Beyaz adamlar atlayamaz ama kara sülükleri atlayabilir. Bu artık bilimsel bir gerçektir; Yüzyıllar süren anekdotsal raporların ardından parazitler Madagaskar yağmur ormanlarındaki yapraklardan sıçrayan videolara yakalandı.
Görüntüler ilk olarak 2017 yılında şu anda Amerikan Doğa Tarihi Müzesi’nde araştırmacı olan Mai Fahmy tarafından çekildi. Bir ev sahibi bulmak için vücudunu uzatan bir sülükle tesadüfen karşılaştı; bu davranışa “arama” adı verildi. Maceracı sülüğe Madagaskar’ın Ranomafana Ulusal Parkı’nda rastlandı.
Fahmy telefonunu çıkardı ve sülüğün yavaşça ileri gittiğini ve ardından yapraktan fırlayıp bir veya iki salla orman zeminine indiğini yakaladı. Görüntülerin yanı sıra akrobasi gösterilerini gösteren 2023 tarihli bir video da vardı. yayınlanan bugün Biyotropik.
Fahmy, “Madagaskar’da kan unu analizi için sülük topluyor olmama rağmen, gazetede öne sürdüğümüz iddiayı destekleyecek başka bir video çekip çekemeyeceğimizi görmek için baskı devam ediyordu” dedi. Araştırmanın yayınlanmasıyla ekip, karasal parazitlerin (en azından türlerin) Chtonobdella fallax) beslenecek sıcak, kanla dolu bir lokma bulmak için sıçrar.
Sıçrayan sülükler, Sri Lanka’daki sülüklerdeki davranışı belgeleyen ünlü 14. yüzyıl kaşifi İbn Battuta’nın kayıtlarına bile girmiştir; bu, davranışın çeşitli kara sülüklerinde bağımsız olarak evrimleşmiş olabileceğini göstermektedir. Ancak 20. yüzyılın ortalarına gelindiğinde, sülüklerin zıplaması fikri bilimsel yayınlarda daha şüpheci bir şekilde görülüyordu.
“Bunun geçmişinin büyük bir kısmı temelde şu soruya dayanıyor: ‘Sıçrama tam olarak nedir?’ Yüzlerce yıldır, gerçekten çok iyi eğitimli gözlemcilerden sülüklerin zıplaması hakkında anekdotlar vardı,” dedi Amerikan Doğa Tarihi Müzesi ve Medger Evers Koleji’nde omurgasız zoolog olan Michael Tessler, Gizmodo ile yaptığı telefon görüşmesinde. “İnsanlar 1800’lerde, 1900’lerin başlarında, sülükler üzerinde daha ciddi bir şekilde çalışmaya başlayıncaya kadar, bu şeylerle vakit geçiren hemen hemen her sülük biyologu ‘mümkünse atlayamazlar’ demiyordu.‘”
Sülüklerin bazen konakçılarının üzerine düştüğü bir sır değildi, ancak masadaki soru kasıtlılıkla ilgiliydi: Sülükler belirli bir hedefe doğru (veya sadece havaya) fırlatılırken enerji mi harcıyorlar, yoksa yer çekiminin çalışmasına izin vererek devriliyorlar mı? onlara? Şimdi, video kanıtları parazitlerin ilkini yaptığını, kıvrıldığını ve sonra bilinmeyene doğru yayıldığını belgeliyor. Hayvanlar kesinlikle yapraklı fırlatma rampalarından dışarı doğru hareket ediyor ve ekip, belki de biraz yukarıya doğru hareket ettiklerini öne sürüyor. Başka bir deyişle atlıyorlar.
Tessler, sülüklerin muhtemelen bir konakçı arayışı içinde olduklarını söyledi. Potansiyel bir yemekten hareket veya ısı arayışına girdikten sonra hayvanlar, ev sahibine karşı bir nevi inanç sıçraması olarak atlayabilirler.
Fahmy daha önce de sülükler tarafından ısırılmıştı; buna en az bir parazitin gözüne kaçması da dahil. Sülükler gözlere gitmeyi seviyorlar, dedi. Yağmur ormanındaki hayvanları anlamak için yakalandığında hayvanların kan örnekleri alınabiliyor. Sülük temelde bir mobil çevresel DNA Laboratuvar.
Fahmy, “Gelecek yıllarda Madagaskar’a geri döneceğim” dedi. “Gözlerimi sülüklere dikeceğim. Biyolojileri, doğal geçmişleri ve davranışları hakkında çok az şey biliyoruz. Gizemle dolular.”
Daha fazla: Sülükler ve Kartallar Yapımında Nasıl Bir Rol Oynadı? Maymunlar Gezegeni Krallığı