Mevcut akıllı telefonlarla ilgili duyduğum en büyük şikayetlerden biri hepsinin aynı görünmesi. Adil olmak gerekirse, Samsung’un Galaxy S24 için kavisli ekranını bıraktığı ve iPhone 15’e ne kadar benzediği göz önüne alındığında bu oldukça geçerli bir şikayet. Ancak bunun mutlaka kötü bir şey olmadığını düşünüyorum.
Geçmişe bakıldığında, telefon geliştiricilerinin kendi ayakları üzerinde durmaları için biraz zaman harcadıkları söylenebilir. İnsanlar cep telefonu pazarının eskiden nasıl olduğunu hatırlamıyor olabilir ama tuhaf ve tuhaftı. Bu aynı zamanda telefon üreticileri için büyük mali kayıpların yaşandığı ve iPhone’un yükselişinden sonra pek çok üreticinin nihai sonu olduğu bir dönemdi.
İnsanların, telefonunuzu seçerken teknik özellikler sayfasında listelenen bir dizi numaradan daha fazlasına ihtiyaç duyduğu günleri neden özlediklerini anlıyorum. Ancak geçmişin bazı telefonlarına ve neden şimdi daha iyi bir yerde olduğumuza bir göz atmak istiyorum.
Geçmişteki bazı deneysel telefonlar nelerdi?
Sıradan tasarımların dışına çıkan, her biri farklı şeyler sunan dört örnek geliyor aklıma. En az deneysel olanı Galaxy S4 Zoom’du. Telefon, kameranın tam lensle tasarlanmış olması dışında normal bir Galaxy S4’e benziyordu. Zamanın diğer modellerinin çoğundan daha fazla yakınlaştırma olanağı sunuyordu ancak cepte taşımanın rahatsız olması nedeniyle geride kalıyordu.
Nokia tarafından 2003 yılında geliştirilen N-Gage ise farklı bir özellikti. Diğer telefonlardan farklı olarak N-Gage, oyuna odaklanan ilk telefon olarak kendini tanıtıyordu. Cihazın ortasına yerleştirilmiş ekranı ve her iki yanında iki ayrı tuş takımıyla bir cep telefonundan çok Game Boy Advance’e benziyordu. Ancak N-Gage, sınırlı yazılım ve halkın genel ilgisizliği nedeniyle satış beklentilerine ulaşamadı.
Nokia ayrıca şimdiye kadar gördüğüm en tuhaf görünümlü telefonlardan biri olan Nokia 7280’i de piyasaya sürdü. Bir telefona hiç benzemiyordu. Tasarım daha çok küçük bir ekrana, kaydırıcıya ve kullanıcıların küçük ekranda hareket etmesine olanak tanıyan bir gezinme döndürücüye sahip bir ruj tüpünü andırıyordu. Bu muhtemelen Nokia’nın 2000’li yılların başında ünlü olduğu deneylerin zirvesiydi.
İncelenecek son tasarım, ilk bakışta zamanın diğer kapaklı telefonlarına benzeyen Nokia N90’dı. Ancak telefonun ekranı, dört farklı moda geçmesine olanak tanıyan patentli bir dönme özelliğiyle geldi. Tasarım etkileyiciydi, ancak LG Wing’de benzer bir şeyin yeniden yaratıldığını görmemize rağmen müşteriler bunun hantal ve ağır olduğundan şikayet ediyordu.
Geliştiriciler neden artık daha az deneme yapıyor?
Donanım, tartışmasız, yeni bir telefon yaparken en büyük başlangıç maliyetlerinden biridir. Herhangi bir tasarımın yarısında parça değiştirildiğinde bu masraf genellikle iki katına çıkar. Örneğin Galaxy Z Fold 6 ve Galaxy Z Flip 6’ya yerleştirilecek çipler hakkında oldukça fazla tartışma yaşandı. Samsung’un cihazları Exynos 2400’ü alacak şekilde uyarlama şansı vardı ancak yakın zamanda bu durum ortaya çıktı. böyle bir değişikliği uygulamanın maliyetinin buna değmeyeceğini bildirdi.
Bu, özellikle günümüz pazarında geliştiriciler için sorunun özüdür. Bileşenlerin bulunması, kaynaklanması ve oluşturulması pahalıdır. Apple, şirket içi modemini geliştirmeye ve dış şirketlerden uzaklaşmaya çalışırken benzer bir durum yaşıyor. Tüm bunlar, özellikle de şirketin değiştirmesi gereken bir bileşen varsa, çok fazla maliyete neden olur.
Bu maliyet, bir geliştiricinin birkaç farklı maliyet yolunu dikkate alması gerekeceğinden, donanımla deneme yapma sorununu besler. İlk olarak, deneysel bileşeni geliştirmenin maliyeti var. Daha sonra telefonu bileşen etrafında tasarlamak var ve işe yaramazsa maliyeti var. Bu arada, yazılımın oluşturulması başlangıçta daha ucuzdu, ancak yapay zeka akıllılaştıkça geliştirilmesi çok daha pahalı hale geliyor.
Şimdi o zamana göre daha iyi durumdayız
Bahsettiğim tüm önceki telefonların iki ortak noktası var. Birincisi, hepsinin deneysel olması ve piyasadaki diğer şeylerden farklı olması. İkincisi, şirketlerin çoğu bu cihazlarda ve mevcut pazarda bir şirketi batırabilecek zarara uğradı. Ancak denemeler hâlâ yapılıyor.
Deney yapılmasına olanak sağlayan önemli alanlardan biri, telefonun özelliklerini geliştiren telefon aksesuarlarıdır. Birçoğu oldukça incelikli olabileceğinden, bunların çok büyük değişiklikler olması gerekmez. Örneğin selfie çubukları, geliştiricilerin önceden telefona eklemeye çalıştığı ancak artık buna gerek duymadığı şeylerin harika bir örneğidir. Ayrıca yerleşik standların ve doğrudan telefona eklenebilen kontrollerin olduğu kasaları da görüyoruz.
Aksesuarlara odaklanmak insanlardan daha fazla para alma çabası gibi görünebilir ancak bunun kullanıcılar açısından bir faydası vardır. Birincisi, uzun vadede müşteriler için daha ucuzdur, çünkü öncelikle kullanmadığımız şeylere para ödemiyoruz. Örneğin kontrol cihazını ele alalım. Çoğu kişi bir oyun iPhone’u satın almaz, ancak iPhone’unda oyun oynamak isteyenler ayrı bir denetleyici satın alır. Bu durumda ortalama tüketici asla kullanmayacağı bir özellik için fazladan ödeme yapmıyor.
Genel olarak, telefonların biraz sıkıcı hale geldiğini düşünsem de bunun neden olduğunu anlayabiliyorum ve hatta bunun geliştiriciler için ne kadar zor olduğunu da takdir ediyorum. Geçmişteki çılgınlıklar o zamanlar eğlenceliydi ama artık eskisinden daha iyi bir yerde olduğumuzu düşünüyorum.
Tom’s Guide’dan daha fazlası
Cep Cep Telefonlarına Geri Dön
