri, gezegenin atmosferine zarar verebilecek veya hatta onu yok edebilecek zararlı X-ışınları ve ultraviyole ışık miktarıdır.
Chandra ve XMM-Newton’dan alınan verileri kullanarak bu yıldızlardan bazılarının X-ışını gözlemlerine dayanarak, araştırma ekibi hangi yıldızların yörüngedeki gezegenlerde yaşamın oluşması ve gelişmesi için elverişli koşullara sahip olabileceğini inceledi. Yıldızların X-ışınlarında ne kadar parlak olduğunu, X-ışınlarının ne kadar enerjik olduğunu ve örneğin parlamalar nedeniyle X-ışını çıktısında ne kadar ve ne kadar hızlı değiştiğini incelediler. Daha parlak ve daha enerjik X-ışınları yörüngedeki gezegenlerin atmosferlerine daha fazla zarar verebilir.
Araştırmacılar, arşivlerde bulunan yaklaşık 10 günlük Chandra gözlemlerini ve yaklaşık 26 günlük XMM gözlemlerini kullanarak, bazıları bilinen gezegenlere sahip 57 yakın yıldızın X-ışını davranışını incelediler. Bunların çoğu, Jüpiter, Satürnveya Neptünyalnızca bir avuç gezegen veya gezegen adayı Dünya’nın yaklaşık iki katından daha az kütleye sahip olabilir.
Bu sonuçlar, Breanna Binder (California State Polytechnic University, Pomona) tarafından, Madison, Wisconsin’de düzenlenen 244. Amerikan Astronomi Derneği toplantısında sunuldu.
NASA’nın Marshall Uzay Uçuş Merkezi, Chandra programını yönetiyor. Smithsonian Astrofizik Gözlemevi’nin Chandra X-ışını Merkezi, Cambridge, Massachusetts’ten bilimi ve Burlington, Massachusetts’ten uçuş operasyonlarını kontrol ediyor.