TVF, sıcak bir kucaklaşma hissi veren programlar yaratmanın gizli sihirli formülünü barındırıyor gibi görünüyor. Aynı belirsiz duygu, TVF’nin 2020’de başlayan sosyal komedi dizisi Panchayat’ın üçüncü sezonunda da var. Yeni sezonda güzel yazılar, incelikli performanslar ve beni şaşırtan şekilde, Panchayat’ın zaten yüksek olan çıtasını aşan kırsal Hindistan’ın daha gerçekçi bir tasviri yer alıyor. önceki iki sezonunda geçiyordu. Sizi gülümsetecek, ağlatacak, güldürecek, düşündürecek ve muhtemelen hükümetin Pradhan Mantri Awas Yojana’sını Google’da aratacak!
Bu sezonun öne çıkan özelliği bu sefer pembe gözlüklerin çıkması. Kahramanlar hala sıcak dostluğu paylaşıyor, ancak duygusal yükleri ve krizleriyle birlikte onların çalkantılı bireysel yaylarını keşfederek bir paradigma değişikliğine yer açıyoruz. Siyasi rekabetler yoğunlaşıyor ve sonuçları daha tehdit edici hale geliyor. Açıkça söylemek gerekirse, Panchayat’ın üçüncü sezonu birkaç parlak ütopik fantezi balonunu patlatıyor ve çarpıcı gerçeklik kontrolleri sunuyor.
Sanvikaa’nın hikaye akışı önceki sezonlara kıyasla daha fazla ekran süresi alıyor
Prahalad Chacha’nın (Faisal Malik) kederle baş etmek için alkolizme yöneldiğini, Vikas’ın (Chandan Roy) mali yük korkusuna sessizce katlandığını, Abhishek’in (Jitendra Kumar) Phulera ile bariz bağlılığından kurtulmaya çalıştığını ve Brij Bhushan Dubey’in (Raghubir) görüyoruz. Yadav) siyasi cephedeki tüm düşmanların aşağılamasıyla karşı karşıya kalır ve evinde kavga eder.
Sezonun farklı noktalarında her biri için üzüleceksiniz, ama en çok da oğlunu kaybetmenin acısı altında gözle görülür şekilde ezilen Prahalad için. İçinde bir şeyler sonsuza dek değişti ve Malik’in muhteşem performansı bu kaybı somutlaştırıyor. Üçüncü bölümde, bir aileye sahip olmanın önemini anlamalarını sağlamak için birisine evinin felaket durumunu – pislik, boş şişeler ve dağınık rüyalarla dolu – gösterdiği ve ardından ikisinin tam bir sessizlik içinde gözyaşı döktüğü bir sahne var. . Sahne hassas bir şekilde yazılmıştır ve gözlerinizi yaşartacaktır. Benzer şekilde canlandırıcı bir sekansta, Pradhan ji’nin seçimi kazanması için Phulera’da bir yol inşa edilmesine yardımcı olmak için yüklü bir miktar teklif ediyor ve ayrıca sadece “bu kadar parayla hiçbir amacı olmayan bir adam ne?”
Bölümler ilerledikçe, hayatın birkaç içkiyle çok daha basit göründüğü dörtlünün “baithak” seanslarını büyük ölçüde özleyeceksiniz. Hikayenin duygusal temposu, bir avuç neşeli ama tatmin edici sahneyi önceki sezonlara göre çok daha etkili kılıyor. Dizi, karakterlerinin kişilerarası ilişkileri aracılığıyla, istemeden de olsa iletişimimi kaybettiğim arkadaşlarımı düşünmemi sağladı.
Bu sezon Rinki (Sanvikaa) ve Abhishek arasında yavaş yavaş gelişen romantizmi daha çok görüyoruz. Çok fazla göz konuşması, çekingen gülümseme, kelime oyunu ve tuhaflık var. Neyse ki hem Jitendra hem de Sanvikaa, tipik Bollywood melodramına, sevimsiz diyaloglara, kemanlara ve akıcı şifon sarilere başvurmadan iyi performanslar sergilediler.
Raghubir Yadav ve Neena Gupta bu sezon da iyi performanslar sergilediler
Ana oyuncu kadrosunun beklenen muhteşem performanslarının yanı sıra, benim için şovu çalan kişi, Abha Sharma’nın canlandırdığı Jagmohan’ın büyükannesiydi. Ne kadar lezzetli bir performans! Ekrana her çıktığında tazelik katıyor. Dikkat çekici aksanı ve şakacı ifadelerinden vücut dilindeki haylazlığa kadar Sharma, rolü harika bir şekilde yerine getirdi ve Uttar Pradesh’in tipik “babalarının” özünü yansıtmayı başardı.
Sekiz bölüm boyunca pek çok renkli karakterle tanışıyoruz. İlk sezonda yer alan damat ve onun huysuz arkadaşı da dahil olmak üzere bazı tanıdık yüzler de kısa süreliğine karşımıza çıkıyor. Bu kadar çok olaya rağmen dizi aşırı dolu görünmüyor ve her bölüm dizinin kendine özgü yavaş tarzında gelişiyor.
Yapımcılar set tasarımı, aksesuarlar ve kostümlerle etkileyici bir iş çıkardılar
Özellikle sevdiğim şey ortamın prodüksiyon tasarımıydı. Hint sineması ve televizyon ortamının kırsal bölgeleri özgün bir şekilde tasvir etmesi nispeten nadirdir. Alışılagelmiş tasvirler çoğu zaman, yaratıcı özgürlük adına gerçeklere dayalı yanlışlıklarla dolu, romantikleştirilmiş köy vizyonuyla gölgeleniyor. Yine de Panchayat bunu başarmakla kalmadı, aynı zamanda bağlamda önceki iki sezonunu da geride bıraktı. Dizi yapımcıları ticari sinema ile sanat sineması arasındaki normalde geniş olan uçurumu daraltmayı başardılar. Gerçek evlerden günlük eşyalara, gerçek yerel markalardan kutlamalarda servis edilen atıştırmalıklara kadar Phulera’nın tasviri etkileyiciliğin de ötesinde. Hindistan’ın hinterlandının aslına sadık bir tasvirini elde etmek için titiz bir çalışma yapılmış olması gerektiği açıktır.
Diziyi dikkatli izlerseniz pek çok görsel metafor ve şaka bile bulacaksınız. Örneğin, Pradhan ji’ye suçlamalar yöneltildiğinde onun aslında dost canlısı olan bufalosunun kontrolünü kaybettiğini göreceksiniz. Ve işler tersine dönmek üzereyken Abhishek her zaman çayını döküyor. Veya bir köpeği öldürüp yemekle suçlanan Vidhayak’ın (evet, bunun iğrenç olduğunu biliyoruz!), çizim odasına ustaca yerleştirilmiş deve resimleri ve gösteri parçaları var.
Hepsinden iyisi, iki öfkeli grubun karşı karşıya geldiği, coplarla, silahlarla ya da ellerine geçen her şeyle birbirlerine saldırmaya hazır oldukları bir sahne. Bir yetkili, öfkeli kalabalığı sakinleştirmeye çalışıyor. Tam işler patlamak üzereyken, zil sesiyle “Sara Jahan Se Achcha” diye bağıran yüksek sesli bir telefon görüşmesi kesintiye uğrar.
Bhushan bu sezon Pradhan Ji ve Vidhayak arasındaki düşmanlıktan yararlanmaya çalışıyor
Her ne kadar diziyi başka türlü sevsem de, bu sefer daha fazla siyasi monotonluğun ön planda olması nedeniyle dizinin genel tonunda hafif bir değişiklik olması konusunda biraz endişeliyim. Panchayat’ın diğer seçilmiş üyeleriyle tanışıyoruz; çok sayıda seçim şakası, resmi toplantı ve daha fazlası var. Uttar Pradesh’in kötü şöhretli silah kültürü bile bunda pay sahibi oldu.
Bu değişim çok dramatik olmasa ve anlatıyı gölgede bırakmasa da, finalin heyecan verici anlarında da ima edildiği gibi gelecek sezonlar daha fazla politik dramayı ön plana çıkarabilir. Umarım dizi daha politik bir ton alsa bile, Panchayat’ın ilk başlangıcından bu yana en güçlü yanı olan ham duygusal çekicilik ve incelikli kişilerarası ilişkilerin gerçek tasvirinden ödün verilmez.
Panchayat’ın sekiz bölümünün tamamı artık Prime Video’da izlenebiliyor.