Venüs’e benzeyen ve yalnızca 40 ışıkyılı uzaklıktaki bir gezegen olan Gliese 12 b’nin keşfi, evrendeki yaşamı destekleyen koşulların anlaşılması için yeni umutlar sunuyor. Bu “kötü ikiz”, yıldızından Dünya’ya kıyasla önemli ölçüde daha fazla radyasyon alıyor ve bu da gelişmiş teleskoplarla gelecekteki araştırmalar için ilgi çekici sorular ortaya çıkarıyor. Kredi bilgileri: SciTechDaily.com
Son bulgular bir Venüsbenzeri gezegen Gliese 12 b, yaşamı destekleyen gezegenlere yönelik arayışımızı geliştiriyor ve Dünya’nın potansiyel “kötü ikizlerine” daha yakından bakmamızı sağlıyor.
Güneş Sistemimizin yakınındaki bir yıldızın etrafında Venüs’e benzer bir gezegenin keşfi, gökbilimcilerin bir gün Dünya’da yaşamın neden ortaya çıktığına dair sırrı çözebilecekleri umutlarını artırıyor.
Evrendeki yaşamı incelemek zordur çünkü yaşamın doğrulandığı tek bir gezegen örneğine sahibiz: Dünya. Yaşamın ortaya çıkması için Dünya’nın hangi özelliklerinin gerekli olduğunu ve hangilerinin önemsiz olduğunu söylemek zordur. Yaşam koşullarının da ortaya çıktığı bir “Dünya ikizi” bulana kadar, gökbilimcilerin yapabileceği en iyi şey “kötü ikizler”i, yani başlangıç koşulları Dünya’ya benzeyen, çok farklı ortaya çıkan, yaşam için uygun olmayan ortamlara sahip gezegenleri incelemektir.
Güneş Sistemi İçgörüleri ve Uzak Keşifler
Güneş Sisteminde Venüs ve Mars cansız “kötü ikizlere” iki örnek verin. Ancak yalnızca iki örnekle, yaşam koşullarının ne kadar katı veya gevşek olabileceği konusunda hâlâ çok fazla belirsizlik var. 1990’lı yıllardan bu yana Güneş dışındaki yıldızların etrafında dönen 5.500’den fazla gezegen keşfedildi. Ancak bu gezegenlerin çoğunun Dünya’dan yüzlerce ışık yılı uzakta olması, onları ayrıntılı olarak incelemeyi zorlaştırıyor.
Gliese ile Yakın Karşılaşma 12 b
Bu araştırmada ekip, NASA’nın TESS uzay teleskopundan elde edilen verilere dayanarak Gliese 12 b adı verilen yeni bir gezegeni buldu ve karakterize etti; Japonya’daki Astrobiyoloji Merkezi (ABC) ve Tokyo Üniversitesi tarafından geliştirilen MuSCAT2 ve MuSCAT3 kameraları; ve Japonya Ulusal Astronomi Gözlemevi’nin Subaru Teleskobu. Gliese 12 b, Balık burcunun yoğunlaştığı yönde, yalnızca 40 ışıkyılı uzaklıkta yer alan Güneş Sistemine yakındır. Bu, Gliese 12 b’yi NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu ve gelecekteki 30 m sınıfı teleskoplarla çalışmak için ideal bir hedef haline getiriyor.
Gliese’nin Özellikleri ve Potansiyeli 12 b
Şimdiye kadar Japonya’daki Astrobiyoloji Merkezi, Tokyo Üniversitesi, Japonya Ulusal Astronomi Gözlemevi ve Tokyo Teknoloji Enstitüsü’nden bilim adamlarının liderliğindeki uluslararası ekip, Gliese 12 b’nin yörünge periyodunda olduğunu, yani bir yörünge periyodunda olduğunu ortaya çıkardı. gezegendeki bir yıl yalnızca 12,8 gün sürüyor. Gezegenin yarıçapı Dünya’nın yarıçapından yalnızca %4 daha küçüktür ve Dünya kütlesinin 3,9 katından daha azdır. Gliese 12 b, ev sahibi yıldızından, Dünya’nın Güneş’ten aldığından 1,6 kat daha fazla radyasyon alıyor. Karşılaştırma için Venüs, Dünya’dan 1,9 kat daha fazla radyasyon alıyor.
Sonuç ve Gelecek Araştırmalar
Bu verilere dayanarak ekip, Gliese 12 b’nin Dünya’dan çok Venüs’e benzeyen “kötü bir ikiz” olduğuna inanıyor. Ancak Gliese 12 b’nin yüzeyinde sıvı su bulunan bir “Dünya ikizi” olma ihtimalini de göz ardı edemezler. Daha ileri gözlemler, Gliese 12b’nin “kötü ikiz” mi yoksa “Dünya ikizi” mi olduğunu belirleyecek. Her iki durumda da, Gliese 12 b’nin incelenmesi bize bir gezegende yaşam dostu bir çevrenin ortaya çıkması için gereken ön koşullar hakkında daha iyi bir fikir verecektir.
Bu keşif hakkında daha fazla bilgi için TESS’in En Yeni Keşfi Uzaylı Dünyaları Arayışımızı Değiştirebilir’e bakın.
Referans: Masayuki Kuzuhara, Akihiko Fukui, John H. Livingston, José A. Caballero, Jerome P. de Leon, Teruyuki Hirano, Yui Kasagi tarafından yazılan “Gliese 12 b: Atmosfer İletim Spektroskopisi için İdeal 12 parçalı Ilıman Dünya Boyutunda Bir Gezegen” , Felipe Murgas, Norio Narita, Masashi Omiya, Jaume Orell-Miquel, Enric Palle, Quentin Changeat, Emma Esparza-Borges, Hiroki Harakawa, Coel Hellier, Yasunori Hori, Kai Ikuta, Hiroyuki Tako Ishikawa, Takanori Kodama, Takayuki Kotani, Tomoyuki Kudo , Juan C. Morales, Mayuko Mori, Evangelos Nagel, Hannu Parviainen, Volker Perdelwitz, Ansgar Reiners, Ignasi Ribas, Jorge Sanz-Forcada, Bun’ei Sato, Andreas Schweitzer, Hugo M. Tabernero, Takuya Takarada, Taichi Uyama, Noriharu Watanabe , Mathias Zechmeister, Néstor Abreu García, Wako Aoki, Charles Beichman, Víctor JS Béjar, Timothy D. Brandt, Yéssica Calatayud-Borras, Ilaria Carleo, David Charbonneau, Karen A. Collins, Thayne Currie, John P. Doty, Stefan Dreizler, Gareb Fernández-Rodríguez, Izuru Fukuda, Daniel Galán, Samuel Geraldía-González, Josafat González-Garcia, Yuya Hayashi, Christina Hedges, Thomas Henning, Klaus Hodapp, Masahiro Ikoma, Keisuke Isogai, Shane Jacobson, Markus Janson, Jon M. Jenkins, Taiki Kagetani, Eiji Kambe, Yugo Kawai, Kiyoe Kawauchi, Eiichiro Kokubo, Mihoko Konishi, Judith Korth, Vigneshwaran Krishnamurthy, Takashi Kurokawa, Nobuhiko Kusakabe, Jungmi Kwon, Andrés Laza-Ramos, Florence Libotte, Rafael Luque, Alberto Madrigal-Aguado, Yuji Matsumoto, Dimitri Mawet, Michael W. McElwain, Pedro Pablo Meni Gallardo, Giuseppe Morello, Sara Muñoz Torres, Jun Nishikawa, Stevanus K. Nugroho, Masahiro Ogihara, Alberto Peláez-Torres, David Rapetti, Manuel Sánchez-Benavente, Martin Schlecker, Sara Seager, Eugene Serabyn, Takuma Serizawa, Monika Stangret, Aoi Takahashi, Huan-Yu Teng, Motohide Tamura, Yuka Terada, Akitoshi Ueda, Tomonori Usuda, Roland Vanderspek, Sébastien Vievard, David Watanabe, Joshua N. Winn ve Maria Rosa Zapatero Osorio, 23 Mayıs 2024, Astrofizik Günlük Mektupları.
DOI: 10.3847/2041-8213/ad3642
Finansman: Japonya Bilim ve Teknoloji Ajansı, Japonya Bilimi Teşvik Derneği, Çin Ulusal Doğa Bilimleri Vakfı, Agencia Estatal de Investigación, Avrupa Birliği ve İspanya Bilim ve Yenilik Bakanlığı Devlet Araştırma Ajansı, Mükemmeliyet Merkezi ” Severo Ochoa’ ve “Maria de Maeztu” ödülü, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü, Akademik Görev Hizmeti, İspanya Üniversiteler Bakanlığı’ndan Margarita Salas Bursu, İtalyan Ulusal Astrofizik Enstitüsü, İsveç Ulusal Uzay Ajansı, İsveç Araştırma Konseyi, Deutsche Forschungsgemeinschaft, Ulusal Havacılık ve Uzay İdaresi NExSS.