Shin Megami Tensei 5 Vengeance incelemesi – cennete dönüşen harika bir JRPG

Kasım 2021’de Nintendo Switch piyasaya sürüldü Shin Megami Tensei 5 – Atlus’un JRPG serisinin en yeni ana girişi olup, daha yaygın olarak bilinen ve muhtemelen daha popüler olan Persona oyunlarına yol açmıştır. Olumlu eleştirilere rağmen, iddialı SMT 5, performans sorunları ve diğer sorunlar nedeniyle, yan ürün emsalleri doğrultusunda hak ettiği yaygın ana akım tanınırlığı kazanmasını engelleyen lansman platformu nedeniyle tartışmasız bir şekilde geride tutuldu.

Neredeyse üç yıl sonra, Shin Megami Tensei 5: Vengeance, orijinal sürümün görsel olarak geliştirilmiş ve teknik açıdan daha kararlı bir versiyonundan çok daha fazlasıdır. Persona 4 Golden ve Persona 5 Royal gibi oyunlara eşdeğer olan Vengeance, hem JRPG’ye yeni başlayanlar hem de eski hayranlar için Shin Megami Tensei’ye neredeyse mükemmel bir giriş noktasıdır. Bu arada, deneyimli SMT 5 oyuncuları orijinalin keyfini yeniden çıkarabilir ve tek bir pakette tamamen yeni bir şey deneyimleyebilir; gerçekten her iki dünyanın da en iyisi olabilir.

Vengeance iki cephede en parlak şekilde parlıyor: orijinaline göre muazzam görsel ve performans yükseltmeleri ve yeni Canon of Vengeance hikayesinde ekstra içerik bolluğu. SMT 5’in hikayesi özünde Vengeance’da aynı kalıyor. Bir anda iblislerin istila ettiği alternatif bir kıyamet sonrası Tokyo’ya taşınan genç bir lise öğrencisi olarak başlıyorsunuz. Sakinleri tarafından katledilmeden önce, aniden Aogami olarak bilinen gizemli iblisle birleşerek bir Nahahino’ya dönüşüyorsunuz; aynı zamanda iblisleri tipik SMT/Persona tarzında işe alabilen, çağırabilen ve kontrol edebilen güçlü, tanrı benzeri bir melez. Çok geçmeden eski ve yeni müttefiklerinizin yanı sıra, melekler ve iblisler arasında devam eden savaşın merkezinde yer alan uzun süredir devam eden bir organizasyon olan Bethel’e katılacaksınız.

Yeni gelenler ve geri dönen SMT 5 severler hala orijinal versiyonun öyküsünü ve dini alegoriyi derinlemesine incelemeyi seçebilirken, aynı adı taşıyan Canon of Vengeance, kendine ait 50-70 saatlik daha da iyi bir kampanya sunuyor. Yeni eşlik eden insan karakter Yoko Hirmomine ve Qadištu adındaki düşman iblis dörtlü gibi sürprizleri de içeren Vengeance, SMT 5’in en dikkate değer zayıflıklarının üstesinden gelmesine hızla yardımcı oluyor.

Orijinal versiyonun oyuncu kadrosu daha sıradan ve geçmişin JRPG’leriyle uyumluydu. Ancak İntikam Kanonu’nda Qadištu yalnızca ilgi çekici boss savaşlarıyla normalde önemsiz olan sahnelere yeni bir hayat vermekle kalmıyor, aynı zamanda Hiromonie’nin kişiliği, dövüş yetenekleri ve grup dinamiği içindeki rolü önemli hikaye anlarının çılgınca farklı ve daha tatmin edici bir şekilde oynanmasını sağlıyor. yollar. Her şey söylendiğinde ve yapıldığındaSMT 5’e yeni gelenler işlerin ne kadar farklı geliştiğini görmek için yine de orijinal versiyona dönebilir, bu da Vengeance’ın iki farklı alternatif gerçeklik macerası sunduğu anlamına gelir.

İntikamın her zaman ihtiyaç duyulan parlayan SMT 5 olduğu ilk bakışta açıkça görülüyor. Oyunun dramatik ara sahnelerini, savaşlarını izlerken ve Da’at’ı 60 fps’de yüksek çözünürlükte izlerken, orijinaline geri dönmeyi hayal etmek imkansız. Yarı gerçekçi karakter modellerine, metal yüzeylere, parıldayan sulara, parıldayan kumlara ve hatta her iki Tokyo şehrinin daha donuk kalıntılarına eklenen parlaklık ile SMT 5’in sunumu uzun bir yol kat etti.

Keşif söz konusu olduğunda fare ve klavyeden çok daha iyi çalışan tam denetleyici desteğini de bekleyebilirsiniz. Öte yandan Vengeance’ın eklenen yaşam kalitesi özellikleri yeterince ileri gitmiyor gibi görünüyor. Sadece hızlı seyahat noktaları yerine herhangi bir zamanda manuel olarak kaydetmeye yönelik yeni seçenek kutlamaya neden olsa da, otomatik kaydetme işlevi, oyunun en zorlu savaşlarında ilerlemeyi kaybetmekten endişe duyanlar için daha fazla gönül rahatlığı sağlayabilirdi. Ne yazık ki, tam bir grupla müzakerelere girerseniz iblis yetiştirme mekanizması yine de gereksiz derecede sinir bozucu olabilir çünkü yalnızca savaş dışında yer açabilirsiniz.

Dahası, oyunun mütevazi Switch kökenleri bazı kısımlarda oldukça açık kalıyor. Önerilen özelliklerin üzerinde olan 16 GB Razer oyun dizüstü bilgisayarında oyun oynarken bile ara sıra pop-in ve kare hızı düşüşleri göreceksiniz. Bununla birlikte, bu yükseltmenin eklenen sinematik çekiciliği sayesinde yaşayabileceğiniz sürükleyicilik kesintileri hızla unutulacaktır.

Oyununuzun başlangıcında hangi hikaye yolunu seçerseniz seçin, Vengeance’ın sıra tabanlı dövüşü her zamanki gibi tatmin edici derecede zor ve saçlarınızı yolma tehlikesiyle karşı karşıya kalmıyor. Persona hayranları, tanıdık yaratıklar, öğeler ve mekanikler sayesinde en kolay alışma zamanına sahip olacak, ancak eğitimler, Atlus’a yeni gelenlerin bile yollarını bulmasına hızla yardımcı olacak.

Aynı karşılaştırmayı sürdürürsek, SMT 5’in savaşını tanımlamanın en basit yolu ‘Persona zor modda’dır. Yan görevlerin üstesinden gelmenin ve parti becerilerini ve zayıflıklarını değiştirmek için ilgi sistemiyle deneyler yapmanın yanı sıra, Da’at’ı keşfetmeniz ve etrafında platform oluşturmanız da teşvik ediliyor. Güçlü patronlara hazırlanmak için oyunun uyarılarını ihmal ederseniz, İntikamın tüm grubunuzu havaya uçuracak tek vuruşta öldürme saldırılarından daha üstün olmadığını bilin.

Ancak sizi yapılarınızı, parti kompozisyonunuzu ve stratejinizi düşünmeye ve planlamaya zorlayan oyun, her başarıyı daha da büyük hissettiriyor; hatta dövüşleriniz destansı bir rock müziğiyle eşleştirildiğinde ve harika sinematik saldırılarla noktalandığında bu daha da büyük oluyor. Sonuçta Vengeance’tan, sistemlerinin derinliğine ve sizi daha iyi olmaya nasıl ittiğine şükran duyarak ayrılacaksınız. Tüm bu nedenlerden dolayı bu, Atlus’un sevilen JRPG’sini oynamanın resmi olarak en iyi ve tek yoludur.