İlk defa Firewalk Studios’un adını duyduğumda Uyum 90’ların sonlarında büyükannem ve büyükbabamın evine geri ışınlandım. Orada, minik, gür saçlı, süpersonik yolcu uçağı Concorde Mach 2 hızında tepemden geçerken boklarımın sallandığını görüyordum. Onu görmeden çok önce varlığını duyuran gürleyen kükremesini sıklıkla duyardım – bu, bugüne kadar hafızamda öyle içtenlikle yer etmeyi başaran benzersiz bir mühendislik başarısıydı.
Elbette Concord değil Concorde. Ortak bir anlam paylaşsalar da -‘insanlar arasındaki uyum’- bundan daha uyumsuz olamazlardı. Bunu gerçek anlamda söylemiyorum. Görüyorsunuz ya, Concord’un havacılık muadili tarafından belirlenen emsale uyması için cesur, benzersiz ve mutlak bir ustalık eseri olması gerekiyor. FPS oyununda şimdiye kadar deneyimlediğim kadarıyla Concord bunların hiçbiri değil. Açık beta sürümünde mevcut olan 16 Concord karakterinin hepsini, sunulan dört mevcut Concord oyun modunda test etmek için on saatten biraz fazla zaman harcadıktan sonra, iyi haber şu ki kahraman nişancı oyununun üzerine inşa edilebilecek inanılmaz derecede sağlam temelleri var. Ancak canlı servis kurtlarına atılmaya dayanabileceğinden emin değilim.
Firewalk’un Bungie soyu artık bir sır değil – aslında, stüdyonun kökenlerini bilmeyenlerden daha fazla kişinin bildiğinden oldukça eminim. Uçuşan silah kullanımı ve Destiny 2 benzeri hareketler arasında, Concord ile piyasadaki en iyi MMO oyunlarından biri arasındaki paralellikler kendini gösteriyor. Lennox’un tabancasıyla kafa vuruşlarını zincirlemek, Trials of Osiris’te Muhafızları alt ederken Destiny 2 Hunter’ın bana verdiği tatmin edici ding sesinin aynısını sunuyor. Bu arada, Haymar’ın jet paketi ve ateşli yetenekleri onu Warlock hayranlarının gözüne sokacak.
Ancak Concord’un ilhamını yalnızca Destiny’den hissetmiyorum. IT-Z’nin Cosmic Slip’i, Overwatch 2’deki Sombra’nın Translocator’ına eğlenceli bir bakış açısı sunarken, Jabali’nin küreleri Moira’nın kürelerini andırıyor, ancak bunları etkili bir şekilde kullanmak için biraz daha fazla beceriye ihtiyacınız var. Concord, denenmiş ve test edilmiş mekanikleri kendi orijinal vuruşlarıyla sentezleyen en iyi şarkıların bir derlemesi gibi hissettiriyor. Örneğin Duchess, düşmanları yakın menzilli hafif makineli tüfeğine karşı savunmasız hale getiren bir fırtınayı serbest bırakmadan önce haritanın bölümlerini duvarla kapatabilir. Bu arada Lark’ın spor tabanlı kiti bir ton direnç sunuyor.
Orijinallik açısından tam olarak bir adım öne geçmese de, her Freegunner için sağlam oyun içi kimlikler yaratmaya çok özen gösterildiğini söyleyebilirsiniz. Kişiliklerine henüz özellikle önem verdiğimi söyleyemem ama onlardan daha fazlasının geleceğini kesinlikle hissediyorum. Concord ayrıca kompozisyon oluşturma konusunda Hero Shooter 101’i tam olarak hak ediyor. Oyun yönetmeni Ryan Ellis bir keresinde şöyle demişti “Uyum, halkların bir araya gelmesidir” ve eğer başarılı olmak istiyorsanız kesinlikle doğru olanları getirmeniz gerekiyor.
Oynadığım her oyunda, en azından bir tank ve bir şifacı olmadan mahvolduğum açıkça belliydi. Burada rol kilidi olmadığını söylediğimde Overwatch oyuncularının ne kadar sevineceğini hayal edebiliyorum, ancak bu genellikle tek taraflı takımlarla sonuçlanıyor. Bu, Concord’un mantrası için mükemmel, çünkü yalnızca gerekli yerleri doldurmaya istekli olan özverili oyuncular çoğu zaman başarılı olacak – her yerdeki ana karakter sendromu hastaları için bir darbe.
Ama bu, doğru oynarsanız oyunları sert bir şekilde taşıyamayacağınız anlamına gelmez. En sevdiğim Concord mekaniği, düşürme sırasında yeteneklerinizi anında yenilemenize izin verir. Lennox ile çılgına döndüğüm bir oyunu hatırlıyorum, her öldürme yaptığımda patlayıcı bıçağımı geri alıyordum. Bu, haritada kalıcı olarak kalabileceğim, bir sağlık paketi kapabileceğim, kendi kendimi iyileştirmemi kullanabileceğim veya gerektiğinde siper almak için Emari’min arkasına dalabileceğim anlamına geliyordu. Bu bir meydan okuma, ancak Concord’un savaşının akışına girdiğinizde durdurulamaz hissediyorsunuz ve Firewalk’u, daha uzun öldürme süreleri – bir kahraman nişancı temel öğesi – ile bir gözyaşı dökme yeteneği arasında bir denge bulabildiği için takdir etmeliyim.
Hasar ayarlamasının şu anda biraz her yerde olduğunu söyleyeceğim. En azından benim deneyimime göre, bu, oyuncu tabanının en yüksek DPS’e ve en dayanıklı karakterlere güvenmesine ve yardımcı tabanlı seçimleri ortada bırakmasına yol açtı – üzgünüm, Kyps. Yine de bu konuda endişeli değilim, çünkü Firewalk’un beta geri bildirimlerine dayanarak bu ayarlamaları yapması için hala bolca zaman var. Ayrıca, oyunla çok az zaman geçirdiğimiz için, oyunun daha gelişmiş Freegunner’ları için doğru kullanımları tam olarak bulamamış olmamız da bir etken. Her şeye rağmen, oyun sonunda piyasaya sürüldüğünde çok farklı bir meta bekleyin.
Concord’un beta modları, temelleri iyi yapmaları bakımından çok oyunculu oyunun karakterlerine benzer bir örüntüyü takip eder. Sıradan oyuncular için standart bir Takedown (Takım Ölüm Maçı) ve Kupa Avı varken, hardcore oyuncular yeniden canlanma olmayan Cargo Run ve Clash Point modlarına adım atabilirler. Cargo Run, her iki takımın da aynı anda hem saldıran hem de savunan olduğu ve yerleştirilecek merkezi bir ‘bomba’ olduğu Search & Destroy’un yeni bir versiyonu gibi hissettiriyor – en önemlisi, yerleştirdikten sonra hedefi hala çevirebiliyorsunuz. Bu arada Clash Point, takımınızı kimin öldürme peşinde koşmak istediğine ve kimin hedef için oynamak istediğine göre hızla bölecek.
Benim pek de parlak olmayan halim sırasında ilk izlenimler parçası Concord’un sinematik tanıtım fragmanında, haftalık kısa öykülerini bir umut ışığı ve karakterleriyle türdeki benzerlerinden kendisini ayırmasına yardımcı olma yolu olarak vurguladım. Bu hızlı bilgi parçacıkları, insanların oyundan ayrılmadan önce onun kötü adamlar topluluğunu gerçekten önemsemesini sağlamak için çok önemli olacak.
Bunlardan ilki olan ‘Vocal Cartographer’, sırasıyla Lennox, Haymar ve Teo’nun nerd, küçümseyici ve çalışkan özelliklerini ortaya koymada başarılı. Ancak sunumu, Concord’un neredeyse Galaksinin Koruyucuları gibi filmlerin hegemonya altına aldığı cesur, başıboş klişeyi adım adım tekrarlayan bir kahraman nişancı oyunu olmaktan ziyade daha çok gerçekçi, bilimkurgu RPG’si olarak piyasaya sürülmesi isteğimi güçlendiriyor. Lennox’un Implacable’ın tarihine daldığı anlarda nihayet o ihtişam dalgasını, o özgünlük Gelmek.
Concord’un tasarımının kafesinden geçen tutarlılık kıvrımını henüz fark etmediyseniz, sizin için aydınlatayım. Firewalk burada tekerleği yeniden icat etmiyor. Concord’un güvenli, aşinaVe tam olarak ne elde ettiğini biliyorsun. Concord, Concorde değil – eğer bir şey varsa o da bir Boeing 747 ve bu sorun değil. Ama yeterli mi? coşku Firewalk’u olması gereken yere getirmek için ne yapmalı?
Geçtiğimiz yıl Ellis, Concord’un ifşasının bir parçası olarak PlayStation Blog’a katıldı. İlk Concorde anekdotumla en alakalı olanı, Firewalk ekibinin “çok oyunculu oyunların yarattığı heyecan verici, beklenmedik anlar ve paylaşılan deneyimler” için duyduğu coşkuyu belirttiği kısımdı. Birçok canlı servis oyun yapımcısının ‘ortaya çıkan oyuncu anlatılarına’ -oyuncular arasında organik olarak bir oyun için heyecan yaratan benzersiz paylaşılan hikayeler- verdiği büyük önemi göz önünde bulundurarak, Firewalk ekibinin giderek sulanan bir pazarda hayatta kalmak istiyorsa önümüzdeki aylar ve yıllar boyunca konuşacağımız o benzersiz deneyimleri sağlaması gerektiğini biliyor.
Şu anda karşılaştığı sorun, çoğu gururla en iyi PC oyunları listemizde yer alan ücretsiz oynanabilen monolitlerle dolu bir arenaya 40$ fiyat noktasından girmeye çalışmasıdır. Son zamanlarda gördüğüm, mevcut canlı servis metasını başarıyla aşmayı başaran tek oyun Arrowhead’in Helldivers 2’sidir; bu oyun bu yılın başlarında piyasaya sürüldüğünde Concorde’un tüm özelliklerine sahipti.
Yanlış anlamayın, Concord tam anlamıyla eksiksiz bir paket. Üyeleri arasında bolca oyun farkı olan çeşitli bir oyuncu kadrosuna sahip, keyifli bir kahraman nişancı oyunu. Ayrıca Ryzen 5 3600/RTX 3070 sistemimde de tereyağı gibi akıcı bir şekilde çalışıyor, arada sırada neredeyse hiç takılma yok. Ancak, şu anda sonundaki ‘e’ eksik, eski İngiliz teknoloji bakanı Tony Benn’in bir zamanlar “mükemmellik” anlamına geliyordu (Fransızları ve Concorde’un yapımında yardımcı olan İskoçları yatıştırmaya yönelik bir sürü vatanseverlik saçmalığının yanı sıra, ama bu konunun özü değil).
Gerçekten de, beni Concord konusunda endişelendiren şey bu eksik X faktörü (E faktörü?). Ücretsiz oynanabilen bir nişancı olarak hayatta kalmak için gereken ortaya çıkan anlatı gücünü yaratabileceğinden emin değilim, 40 dolara hiç değil. Ve Concord’un piyasaya sürülmesine yalnızca bir ay kala, Firewalk’un lansmana kadar büyük değişiklikler yapmak için fazla zamanı kalmadı. Eminim ki nişini bulacaktır, ancak bu onu uzun vadede sürdürmeye yetmeyecektir.