Ay, oluşumunun ilk yıllarında, yoğun bir malzeme tabakasının iç kısmının daha derinlerine batması, ay mantosu ile karışması ve yüzeye yerleşmek için geri dönmesi nedeniyle dramatik bir süreçten geçmiş olabilir.
Arizona Üniversitesi’nden bir araştırma ekibi, Ay’ın en çılgın oluşum teorilerinden birini destekleyen yeni kanıtlar buldu; bu, Dünya’nın doğal uydusunun, ortaya çıktıktan birkaç milyon yıl sonra tersyüz olmuş olabileceğini öne sürüyor. Yeni bir çalışmak pazartesi günü yayınlandı Doğa Jeolojisiaraştırmacılar, mineral açısından zengin bir katmanın batan ilk fiziksel kanıtını sağlamak için Ay’ın çekim alanındaki ince değişikliklere baktılar.
2011 yılında bir çift NASA uzay aracı, Ay’ın çekim alanının bir haritasını oluşturmak için Ay’ın etrafında dönmeye başladı. GRAIL misyonu (Yerçekimi Geri Kazanımı ve İç Laboratuvarı), Ay’da uzay araçlarından birinin belirli bölgeler üzerinde uçarken hızlanmasına neden olan yerçekimi anormalliklerini keşfetti.
Berlin’deki Alman Havacılık ve Uzay Merkezi’nden araştırmacı ve araştırmanın ortak yazarı Adrien Broquet, Gizmodo’ya şöyle konuştu: “Bu yerçekimi anormallikleri, Ay’ın iç kısmında yaklaşık 24 mil (40 kilometre) derinlikte bulunan bu yoğun kayaların varlığını gösteriyor.” . “Ve böylece bu kayaları Ay’ın tüm evrimiyle ilişkilendirdik; bu kayaların Ay’ın erken dinamik evriminin kalıntıları olduğunu düşünüyoruz.”
Ay ilk oluştuğunda magma okyanusuyla kaplıydı. Bu okyanus soğuyup katılaştıkça, üstteki daha az yoğun katmanlar kristalleşmeye başladı ve Ay’ın mantosunu ve kabuğunu oluşturdu. Ancak yüzeyin altında ve Ay’ın çekirdeğine daha yakın olan daha yoğun katmanların kristalleşmesi daha uzun sürdü. Bu katmanlar demir ve titanyum açısından ağırdı ve üstlerindeki katmanlardan daha yoğun oldukları için Ay’ın iç kısmının daha derinlerine batmışlardı. Bunu yaparken, mineral bakımından zengin, yoğun katmanlar Ay’ın mantosu ile karışıp eridi ve ardından titanyum açısından zengin lav akıntıları olarak (bugün hala görüyoruz) ay yüzeyine geri döndü.
Ay’ın devrilmesine ilişkin bu teori, astronotların Ay’dan örnekler topladığı ve yüksek konsantrasyonlarda titanyum bulduğu Apollon günlerinden beri ortalıkta dolaşıyor. Ancak son çalışma, Ay’ın ince kütleçekimsel anormalliklerini kullanarak oluşum modelini ele alan ilk çalışmadır.
NASA, astronotlarını yaklaşan Artemis görevleri için Ay’a inmeye hazırlarken, yeni mürettebat doğal uydumuzun nasıl ortaya çıktığını anlamamıza yardımcı olacak daha fazla kanıt toplayacak.
Daha: Çılgın Teori Ay’ın Kökeni Konusunda Tamamen Yeni Bir Açıklama Sunuyor