Korkunç bir nükleer patlamanın üzerinden 219 yıl geçtiği ve seçilmiş bir grup insanın artık hayatın olabildiğince rüya gibi olduğu, iyi kültürlü cennetler olan güvenli ve lüks yer altı mahzenlerinde yaşadığı bir dünya hayal edin. Gerçek dünyanın görüntülerinin sanal bir projektörle gösterilmesinin tuhaflığının yanı sıra, tünellerde basit bir hayat yaşamanın bir kılavuzuna sahip olmak gibi bir şey.
Bu mahzenlerin dışında her şey tuhaf, korkutucu, riskli, yayılan, kaotik, kanlı ve öngörülemez; kısacası dünya artık tam bir kabus. Radyasyon hastalığına yakalanabilir, dev hamamböceklerinin kurbanı olabilirsiniz, mutasyona uğramış insanlar tarafından avlanabilirsiniz veya para için dişlerinizi satmak zorunda kalabilirsiniz.
Kemerlerinizi bağlayın çünkü bu sadece başlangıç! Aynı adlı popüler video oyunu serisine dayanan kıyamet sonrası şov Prime Video’s Fallout’un büyüleyici evrenine hoş geldiniz. Aynı evrende geçmesine rağmen dizi, serinin belirli bir oyununa dayanmıyor; daha ziyade oyunların ana temalarını ve unsurlarını içeriyor ve gulyabaniler, yutkunanlar, pip-boys ve daha fazlası gibi serinin temel unsurlarını getiriyor.
Daha önce tek bir Fallout oyunu oynamamış ve şiddetten pek hoşlanmayan biri olarak sıkılacağımı, iğreneceğimi ve dizi boyunca sürükleneceğimi bekliyordum – ama benim deneyimim bundan başka bir şey değildi! Aslında dizi beni baştan sona birbirine yapıştırmıştı ve ne zaman ilgim biraz olsun dağılsa beklenmedik bir şey ortaya çıkıyordu.
Fallout TV Dizisi İncelemesi: Sıradan Video Oyunu Uyarlamanız Değil
Aaron Moten’in Maximus’u, yüzeydeki öngörülemeyen yolculuğunda Lucy’nin müttefiki oluyor
Fallout TV dizisi, R dereceli bir video oyunu uyarlamasından çok daha fazlasıdır. İnsanların çatalla gözlerini kırdığı, çıplak elle diş çıkardığı, yaraları zımbaladığı, doğum günü mumları gibi kafaları uçurduğu ve insana dair her şeyi kestiği bir sürü kanlı sahne var. Ancak Fallout, savaşın, siyasi huzursuzluğun, varoluşçuluğun, insanlığın ve çok daha fazlasının karmaşık havuzuna dalarken en küçük insani duyguları da ayrıntılı olarak araştırıyor. Aynı anda sizi güldürecek, nefesinizi kesecek, küfredecek ve gözlerinizi devirecek.
Perdeler açılırken Vault no. 2’den iyi huylu bir bayan olan Ella Purnell’in Lucy’siyle tanışıyoruz. 33, şimdi farklı bir kasadan uygun bir eş arıyor – hımm çünkü “uzun vadede iyi bir üreme uygulaması” olmayan “kuzen meselesinden” bıktı (bizim değil onun sözleri!).
Bir şey diğerine yol açar ve Lucy, kuralları çiğnemeye ve kendisini neyin beklediğinden habersiz bir görev için gerçek dünyaya çıkıp hayatının macerasına başlamaya karar verir. Hayatı tehlikede olsa bile onun suçlularla kibar bir şekilde başa çıkmaya çalıştığını görmek acı verici derecede komik. Sizi neden vurması gerektiğini açıklayan küçük bir konuşma yapar, vahşi yaratıklar tarafından boğulurken işkencenin ne kadar etik dışı olduğuna dair kibar bir yorum yapar ve silahı size doğrulturken kibarca yön sorardı.
Görünüşte, çorak araziye düzen getirmeye çalışan militarist grup olan Çelik Kardeşliği’nden stajyer bir yaver olan Maximus (Aaron Moten) ile tanışır. Bir gün Şövalye Titus’a hizmet edecekti. Oyunları bilenler için evet, gösteride asker şövalyeler güçlü T60 zırhlarıyla donatılıyor. Maximus sürünün zayıf bir üyesi gibi görünüyor ve arkadaşları tarafından sıklıkla seçiliyor. Görünüşte ne kadar uysal görünürse görünsün, hırsla doludur ve kıskançlıkla beslenir. Kısacası olabildiğince insandır.
Lucy’nin tesadüfen karşılaştığı bir diğer karakter – açıkçası benim için şovu çalan – Walton Goggins’in kollarında alaycılık taşıyan kaba, kovboy kıyafetli gulyabani. Bu iğrenç yaratık nükleer bombalar atıldığından beri ortalıkta dolaşıyor, bir burnu eksik, belirgin bir aksanı var ve birine işkence etmekten çekinmiyor. Etrafında gizemli ve ilgi çekici bir aura taşıyor ve en vahşi diyaloglardan bazılarına sahip. Ondan nefret etmenizi sağlar ama yine de kendinizi ona hayranlık duyarken bulursunuz. Dizinin yazarlarının karakterini sekiz bölüm boyunca katmanlar halinde ortaya koyma şekli etkileyicinin de ötesinde. (kusura bakmayın spoiler vermeden pek bir şey anlatamam).
Fallout TV Dizisi İncelemesi: Alt Konular Diziyi Daha da İlginç Hale Getiriyor
Her üç kahramanın da hikaye akışı eşit derecede sürükleyici, yoğun ve elbette birbiriyle bağlantılı. Ayrıca Fallout pek çok alt olay örgüsü de sunuyor; bunların hiçbiri senaryoyu aşırı doldurmuyor.
Bahsetmeye değer böyle bir alt senaryo Lucy’nin erkek kardeşi Norm’a (Moisés Arias) aittir. O, coşkudan yoksun, çekingen bir adamdır. Ancak Norm’un karakteri aracılığıyla dizi, insanın doğuştan gelen hayatta kalma içgüdüsünü ustaca tasvir ediyor. Varolma isteği, insan varoluşunun derinliklerine düşebilir ve yine de doğru fırsat ortaya çıktığında neredeyse anında çıkış yolunu bulabilir.
Fallout Review: İnsan Duygularının İnceliklerine Dair Senaryo Dokunuşları
Walton Goggins’in karakter eğrisi dizide oldukça ilginç
Fallout’un senaryosunun güzelliği de bu. Tamamen doğal ve bağ kurulabilir hissettiren insan duygularının en küçük inceliklerinden sorunsuz bir şekilde yararlanıyor. İster zorbalığa uğrayan insanların zorbaya dönüşmesi, ister nanosaniyeler için yüzeye çıkan bastırılmış duygular ya da pastanın tadını çıkarmak için şiddetli bir kavgayı duraklatan hayvansal insanlar olsun, yazarlar her şeyi olabildiğince gerçek tutmak konusunda etkileyici bir iş çıkardılar. stilize edilmiş bir kıyamet sonrası dönemde geçiyorlar.
Aynı şey, akıllıca tasvir edilen siyasi istikrarsızlık, sınıfçılık ve düzenlenmemiş kapitalizmin makul sonuçları için de geçerli. Kasalarda okunan kitaplar ve hatta servis edilen kahvaltılar gibi diğer ince ayrıntılara da büyük önem verildi. Gösterinin prodüksiyon tasarımı da ayrıntılarla gelişiyor. Mesela kasalar yüksek teknolojiye sahip olmasına rağmen oradaki televizyonlar kitlesel yıkımdan saniyeler önce gösterilen televizyonların tıpatıp aynısı. Aynı gelinlik nesilden nesile aktarılıyor, onu giyen gelinlerin isimleri ve düğün yılı da içlerine kazınıyor.
Yaşamları boyunca dışarı adım atmamış olan mahzen sakinlerinin Shakespeare edebiyatı ve ileri fizik hakkında nasıl derinlemesine bilgi sahibi olduklarını ve bir gün gerçek dünyayı “yeniden kolonileştirmeyi” ve “uygarlaştırmayı” arzuladıklarını görmek de ilginçtir. insanlığın kapalı bir kapsüle itildiğinde uygarlık çağının son kalıntılarına nasıl sıkı sıkıya tutunabileceğine dair olası senaryolardan birini araştırıyor.
Fallout’un arka plan müziği de kıyamet sonrası bir çorak arazide yaşamın ikilemlerini tasvir ederek öne çıkıyor. Neredeyse çürümüş iki sallanan kafanın çarpıştığı bir sahnede romantik bir şarkı kullanma veya Herb Alpert’in yavaş ve duyusal şarkısını çalma seçeneği Bayan parmağı Dört süper korkmuş insan elleri havada silah zoruyla yürürken? Arka plan müziği de en beklenmedik anlarda en beklenmedik notalarla şakacı bir şekilde dalga geçiyor. Dizinin bestecisi Ramin Djawadi’ye, Fallout’un kara mizah dolu dünyasını vurgulayan bir müzik bulması nedeniyle özel olarak teşekkür ederiz.
Fallout TV Dizisi İncelemesi: Son Karar
Fallout’un sekiz bölümünün tamamı artık Prime Video’da izlenebiliyor. Her bölüm heyecan ve sürprizlerle dolu olsa da, dizinin yarısına gelindiğinde ağzınız açık kalacak. Savaşların doğasını, insanlığın geleceğini, varoluşun temel değerlerini ve kıyamet sonrası bir dünyanın ne kadar ürkütücü görünebileceğini sorgulamanıza neden olacak. Bizi cevaplardan çok sorularla bırakan finaliyle dizi şimdiden ikinci sezonun sinyalini verdi. Fallout, macera, hayatta kalma, mizah, açgözlülük ve öngörülemezliğin mükemmel bir karışımıdır ve muhtemelen tamamen yeni bir izleyici kitlesini video oyun serisinin bir araya getirdiği büyüleyici dünyaya çekecektir.