Güneş, 2 Mayıs 2024’te saat 22:22’de (ET) zirveye ulaşan güçlü bir güneş patlaması yaydı. NASAGüneş’i sürekli izleyen Güneş Dinamikleri Gözlemevi, olayın görüntüsünü yakaladı.
Güneş patlamaları, güneş lekeleriyle ilişkili manyetik enerjinin salınmasından kaynaklanan yoğun radyasyon patlamalarıdır. Bu işaret fişekleri güneş sistemimizdeki en büyük patlayıcı olaylar arasında yer alıyor ve öncelikle morötesi aralıkta görülebiliyor.
İşaret fişekleri Dünya’yı çeşitli şekillerde etkiler: iyonosferi bozabilir ve Küresel Konumlama Sistemi navigasyon ve radyo iletişimi. Ayrıca yüksek enlemlerdeki göklerde sıklıkla görülen güzel doğal ışık gösterileri olan auroralardan da sorumludurlar.
Bu parlama X1.6 parlaması olarak sınıflandırılmıştır. X sınıfı en yoğun alevlenmeleri belirtirken sayı, gücü hakkında daha fazla bilgi sağlar.
Güneş patlamaları yoğunluklarına ve Dünya üzerindeki potansiyel etkilerine göre derecelendirilir. Sınıflandırma sistemi beş kategoriden oluşur: A, B, C, M ve X. Her kategori, bir öncekiyle karşılaştırıldığında enerji çıkışında on kat artışa sahiptir; A en zayıf ve X en güçlüdür. Her harf sınıfında 1’den 9’a kadar daha ince bir ölçek vardır. Örneğin, bir X1 parlaması bir X2 parlamasından daha zayıftır ancak bir M5 parlamasından önemli ölçüde daha güçlüdür. Bu sınıflandırma, bilim adamlarının ve ilgili kurumların potansiyel etkileri tahmin etmelerine ve uzay havasıyla ilgili aksaklıklara hazırlanmalarına yardımcı oluyor.
NASA’nın Güneş Dinamiği Gözlemevi
NASA’nın Güneş Dinamiği Gözlemevi (SDO), güneş aktivitesinin kökenlerini ve Dünya üzerindeki etkilerini anlamaya adanmış bir görevdir. Şubat 2010’da başlatılan SDO, NASA’nın Yaşam ve Toplumu doğrudan etkileyen bağlantılı Güneş-Dünya sisteminin bu yönlerini etkili bir şekilde ele almak için gerekli bilimsel anlayışı geliştirmeyi amaçlayan Living With a Star (LWS) programının kritik bir parçasıdır.
Gözlemevi, güneş atmosferinin dinamiklerinin daha derinlemesine anlaşılmasına yol açan gözlemler sağlayan bir dizi cihazla donatılmıştır. Bu cihazlar, birkaç saniyede bir, 13 farklı dalga boyunda Güneş’in ultra yüksek çözünürlüklü görüntülerini yakalayabilmektedir. Anahtar araçlar arasında güneş koronası ve kromosferin görüntülerini üreten Atmosfer Görüntüleme Düzeneği (AIA); güneş yüzeyini ve manyetik aktiviteyi inceleyen Heliosismik ve Manyetik Görüntüleyici (HMI); ve Güneş’in ultraviyole çıkışını ölçen Aşırı Ultraviyole Değişkenlik Deneyi (EVE).
SDO tarafından toplanan veriler, Dünya’daki uydu operasyonlarını, iletişimleri, elektrik şebekelerini ve navigasyon sistemlerini etkileyebilecek güneş patlamaları ve koronal kütle püskürmeleri gibi uzaydaki hava olaylarını tahmin etme yeteneğimizi geliştirmede etkili oldu. Sürekli izleme yoluyla SDO, günlük yaşamlarımızı ve teknolojik altyapımızı etkileyen karmaşık güneş enerjisi süreçlerini anlamaya yönelik devam eden çabalarımızda çok önemli bir rol oynuyor.