Jüpiter’in uydusu Europa, 29 Eylül 2022’de misyonun yakın uçuşu sırasında NASA’nın Juno uzay aracındaki JunoCam cihazı tarafından yakalandı. Görüntüler, ayın yüzeyinde çapraz olarak uzanan çatlakları, çıkıntıları ve şeritleri gösteriyor. Kredi: NASA/JPL-Caltech/SwRI /MSSS, Björn Jónsson (CC BY 3.0)
NASA‘den Juno, Europa’daki gerçek kutup gezintisi teorisini destekleyen, ayın buz kabuğunun değiştiğini gösteren görüntüler sağladı. Güneş enerjisiyle çalışan uzay aracından alınan görüntüler, Jüpiter’in buzla kaplı ayındaki ilgi çekici özellikleri ortaya çıkardı; bunlar arasında jeolojik bozulmalar ve olası duman bulutu aktivitesi de yer alıyor; bu da yüzeye sıvı su ve tuzlu suyun ulaştığını gösteriyor.
NASA’nın Juno uzay aracındaki JunoCam görünür ışık kamerası tarafından çekilen görüntüler, Dünya’nın kuzey ve güney kutuplarındaki buzlu kabuğun bulunduğu teorisini destekliyor. Jüpiter‘ın uydusu Europa artık eskisi gibi değil. Ek olarak, uzay aracının Yıldız Referans Birimi’nden (SRU) alınan yüksek çözünürlüklü bir görüntü, olası duman bulutu aktivitesinin ve buz kabuğundaki bozulmaların göstergelerini gösteriyor; bu da tuzlu suyun yakın zamanda yüzeye çıkmış olabileceğini düşündürüyor.
JunoCam sonuçları yakın zamanda yayınlandı. Gezegen Bilimi Dergisi ve SRU sonuçları dergide yayınlandı JGR Gezegenleri.
29 Eylül 2022’de Juno, ayın donmuş yüzeyinin 220 mil (355 kilometre) yakınına gelerek Europa’ya en yakın uçuşunu gerçekleştirdi. JunoCam tarafından çekilen dört fotoğraf ve SRU tarafından çekilen bir fotoğraf, Galileo’nun 2000 yılındaki son uçuşundan bu yana Europa’nın ilk yüksek çözünürlüklü görüntüleridir.
Gerçek Kutup Gezintisi
Juno’nun Europa üzerindeki yer izi, ayın ekvatorunun yakınında görüntüleme yapılmasına olanak sağladı. Verileri analiz ederken JunoCam ekibi, kameranın beklenen buz blokları, duvarlar, yamaçlar, sırtlar ve çukurların yanı sıra 12 ila 31 mil (20 ila 50 kilometre) genişliğinde düzensiz dağılmış dik duvarlı çöküntüleri de yakaladığını buldu. Daha önce Avrupa’nın diğer yerlerindeki görüntülerde bulunan büyük oval çukurlara benziyorlar.
Europa’nın buzlu dış yüzeyinin altında dev bir okyanusun bulunduğu düşünülüyor ve bu yüzey özellikleri “gerçek kutup gezintisiEuropa’nın dış buz kabuğunun esasen serbestçe yüzdüğü ve hareket ettiğine dair bir teori.
Europa’nın yüzeyinin bu siyah beyaz görüntüsü, 29 Eylül 2022’deki uçuş sırasında NASA’nın Juno uzay aracındaki Yıldız Referans Birimi (SRU) tarafından çekildi. “Ornitorenk” lakaplı kaos özelliği sağ alt köşede görülüyor. Kredi bilgileri: NASA/JPL-Caltech/SwRI
Planetary’de JunoCam planlamasına liderlik eden Juno ortak araştırmacısı Candy Hansen, “Europa’nın buzlu kabuğu kayalık iç kısmından ayrılırsa gerçek kutup gezintisi meydana gelir, bu da kabuk üzerinde yüksek stres seviyelerine neden olur ve bu da öngörülebilir kırılma modellerine yol açar” dedi. Tucson, Arizona’daki Bilim Enstitüsü. “Bu kırılma desenleri güney yarımkürede ilk kez haritalandırılıyor; bu da gerçek kutup gezintisinin Europa’nın yüzey jeolojisi üzerindeki etkisinin daha önce tanımlanandan daha kapsamlı olduğunu gösteriyor.”
Yüksek çözünürlüklü JunoCam görüntüleri aynı zamanda Avrupa haritasında daha önce öne çıkan bir yüzey özelliğini yeniden sınıflandırmak için de kullanıldı.
Hansen, “Krater Gwern artık yok” dedi. “Bir zamanlar 13 mil genişliğinde bir çarpma krateri olduğu düşünülen şeyin – Europa’nın belgelenen birkaç çarpma kraterinden biri – Gwern’in, JunoCam verilerinde oval bir gölge oluşturan bir dizi kesişen sırtlar olduğu ortaya çıktı.”
Juno’nun SRU’sundan alınan Europa yüzeyinin bu açıklamalı görüntüsü, doğu-batı yönünde uzanan çift sırtın (mavi kutu) konumunu ve olası tüy lekelerini ve ekibin “Ornitorenk” (turuncu kutu) adını verdiği kaos özelliğini gösteriyor. Bu özellikler, Jüpiter’in buzlu uydusunda mevcut yüzey aktivitesine ve yüzey altı sıvı suyunun varlığına işaret ediyor. Kredi bilgileri: NASA/JPL-Caltech/SwRI
Ornitorenk
Juno’dan alınan beş Europa görüntüsünün tümü yüksek çözünürlüklü olsa da, uzay aracının siyah-beyaz SRU’sundan alınan görüntü en fazla ayrıntıyı sunuyor. Navigasyon amacıyla loş yıldızları tespit etmek üzere tasarlanan SRU, düşük ışığa duyarlıdır. Görüntüdeki aşırı aydınlatmayı önlemek için ekip, kamerayı kullanarak Europa’nın yalnızca Jüpiter’den saçılan güneş ışığıyla aydınlatılan gece tarafını (“Jüpiter parlaması” adı verilen bir olgu) çekmek için kullandı.
Görüntülemeye yönelik bu yenilikçi yaklaşım, karmaşık yüzey özelliklerinin öne çıkmasına olanak tanıdı ve çapraz kesişen sırtlardan oluşan karmaşık ağları ve potansiyel su buharı bulutlarından kaynaklanan koyu lekeleri ortaya çıkardı. 23 mil x 42 mil (37 kilometre x 67 kilometre) bir alanı kapsayan ilgi çekici bir özellik, şekli nedeniyle ekip tarafından “Ornitorenk” olarak adlandırıldı.
Tümsekler, belirgin sırtlar ve koyu kırmızımsı kahverengi materyallerle dolu kaotik araziyle karakterize edilen Platypus, mahallesindeki en genç türdür. Kırık bir “boyun” oluşumuyla birbirine bağlanan kuzey “gövdesi” ve güney “gagası”, çevredeki araziyi 0,6 ila 4,3 mil (1 ila 7 kilometre) genişliğinde çok sayıda buz bloğu içeren topaklı bir matris malzemesiyle keser. Sırt oluşumları Platypus’un kenarlarındaki özelliğe çöker.
Juno ekibine göre bu oluşumlar, Europa’nın buz kabuğunun, yüzeyin altında yer altı okyanusundan gelen tuzlu su ceplerinin bulunduğu yerlerde çökebileceği fikrini destekliyor.
Platypus’un yaklaşık 31 mil (50 kilometre) kuzeyinde, Avrupa’nın başka yerlerinde bulunan ve bilim adamlarının kriyovolkanik tüy birikintileri olduğunu varsaydığı özelliklere benzer koyu lekelerle çevrili bir dizi çift sırt bulunmaktadır.
NASA’nın Güney Kaliforniya’daki Jet Propulsion Laboratuvarı’nda SRU’nun baş araştırmacısı olan ve aynı zamanda görevi de yöneten Heidi Becker, “Bu özellikler, günümüzün yüzey aktivitesine ve Europa’da yüzey altı sıvı suyun varlığına işaret ediyor” dedi. “SRU’nun görüntüsü, NASA’nın Europa Clipper misyonu ve ESA’nın belirli yerleri için yüksek kaliteli bir temeldir (Avrupa Uzay Ajansı‘s) Meyve suyu misyonları, değişim ve tuzlu su işaretlerini aramayı hedefleyebilir.
Europa Clipper’ın odak noktası Europa’dır; buzlu ayın yaşam için uygun koşullara sahip olup olamayacağının araştırılması da buna dahildir. 2024 sonbaharında fırlatılması ve 2030’da Jüpiter’e ulaşması planlanıyor. Juice (Jüpiter Buzlu Ayları Kaşifi) 14 Nisan 2023’te fırlatıldı. ESA misyonu, birçok hedefi (Jüpiter’in üç büyük buzlu uydusu) incelemek için Temmuz 2031’de Jüpiter’e ulaşacak. , ateşli Io ve daha küçük uyduların yanı sıra gezegenin atmosferi, manyetosferi ve halkaları) Ganymede’ye özel olarak odaklanıyor.
Juno, Jüpiter’e 61. yakın uçuşunu 12 Mayıs’ta gerçekleştirdi. Gaz devinin 13 Haziran’da yapılması planlanan 62. yakın uçuşu, yaklaşık 18.200 mil (29.300 kilometre) yükseklikte bir Io uçuşunu içeriyor.
Referanslar:
“Juno’s JunoCam Images of Europa” yazan: CJ Hansen, MA Ravine, PM Schenk, GC Collins, EJ Leonard, CB Phillips, MA Caplinger, F. Tosi, SJ Bolton ve Björn Jónsson, 21 Mart 2024, Gezegensel Bilim Dergisi.
DOI: 10.3847/PSJ/ad24f4
Referans: Heidi N. Becker, Jonathan I. Lunine, Paul M. Schenk, Meghan M. Florence, Martin J. Brennan, Candice J. Hansen, Yasmina M. Martos, Scott J. Bolton ve James W. Alexander, 22 Aralık 2023, Jeofizik Araştırma Dergisi: Gezegenler.
DOI: 10.1029/2023JE008105
JPLPasadena, California’daki Caltech’in bir bölümü olan , San Antonio’daki Güneybatı Araştırma Enstitüsü’nün baş araştırmacısı Scott Bolton için Juno misyonunu yönetiyor. Juno, NASA’nın Alabama, Huntsville’deki Marshall Uzay Uçuş Merkezi’nde, ajansın Washington’daki Bilim Misyonu Direktörlüğü için yönetilen NASA’nın Yeni Sınırlar Programının bir parçasıdır. İtalyan Uzay Ajansı (ASI), Jovian InfraRed Auroral Haritalayıcıyı finanse etti. Denver’daki Lockheed Martin Space, uzay aracını inşa etti ve işletti.