Müzikal animeler genellikle oldukça iyidir. Bocchi the Rock, Your Lie in April, Ao no Orchestra, Anonymous Noise, K-ON ve daha birkaçı aklıma geldi, Girls Band Cry ortaya çıktığında genellikle bu programlardan hoşlandığım için onlara da göz atmam gerektiğini biliyordum. tür. Çıktığı gün Crunchyroll’a gittim ve… orada değildi. Hulu mu? Nada. Amazon Prime’ı mı? Hayır. Netflix!? Hayır. Bu gösteri hangi cehennemde? Tamam, Fransa’da. Beklemek. Ne? Güney Kore!!?? NANI F…? Tamam… peki.. O zaman gemime binip sulara göğüs germem gerekecek ve… ah… onu hiçbir grup almadı ama bir… MTL var mı? Ah, oğlum… sanırım hiç yoktan iyidir, değil mi?
….Sağ?
Hadi gidelim… (benim için dua edin)
İlk Bölüm Özeti
İşeri 17 yaşında Tokyo’ya gidiyor…
Evet. Bu çok zor olacak…
Her ne kadar açıkça dile getirilmese de evde işler pek iyi gitmiyor. Sanki yanlış bir şey yapmıyormuş gibi hissediyor; ancak yine de herhangi bir şey için suçlanıyor. Liseyi bıraktıktan 17 yıl sonra Tokyo’ya taşındı. Hayal yok… hırs yok… hiçbir şey yok. Kendisine 50.000 yen kira bedeliyle bir daire ayarlayabildi ama bunu ödeyecek bir işi de yok. Üstelik durağını kaçırdı ve ofise vardığında ofisler kapanmıştı. Sorun değil… sadece arayacak ve… ah, telefonu çalışmıyor. Merhaba.
Yine de ortalıkta yedek bir anahtar olmasını umarak dairesine gidiyor. Cömert ve arkadaş canlısı komşularının telefonlarını kullanma ve/veya kendisininkini şarj etme teklifini kabul etmek yerine, kaçar ve telefonunu şarj etmek için bir kafeye gider ve kendisi tarafından çiğnenmenin ve aşağılanmanın mütevazi sesleri eşliğinde güzel bir parfenin tadını çıkarır. ailece güzel bir telefon görüşmesi yapıldı. Tipik “ayrılıyorsun, k teşekkürler bai” cümlesinden sonra, en sevdiği şarkıcının yakındaki bir istasyonda performans sergilediğini fark ediyor… tam şu anda! Onu tamamen tok, parfe için para ödemiş halde bırakıyor (ne israf) ve gösterisini izlemeye gidiyor.
Momoka’ya girin… Iseri’nin hayran olduğu şımarık bir kız. Birkaç sokak sanatçısı yerlerini almak için yüzüne karşı çıkıyor, onları geri çeviriyor ve Iseri’yi bu işe dahil ediyor. Kaçıyorlar ve onları kaybediyorlar ama Iseri’nin hâlâ gidecek yeri yok, bu yüzden Momoka onu evinde kalmaya davet ediyor… ama sadece bu gecelik çünkü her şeyi bırakıp yarın eve geri dönüyor! Iseri’ye gitarını bırakıyor; Ancak İşeri işlerin bu şekilde bitmesine izin veremez! Bazı sokak sanatçılarının (önceden aynı olanlar… en azından öyle olduklarını düşünüyorum) mikrofonunu kovalıyor ve kaçırıyor ve kendini halka açık bir şekilde sergiledikten sonra Momoka’yı kalmaya ve… jenerik işareti yapmaya ikna ediyor!
İzlemeye değer?
EVET – Tamam… hadi odadaki fil hakkında konuşalım. Bu tam bir CG animasyonlu anime. Dürüst olmak gerekirse? Bazı hareketler biraz sarsıntılı ama genel olarak oldukça hoş görünüyordu. Bazı sahneler sizi sürüklenmenin dışına çıkardı ama hikaye sizi hemen geri çekti. Yani… bu bir numaralı zorluk…. Bu kişisel bir meydan okuma olacak… tam bir CG animasyon serisini kaldırabilir misiniz? Yapabilirsen yarı yoldasın demektir!
Zorluk #2… FBI’dan kaçınmak çünkü bu gösteriyi izlemenin yasal bir yolu yok. Lisansın geç teslimi gelip bunu ortadan kaldırmadığı sürece, çözümünüzü almak için internetin yer altı bölümlerine güvenmek zorunda kalacaksınız ve şu ana kadar Reddit’te MTL kullanan sadece rastgele birkaç kişi var. bunu alt etmek için… hiçbir grup bunu ele almadı bile. Bu kötü olabilir… Bu aynı zamanda bunu yasal olarak izlemek için sezon bittiğinde Blu-ray’i beklememiz ve İngilizce altyazılı olması için dua etmemiz gerektiği, ardından da Japonya Tavşanı’nın ön kapınıza gelmesi gerektiği anlamına da gelebilir.
Hey… vasiyetin olduğu yerde bir yol da vardır, değil mi?
İnternetin gelip bu serinin geri kalanını bitirip bitiremeyeceğinden bile emin değilim. Lanet olsun, bittiğinde gözden geçirebilir miyim bile bilmiyorum… ama… umarım bir şeyler olur ve ben de bunu yapabilirim çünkü bu ilk bölüm inanılmazdı ve sanırım elimizde özel bir şey var!
Eğer engelleri aşabilir ve ahlakınızı bir kenara bırakabilirseniz en azından ilk bölüme göz atmanın bir yolunu bulmalısınız. Bir anime hayranı bazen bize verilenle yetinmek zorundadır. Bazen kaderin elinin zorlanması gerekir.
*göz kırpıyor*