Son zamanlarda üniversiteler hakkında çok düşünüyorum. Kısmen, bir üniversitede yarı zamanlı çalışıyor olmam nedeniyle – medya sektöründeki işimin yanı sıra Kuzey Doğu’nun beş önde gelen kurumundan birinde gazetecilik dersi veriyorum – ve kısmen de hanemin iki maaşlı olması ve her iki maaş için de üniversitelere bağımlı olması nedeniyle. (Eşim bölgedeki başka bir üniversitede ders veriyor.)
Üniversitemle olan etkileşimim büyük ölçüde sınıf içindedir. Mümkün olduğunca daha karmaşık ve sıkıcı kurumsal ve hiyerarşik konuşmaların dışında kalmaya çalışırım.
Ancak bölgedeki ve hatta ülke genelindeki tüm üniversitelerde, yüksek öğrenim sektöründe olup bitenlerin gerçekliğinden kaçınmak zordu…