Döneminde yayımlanan bir makale SIGBOVIK 2024 konferans, Commodore 64 üzerinde IBM’in ‘kuantum yardımcı programı’ deneyini simüle etmeye yönelik bir girişimi ayrıntılarıyla anlatıyor. Bu fikir mantıksız görünebilir; 40 yıllık bir ev bilgisayarını, 127-Kbitlik ‘Kartal’ kuantum işlem birimi (QPU) tarafından desteklenen bir aygıtla karşı karşıya getirmek . Ancak anonim araştırmacı(lar), ‘Qommodore 64’ün IBM’in gurur ve neşesinden daha hızlı ve daha verimli bir performans sergilediği ve aynı zamanda “bu sorun üzerinde makul derecede isabetli” olduğu sonucuna varmıştır.
Makalenin başında araştırmacılar, ‘Qommodore 64’ projesinin bir “şaka” olduğunu kabul ediyor, ancak IBM için ne yazık ki kuantum faydasının kanıtı da sallantılı temeller üzerine inşa edilmişti ve Qommodore 64 ekibi bazı sonuçlar ortaya çıkardı. ikna edici görünen kriterler. O zamanlar IBM’in iddialarıyla ilgili bazı tartışmalar vardı ve bize, kuantum deneyinin tamamlanmasının sadece beş gün sürdüğü hatırlatıldı. simüle edilmiş sıradan bir MacBook M1 Pro dizüstü bilgisayarda. Şakacı Kuantum Dezavantaj makalesi (PDF bağlantısıtavan döşemesi bölümü 199. sayfada başlıyor) bu deneyi çok daha mütevazı MOS Technology 6510 işlemciyi barındıran bir makineye aktarıyor.
Resim 1 ile ilgili 3
Kuantum fayda deneyinin ardındaki kuantum teorisi ve matematiğin ayrıntılarına inmek için lütfen yukarıdaki PDF bağlantısını takip edin. Ancak özetlemek gerekirse, C64 tabanlı deney, ferromanyetik malzemelerin davranışını yaklaşık olarak tahmin etmek için Beguŝić, Hejazi ve Chan tarafından geliştirilen seyrek Pauli dinamiği tekniğini kullanıyor. Makalenin hatırladığı kadarıyla IBM, bu tür hesaplamaların “klasik bir bilgisayarda, önde gelen yaklaşım tekniklerini kullanarak kabul edilebilir bir doğrulukla gerçekleştirilmesinin çok zor” olduğunu iddia etmişti. Tam olarak değil ve yukarıda da belirtildiği gibi sıradan bir dizüstü bilgisayar benzer sonuçlar elde edebilir.
İsimsiz C64 kullanıcısı/kullanıcıları kuantumu yenen başarılarına ilişkin bazı ilginç ayrıntılar sunuyor. Agresif bir şekilde kısaltılmış ve sığ, derinlik öncelikli arama modeli, ikonik Commodore makinesinde mevcut olan geniş 64kB’nin yalnızca 15kB’sini kullandı. Bu arada son kod, C64’ün genişletme bağlantı noktasına takılan bir kartuşta depolanan yaklaşık 2.500 satırlık 6502 düzeneğinden oluşuyordu. Bu kod, güçlü 1 MHz 8 bitlik MOS 6510 CPU tarafından işlendi. C64 veri noktası başına yaklaşık 4 dakika sürdü. (Aynı kodu modern bir dizüstü bilgisayarda test ettiğimizde veri noktası başına yaklaşık 800μs elde edildi.)
Sonuç olarak, araştırmacı(lar) ‘Qommodore 64’ün “kuantum cihazı veri noktasından veri noktasına göre daha hızlı olduğunu… enerji açısından çok daha verimli olduğunu… ve bu sorun üzerinde oldukça doğru olduğunu” iddia ediyor. Bu araştırmanın diğer kuantum problemlerine ne kadar uygulanabilir olduğu konusunda, alaycı bir şekilde “muhtemelen neredeyse hiçbir problemde işe yaramayacağı (ama yine de şu anda kuantum bilgisayarları da işe yaramayacak)” öne sürülüyor. Genel olarak, çok fazla ayrıntı sağlanmış olmasına ve makaledeki bağlantılı araştırma referanslarının gerçek görünmesine rağmen, sonuçların tamamen gerçek olup olmadığını bilmek zordur.
Pek çok okuyucunun retro bilgi işlem meraklılarının yanı sıra DIY’ciler ve yapımcılar olduğunu da biliyoruz. Bu nedenle, bu makalenin yazar(lar)ının, başkalarının kendi sonuçlarını çoğaltmasına olanak sağlamak için kaynak kodu sağlayacaklarını söylediklerini bilmek güzel. Bununla birlikte, kaynak kodu yalnızca üç formattan birinde sağlanacak, diyorlar: “papirüs üzerine elle yazılmış bir kopya, VHS kasetine kaydedilmiş bulanık ekran görüntülerinden oluşan bir slayt gösterisi veya bunu size telefonda kişisel olarak dikte etmem.” Bu yüzden lütfen bu hikayeye bir tutam daha tuz ekleyin.