Dorn Adası bir savaş alanıdır. Dalgaların cesetlerle dolu, taşlı bir sahile çarptığı bir kaya yığınının altında uyanıyorsunuz. Kurtarıcınız Jaina ya da Thrall’a “şampiyon hayatta kaldı!” diye sesleniyor. kumları saran eklembacaklı canavarlar tarafından kesilmeden önce. Bu bizim tanıtımımız World of Warcraft: İç Savaşve bu tam bir kaos.
Parıldayan mor kristal parçaları kumların içine gömülmüş durumda ve potansiyel olarak ikonik yüzen şehir Dalaran’ın kaderini haber veriyor; bilgi parçacıkları etrafımızdaki harabelerde yattığını ima ediyor. Nerubianları geldikleri yere geri iterken, bir zamanlar Dragonriding olarak adlandırılan tamamen yeni dinamik uçuş bineklerini kullanarak göklere çıkmaya davet ediliyorum. Fırtına şiddetlenirken ve gökyüzü grileşirken, bulutlar aralanarak World of Warcraft’ın en yeni merkez bölgesi olan, genişleyen Yüzüklerin Efendisi benzeri Dornogal şehrini ortaya çıkarıyor.
Ve kesinlikle muhteşem. Tamamen taştan oyulmuş sütunlar şehrin sokaklarının üzerinde yükselerek masmavi gökyüzünü deliyor. Her ara sokakta kuytu köşeler var ve Cüce (veya Toprak) mekanizasyonu ile binaların ve çatıların üzerinde İskandinav esintili desenlerle örümcek gibi dolaşan büyülü enerjinin parlayan mavi damarları arasında mükemmel bir denge var. Uzun zamandır ilk kez Blizzard’ın MMORPG’sinin çalışırken nasıl göründüğünden etkilendim.
Yeni bir bölgenin beni heyecanlandırdığını en son Battle for Azeroth’taki Zuldazar’da hatırlıyorum. Genişletmenin kendisi benim seviye listemde çok üst sıralarda yer almasa da, Azetc tarzı büyüleyici şehrin yaydığı saf görkem tartışılmaz. Altın basamaklı piramitlerin uçlarından çevredeki manzarayı yutan yoğun orman bitki örtüsüne kadar hiçbir bölgeyi bu kadar sevmemiştim; ancak Dornogal (ve bir bütün olarak The War Within) bunu değiştirebilir.
Ve bu, koyu, zehirli yeşilleri ve menekşeleri çoktan gotik ruhuma bulaşmış olan eklembacaklılardan ilham alan Azj-kahet’i keşfetmeden önceydi. Bize özel bir önizlemenin verildiği War Within WoWcast sırasında, Nerbuar Sarayı’nın iç mekan görüntüleri kesinlikle muhteşem görünüyor ve kesinlikle taptığım Warhammer tarzı grimdark katedral estetiğini yansıtıyor. Sonuç olarak, The War Within oyunun bugüne kadarki en gösterişli bölgelerinden bazılarına sahip gibi görünüyor ve örümceklerden kesinlikle nefret etmeme rağmen onu seviyorum.
Örümceklerden bahsetmişken, WoW’un artık bir araknofobi filtresi var. Daha önce WoW’un sekiz bacaklı canavarlarının oyundaki diğer düşmanlarla karşılaştırıldığında ne kadar iyi animasyonlu olduğundan bahsetmiştim; beni bir veya iki kez geceleri uyutmadılar, bunu doğrulayabilirim. Ancak artık erişilebilirlik menüsündeki bir kutuyu işaretleyerek onları sihirli bir şekilde yengeçlere dönüştürebilirsiniz. Elveda Shadra, hayallerimin hayaleti, merhaba Yengeç Rave yengeci – sonunda son kahkahayı ben attım.
Ancak kabuklulara muamele edilenler sadece patronlar değil. Herhangi bir örümcek bineği de yengeçlere dönüştürülebilir, böylece kötü şöhretli Bloodfang Widow ile uğraşmak zorunda kalmayacağım. Tüm bineklerin (birkaç istisna hariç) artık dinamik uçuş yaptığı göz önüne alındığında, bu oldukça iyi bir şey – örümceklerin rastgele gökyüzünden düşmesini kalbimin kaldırabileceğini sanmıyorum.
Serbest düşen örümceklerin olmayışı bir yana, dinamik uçuş War Within deneyimimi biraz mahvetti. Bu elbette ilk defa bir WoW genişleme paketinde başından beri uçabiliyoruz (Dragonflight hariç, çünkü Dragonriding başlangıçta bu macera için tasarlandı) ve sizi bir yerden bir yere koşmaktan kurtardığını da takdir ediyorum. bir sonraki, işin diğer tarafı, başa çıkmanın zorluğudur.
Pek çok Dragon Glyph’i edinmiş ve birkaç yarışı tamamlamış biri olarak, WoW’da uzun süredir yokluğuma rağmen dinamik uçuşla nispeten hızlı bir şekilde ilgilenmeye başladım. Ancak bineğim temel yeteneklerle ve üç Vigor yuvasıyla başladı, bu da hedefimden birkaç kilometre uzakta sürekli olarak gökyüzünden düşmem anlamına geliyordu. Ekibin artık dinamik uçuş dostu haritalar tasarladığı göz önüne alındığında, haritalar çok daha büyük (ve bu durumda daha uzun), dolayısıyla üç Vigor yuvası artık yeterli gelmiyor. Daha önce edindiğiniz yeteneklerin The War Within’e aktarılıp aktarılmayacağı belli olmasa da, deneyimim hakkında oldukça sinir bozucu bulduğum tek şey buydu.
Ve ben bunların hepsini daha önce yapmış biriyim. Blizzard, yeni oyuncuların katılabileceği en önemli yer olarak The War Within’i ve bir bütün olarak World Soul Saga’yı yoğun bir şekilde pazarlıyor. Şu anda dinamik uçuşun nasıl kullanılacağına dair bir açıklama yok ve bir olayın acısını hissettim. Akranlarımdan birkaçı hiçbir talimat olmadan işleri halletmeye çalışırken. Söylediğim gibi, bu bir alfa süreci, yani değişiklik yapmak için mükemmel bir zaman; benim için WoW The War Within’in bu yaz çıkış tarihi gelmeden önce düzeltilmesini istediğim tek şey bu.
Ancak genel olarak çok olumlu bir deneyim olan nispeten küçük bir kesinti. Alfa ile yalnızca birkaç saatim vardı ama heyecanın doruklarını ve kaybın en düşüklerini zaten deneyimledim. Tecavüzcü Nerubian ordusunu savuşturmak için bir bal likörü tarlasını havaya uçurmaktan genişleme paketinin en sevimli NPC’lerinden birini erken kaybetmeye kadar, The War Within’in açılış sekansı, takip edecek olanın tonunu büyük ölçüde belirliyor.
Blizzard yavaş ama emin adımlarla perdeleri geri çektikçe ve üç bölümlük dev destandan neler bekleyebileceğimize dair daha fazla pencere açtıkça, heyecanım giderek artıyor. Her ne kadar iyi kalpli Sylvanas Windrunner’ı her zaman özleyecek olsam da (ben de o insanlardan biriyim, kusura bakmayın), Xal’atath inanılmaz bir düşmanın niteliklerine sahip; belki de Banshee Kraliçesi’nin, karmaşadan önce olması gereken güçlü kötü karakter. Gölge Toprakları. Azeroth için gelecek biraz kasvetli görünse de bu, World of Warcraft için yeni bir şafak; Bunu oyunun dokusunda hissedebiliyorum. Öyleyse Gölge Rahipleri, ayağa kalkın; yeni bir macera sizi bekliyor.