GOES-U uydusu jeostasyon yörüngesine ulaştı, artık GOES-19 olarak adlandırılıyor

7 Temmuz 2024’te NOAA’nın GOES-U’su son motor yakımını gerçekleştirerek uyduyu Dünya ekvatorunun 22.236 mil yukarısındaki jeostatik yörüngeye yerleştirdi. Bu dönüm noktasına ulaşıldığında GOES-U’nun adı GOES-19 olarak değiştirildi. GOES uyduları fırlatılmadan önce bir harfle ve jeostatik yörüngeye ulaştıklarında bir sayıyla belirtilir.

GOES-U, 25 Haziran 2024’te, TSİ 17:26’da, Florida’daki NASA Kennedy Uzay Merkezi’ndeki Fırlatma Kompleksi 39A’dan, SpaceX Falcon Heavy roketiyle fırlatıldı. Fırlatma, Kennedy Uzay Merkezi’nde bulunan NASA’nın Fırlatma Hizmetleri Programı tarafından yönetildi.

GOES-U, 25 Haziran TSİ 21.56’da SpaceX Falcon Heavy’nin ikinci aşama roketinden ayrıldı. Görev yöneticileri, uzay aracının güneş paneli dizisinin birinci aşama dağıtımını 22.18’de doğruladı ve uydu kendi gücüyle çalışmaya başladı.

Falcon Heavy roketi GOES-U’yu bir jeostatik transfer yörüngesine, uydunun yörüngesinin bir kısmında Dünya’ya yakın ve karşı tarafta Dünya’dan uzak olduğu oldukça eliptik bir yörüngeye ulaştırdı. GOES-U’yu bir jeostatik transfer yörüngesine yerleştirmek uyduya ekvator üzerindeki son jeostatik yörüngesine ulaşması için bir yol sağladı (aşağıdaki şemaya bakın). Bir dizi yörünge yükseltme manevrası ve motor yakma işleminden sonra, 7 Temmuz’da GOES-U dairesel bir jeostatik yörüngeye ulaştırıldı. Uydu artık Dünya’nın dönüş hızıyla aynı yörüngede dönme pozisyonunda, böylece aynı bölgeyi sürekli olarak gözetleyebiliyor.

Daha sonra, GOES-19 güneş dizisinin ikinci aşama dağıtımını gerçekleştirecek. Dağıtılan güneş panelleri, fotovoltaik (güneş) hücrelerini sürekli olarak güneşe doğru yöneltmek için günde bir kez dönecek tek bir güneş dizisi kanadı oluşturacak. Fotovoltaik hücreler, güneşten gelen enerjiyi, aletler, bilgisayarlar, veri işlemcileri, sensörler ve telekomünikasyon ekipmanları dahil olmak üzere tüm uyduyu çalıştırmak için elektriğe dönüştürecek.

Sonraki günlerde uydu operatörleri, GOES-19’u operasyonel GOES-Doğu ve GOES-Batı uyduları arasındaki 89,5 derece batı boylamındaki ilk kontrol konumuna getirmek için birkaç manevra gerçekleştirecek. Daha sonra, manyetometre bomu konuşlandırılacak. Uydu daha sonra yörüngede kontrol ve aletlerinin ve sistemlerinin doğrulanmasına başlayacak.

NOAA, GOES-19’dan ilk görüntüleri Eylül ayında görmeyi bekliyor. NASA, fırlatma sonrası kontrolü tamamladıktan sonra GOES-19’u NOAA’ya devredecek ve NOAA uydunun veri ürünlerini doğrulayacak ve GOES-19’u 75,2 derece batı boylamındaki operasyonel pozisyonuna sürükleyecek. NOAA, GOES-19’un Nisan 2025’te operasyonel GOES-Doğu uydusu olarak devralmasını ve GOES-16’nın yerini almasını planlıyor. GOES-16 yörüngedeki bekleme uydusu olacak.

GOES-19, bitişik Amerika Birleşik Devletleri, Meksika, Orta ve Güney Amerika ve Karayipler dahil olmak üzere Kuzey Amerika’nın çoğunu tehdit eden şiddetli fırtınaları, kasırgaları, orman yangınlarını, yıldırımları, sisi ve diğer tehlikeleri izleyecek. Uydu ayrıca, elektrik şebekelerinde, iletişimlerde ve navigasyon sistemlerinde kesintiler konusunda erken uyarılar sağlamak için güneş aktivitesini ve uzay havasını izleyecek. GOES-19’da, NOAA’nın Uzay Hava Durumu Takip (SWFO) görevini destekleyecek yeni bir araç olan Compact Coronagraph-1 (CCOR) bulunuyor.

CCOR-1, güneş koronasını (güneş atmosferinin dış tabakası) görüntüleyecek ve koronal kütle atımlarını (CME’ler), büyük plazma atılımlarını ve koronadan gelen manyetik alanı tespit etmeye ve karakterize etmeye yardımcı olacak, bunlar jeomanyetik fırtınaların birincil nedenidir. CCOR-1, ülkenin ilk operasyonel koronagrafı olacak ve yaklaşan jeomanyetik fırtına koşulları hakkında bilgi için birincil kaynak olarak hizmet edecek ve Uzay Hava Tahmin Merkezi’nin bir ila dört gün önceden uyarılar yayınlamasına olanak tanıyacak.