Digital Extremes’in kendi ifadelerini ödünç almak gerekirse, kesinlikle tekneyi ileriye doğru ittiler Warframe 1999. Metal Gear Solid’den esinlenen görev serisinde patlayan motosikletler, oyunun ilk flört simülasyonu ve mutlak mükemmellikte gümleyen, endüstriyel metal bir müzik var. Ancak bunların hiçbiri sağlam bir karakter kadrosu olmadan hiçbir şey ifade etmiyor – bu durumda, neşeli, Guardians of the Galaxy benzeri protoframe uyumsuz grubumuz The Hex. Hem oyunda hem de oyun dışında yıldızlarla dolu bir kadro var, Final Fantasy 16 ve Expedition 33’ten Ben Starr, kaba ve hazır Arthur olarak takımın kaptanlığını üstleniyor ve Cyberpunk 2077’den Alpha Takahashi, Aoi olarak kaos yaratıyor. Resident Evil’dan Nick Apostolides’e karşı mücadele ediyorlar, erkek grubu On-Lyne’ın görünüşte zararsız solisti ve ortaya çıktığı üzere, sadece güzel bir yüz değil.
Digital Extremes’in genel merkezindeki rahat, dijital bir şöminenin önünde hepsiyle bir kanepede oturmak tuhaf. Alevler titrerken ve günün dördüncü kahvem de yanmaya başlarken, Warframe 1999 hakkında her şeyi konuşmaya başlıyoruz – Tennocon 2024’ün açık ara en önemli olayı. Yerleşirken, 1999 fragmanı arka plandaki bir televizyonda canlanıyor; Starr ve Takahashi’nin karakterlerinin ikisinin de bize bakıyor olması göz önüne alındığında bu bir bakıma uygun.
Her birine çok oyunculu oyunda karakterlerine neyin ilham verdiğini soruyorum; sonuçta Excalibur, Mag ve bir erkek grubu solistinin istilaya uğramış bir lich’e dönüştüğü bir masanın etrafında oturuyoruz (bu kötü bir şakanın başlangıcı gibi hissettiriyor).
“Rebb olduğunda [Rebecca Ford, Warframe’s creative director] Apostolides bana bu rol hakkında konuşurken kulaklarıma kadar gülümsüyordum,” diyor. “90’ların müziğini anıyorduk, o da ‘grunge’ı düşünün, erkek grubuyla tanışın, o dönemdeki her şeyle tanışın’ dedi ve ben de ‘beni kaydedin; sorum bile yok, beni kaydedin’ dedim.
“Gerçekten sadece biraz eğlenmek istedik. Çocukluğumda, gençliğimde MTV’yi izlerken ilham aldım – 15 yaşındayken 99’da tüm bu gruplar. Hayatımın o zamanını, tüm bu röportajları ve her şeyi izlerken anımsıyordum. Bunu çok ciddiye almıyorduk ve asıl mesele de buydu.”
Takahashi’nin cevabı da aynı derecede şakacı. Neden bu rolü seçtiğini sorduğumda gülümsemesi genişliyor ve bana “Geçen yılın başında bir süper kahramanı oynayacağımı umuyordum! Ve saçlarım renkli olacaktı!” diyor bana vurgulayarak. “Ve sonra pat! Bu geldi. Daha önce Warframe oyuncusu değildim, bu yüzden hikayeye ve dünyaya aşina değildim – şimdi çok aşinayım. Ama [Digital Extremes] “Karakterime dair ihtiyacım olan tüm bilgileri bana verebildi.”
1999’a girerken önceki çalışmalarından herhangi birine dayanıp dayanmadığını sorduğumda, Aoi ile Cyberpunk 2077’nin her zamanki ikonik Hanako Arasaka’sı arasındaki görsel benzerliklere rağmen “geçmiş karakterleri hiç düşünmediğini” söylüyor. “Aldığım roller oldukça farklı ve kendimden çok farklı – her seferinde gidip yeni bir şey bulmam gerekiyor.
“Açıkçası, bir seçme gönderdiğimde her seferinde ‘her birinde aynı sesi mi duyuyorum?’ diye soruyorum ama sonra sonucu duyduğumda ‘hayır! Bunların hepsinde tamamen farklı ses çıkarıyorum. Kendimi tamamen farklı formlarda görmek benim için çok, çok eğlenceli.”
Ona göre Aoi “havalı”, kendisinin pek de öyle olmadığını düşündüğü bir şey. “Ben pek havalı biri değilim,” diye kıkırdıyor. “Ben sadece neşeli ve dışarı çıkmış biriyim ve ‘Beni Disney’e gönderin!'” Endişelenme, Alpha, bence sen havalısın.
Ancak Starr havalı görünüyor; özellikle kaydı tekrar dinlediğimde ve cep telefonuma yumuşak bir “merhaba, nasılsın?” diye sorduğunda. Evet, kayıt yaptığım her seferinde insanlardan telefonuma kendilerini tanıtmalarını istiyorum ve bu en sevdiklerimden biri olmalı.
Ford’un Arthur’un “‘toprağa girmiş gibi ses çıkarmasını istediğini’ belirtiyor. Gerçekten dünyevi ama izcivari bir şey bulabilir misin?’ Ben de ‘bununla oynamak gerçekten ilginç bir şey’ dedim.” Alpha’yı yankılayarak, Digital Extremes’in “ne yapıp ne yapamayacağımız konusunda aşırı reçete yazmadığını” belirtiyor ve “bu karakterlerin ne olacağının koruyucusu olmamıza yetecek kadar güvendikleri için kendimizi yanlışlıkla bu rollere getiriyoruz.” diyor.
Karakterlerin ne olacağından bahsetmişken, Aoi ve Arthur’a kıyasla gizemli kalan Zeke hakkında biraz daha fazla bilgi edinmek için Apostolides’e danışıyorum. Resident Evil canavar avcısı zihniyetini canavarın kendisi olmak için nasıl değiştirmek zorunda kaldığını soruyorum ve “hiçbir şekilde kötü adam açısını oynaması” gerekmediğini ve “spoiler vermemek için bunu biraz belirsiz tutacağını” söylüyor.
“Sadece o anı, kişiliği, şöhretin yayı ile başa çıkmak zorunda olan genç bir ünlünün arketipi oynamak zorundaydım. Sonunda sunulma şekli çok yaratıcı ve ilginç bir şekilde yapılacak – hatta ben bile son ürünü deneyimlemek için meraklıyım!” Küçük bir göz kırpmayla “sadece oynamak zorunda kalacaksın” diyerek bitiriyor.
Beni meraklandırdı. Ford bana 1999’un romantik seçeneklerinden birinin “biraz iğrenç” olduğunu söylediğine göre, gerçekten de (kelimenin tam anlamıyla) bizim yıldızlara bakan yıldızımızla iç içe geçip geçmediğinizi merak ediyorum. Bana Baldur’s Gate 3 Mind Flayer havası veriyor, ama yine de Larian’ın RPG’si, Ford’un sözlerini ödünç almak gerekirse, DE için “uçurumdan aşağı itme”ydi, bu yüzden asla bilemezsiniz, işler… iğrençleşebilir.
Eğer iğrenç öpücükler ve istila edilmiş lich’ler ilginizi çekiyorsa, Warframe 1999 çıkış tarihi penceresi bu yılın sonlarına ayarlandı, bu yüzden önce tüm mevcut içerikleri incelemek için bolca zamanınız var. Ancak bunu yaparken, bazı ücretsiz Glifler için şu anda mevcut olan tüm Warframe kodlarının listesine göz attığınızdan emin olun.