Görüntünün yarısından fazlası Atbaşı Bulutsusu’nun aşağıdan yukarıya doğru küçük bir bölümü tarafından doldurulmuştur. Bulutlar yakından görülüyor; kalın, beyazımsı çizgiler ve karanlık boşlukların yanı sıra dokulu, bulanık görünümlü toz ve gaz desenleri de görülüyor. Bulutsu, hafif bir eğriyi takip eden dikenli bir kenarda durur. Onun üzerinde, karanlık ama çok renkli bir arka plan üzerinde az sayıda uzak yıldız ve galaksi yer alıyor. Katkıda bulunanlar: ESA/Webb, NASA, CSA, K. Misselt (Arizona Üniversitesi) ve A. Abergel (IAS/Paris-Saclay Üniversitesi, CNRS)
NASA/ESA/CSA James Webb Uzay Teleskobu, göklerimizin en belirgin nesnelerinden biri olan Atbaşı Bulutsusu’nun bugüne kadarki en keskin kızılötesi görüntülerini yakaladı. Bu gözlemler ikonik nebulanın bir kısmını tamamen yeni bir ışık altında gösteriyor ve karmaşıklığını benzeri görülmemiş bir mekansal çözünürlükle yakalıyor.
Webb’in yeni görüntüleri, Orion B moleküler bulutunun batı tarafındaki Orion (Avcı) takımyıldızındaki gökyüzünün bir kısmını gösteriyor. Yaklaşık 1.300 ışıkyılı uzaklıkta bulunan ve Barnard 33 olarak da bilinen Atbaşı Bulutsusu, çalkantılı toz ve gaz dalgalarından yükseliyor.
Bulutsu çöken yıldızlararası madde bulutundan oluşuyor ve yakındaki sıcak bir yıldız tarafından aydınlatıldığı için parlıyor. Atbaşı’nı çevreleyen gaz bulutları çoktan dağıldı ancak çıkıntılı sütun, aşınması daha zor olan kalın malzeme yığınlarından oluşuyor. Gökbilimciler Atbaşı’nın parçalanmasına yaklaşık 5 milyon yıl kaldığını tahmin ediyor. Webb’in yeni görüntüsü, bulutsunun ayırt edici toz ve gaz yapısının üst kısmının aydınlatılmış kenarına odaklanıyor.
Atbaşı Bulutsusu, iyi bilinen bir fotoayrışma bölgesi veya PDR’dir. Böyle bir bölgede genç, büyük yıldızlardan gelen ultraviyole ışık, büyük yıldızları çevreleyen tamamen iyonize gaz ile onların doğdukları bulutlar arasında çoğunlukla nötr, sıcak bir gaz ve toz alanı oluşturur. Bu ultraviyole radyasyon, bu bölgelerin gaz kimyasını güçlü bir şekilde etkiler ve en önemli ısı kaynağı olarak görev yapar.
Bu bölgeler, yıldızlararası gazın nötr kalacak kadar yoğun olduğu, ancak büyük yıldızlardan gelen uzak morötesi ışığın nüfuzunu engelleyecek kadar yoğun olmadığı yerlerde oluşur. Bu tür PDR’lerden yayılan ışık, güçlü yıldız oluşumunun erken döneminden günümüze kadar galaksimizdeki ve evrendeki yıldızlararası maddenin evrimini yönlendiren fiziksel ve kimyasal süreçleri incelemek için benzersiz bir araç sağlar.
Atbaşı Bulutsusu, yakınlığı ve neredeyse uçtan uca geometrisi nedeniyle gökbilimcilerin PDR’lerin fiziksel yapılarını, gaz ve tozun kendi ortamlarındaki kimyasal özelliklerinin evrimini ve aralarındaki geçiş bölgelerini incelemeleri için ideal bir hedeftir. onlara. Radyasyonun yıldızlararası maddeyle nasıl etkileşime girdiğini incelemek için gökyüzündeki en iyi nesnelerden biri olarak kabul edilir.
Webb’in MIRI ve NIRCam cihazları sayesinde, uluslararası bir gökbilimci ekibi ilk kez Atbaşı’nın aydınlatılmış kenarının küçük ölçekli yapılarını ortaya çıkardı. Ayrıca, PDR cephesine dik olarak uzanan ve bulutsunun foto-buharlaşmalı akışında sürüklenen toz parçacıkları ve iyonize gaz içeren çizgili özelliklerden oluşan bir ağ da tespit ettiler. Gözlemler aynı zamanda gökbilimcilerin toz zayıflaması ve emisyonun etkilerini araştırmasına ve bulutsunun çok boyutlu şeklini daha iyi anlamalarına da olanak sağladı.
Atbaşı Bulutsusu’nun üç görüntüsünden oluşan bir kolaj. “Öklid (Görünür-Kızılötesi)” etiketli soldaki görüntüde Nebula, çevresi arasında görülüyor. Çevresindeki küçük bir kutu, Nebulanın yakınlaştırıldığı “Hubble (Kızılötesi)” etiketli ikinci görüntüye bağlanıyor. Nebula’nın başının bir kısmında, o alanın “Webb (Kızılötesi)” etiketli üçüncü görüntüsüne giden bir belirtme çizgisi bulunan başka bir kutu vardır. Katkıda bulunanlar: ESA/Euclid/Euclid Konsorsiyumu/NASA, görüntü işleme, J.-C. Cuillandre (CEA Paris-Saclay), G. Anselmi, NASA, ESA ve Hubble Miras Ekibi (AURA/STScI), ESA/Webb, CSA, K. Misselt (Arizona Üniversitesi) ve A. Abergel (IAS/Paris Üniversitesi) -Saclay, CNRS), M. Zamani (ESA/Webb)
Daha sonra gökbilimciler, bulutsu boyunca gözlemlenen malzemenin fiziksel ve kimyasal özelliklerinin evrimini kanıtlamak için bulutsudan elde edilen spektroskopik verileri incelemeyi planlıyor.
Bu gözlemler Webb GTO #1192 programında (PI: K. Misselt) alınmış ve sonuçlar kabul edilmiştir. yayın içinde Astronomi ve Astrofizik.
Daha fazla bilgi:
A. Abergel ve diğerleri, Atbaşı fotonlarının hakim olduğu bölge I’in JWST gözlemleri. Çok bantlı yakın ve orta kızılötesi görüntülemenin ilk sonuçları, Astronomi ve Astrofizik (2024). DOI: 10.1051/0004-6361/202449198
Alıntı: Webb ikonik Atbaşı Bulutsusu’nu benzeri görülmemiş ayrıntılarla yakalıyor (2024, 29 Nisan) 29 Nisan 2024 tarihinde https://phys.org/news/2024-04-webb-captures-iconic-horsehead-nebula.html adresinden alındı
Bu belge telif haklarına tabidir. Özel çalışma veya araştırma amacıyla yapılan adil anlaşmalar dışında, hiçbir kısmı yazılı izin olmadan çoğaltılamaz. İçerik yalnızca bilgilendirme amaçlı sağlanmıştır.