PlayStation, oyun sektöründeki 30 yılı aşkın süredir olağanüstü bir üne kavuştu. Sektördeki inanılmaz yeniliklerin yanı sıra bildiğimiz ve sevdiğimiz birçok amiral gemisi fikri mülkiyetinin ortaya çıkmasına yardımcı oldu. Son zamanlarda PlayStation markası, Santa Monica’nın God of War serisi ve Naughty Dog’un The Last of Us (ve Uncharted serisi) gibi yüksek bütçeli birinci taraf oyunlarıyla eş anlamlı hale geldi.
Bu oyunların çoğu, yapımı hiç de ucuz olmayan uzun vadeli çabalardır. Onları bu kadar başarılı kılan şeyin büyük bir kısmı bu olsa da, aynı zamanda genel stratejilerinde bir miktar durgunluk ve öngörülebilirlik de yaratıyor. Ancak Helldivers 2 ortaya çıktı ve Sony’nin tipik stratejisinden sapmanın, genel başarıyı korumanın ve artırmanın anahtarı olabileceğini kanıtladı.
Helldivers 2 piyasada bu kadar kısa sürede olağanüstü bir tepki gördü. Arrowhead Game Studios tarafından geliştirilen yoğun çok oyunculu nişancı oyunu, tipik bir PlayStation oyununa göre daha düşük bir bütçeyle yapıldı ancak bu, onu hiçbir şekilde yavaşlatmadı. Sony, çok oyunculu oyunlara daha fazla odaklanmayı planladıklarını ilk kez açıkladığında şüpheyle karşılandı. Ancak eğer bu, ne olacağına dair bir gösterge ise, o zaman bu şüphecilik hızla bir kenara bırakılır.
Helldivers 2, daha küçük oyunlar için yüksek beklentiler konusunda haklı olarak yeni bir çıta belirliyor. Sinematik bir üçüncü şahıs aksiyon-macera oyunu içeren, beklenen 70 dolarlık sürümün kalıbını kırıyor. Helldivers 2 aynı zamanda bu küçük oyunların dikkatli kullanıldığında işe yarayabileceğini de kanıtlıyor. Sony’nin, diğer bazı franchise’larında onun ayak izlerini takip etmesi durumunda benzer bir başarı elde etmesine yardımcı olacak pek çok özelliği ve niteliği var.
Öncelikle bu başlık yepyeni 40 dolar. Arkadaşlarınızı kaosa katılmaya ikna etmeyi çok daha kolay hale getiren muhteşem bir giriş noktasıdır. Bu, eşzamanlı PC sürümüyle birleştiğinde, PlayStation hakkındaki konuşmayı konsol alanında tutabildikleri ancak oyuncu tabanı açısından kendilerini sınırlamadıkları anlamına geliyordu. Helldivers 2’nin diğer çevrimiçi oyunlara kıyasla yaptığı bir diğer ilginç şey de kendilerini bir sonraki büyük şey olarak tanıtmamalarıydı. Pek çok çok oyunculu oyun, 10 yıllık planlarla ve oyunculara asla yerine getiremeyecekleri büyük vaatlerle duyuruluyor. Helldivers 2, başarısına kesinlikle devam eden içerik vaadiyle yanıt verdi, ancak bu, tüm zamanınızı oyunlarını geliştirmeye ayırmanızı bekleyecek şekilde değil.
Helldivers 2’nin en önemli çıkarımı, bütçesine bakılmaksızın oyuncuların muhteşem tepkisidir. Bunun tek oyunculu bir deneyim ya da tanınabilir bir IP’nin parçası olmaması hayranlar için önemli değil, kendi başına iyi ve bu da yeterli. İşte tam da bu yüzden Sony’nin Helldivers 2 hakkında not alması gerekiyor, çünkü burada öğrendikleri derslerin çoğunu diğer oyunların çoğuna uygulayabilirler. Mevcut stratejileri şüphesiz işe yarıyor olsa da, daha küçük oyunlara odaklanmak onlar için birçok farklı açıdan çok büyük olabilir.
Yaygın olarak gördüğümüz bir şikayet, PlayStation’ın en popüler serilerinin ana oyunları arasındaki uzun bekleme süresidir. Daha küçük başlıklar, hayranlara daha büyük, daha ayrıntılı başlıkların arasında sabırsızlıkla bekleyecekleri bir şeyler sunarak bu sorunların hafifletilmesine yardımcı olabilir. Insomniac’ın bunu Marvel’s Spider-Man: Miles Morales’in çıkışıyla yaptığını zaten gördük. Ana Spider-Man oyunları arasında yayınlanan ve ana oyunlara ek hikaye sağlayan bir oyun, orijinalinden çok daha hızlı geliştirilip piyasaya sürüldü ve Marvel’s Spider-Man 2’yi beklemenin çok daha kolay olmasına yardımcı oldu.
Bugünkü haliyle ana PlayStation oyunları arasındaki mevcut bekleme süresi yaklaşık beş yıldır. Orta bütçeli sürümler, çeşitli nedenlerden dolayı PlayStation’ın lehine çalışıyor. Geliştirme süresini kısaltan ana başlıklardaki aynı varlıkların çoğu kullanılarak yapılabilirler. Geliştiricilerin, henüz piyasaya sürülmemiş devam filmlerini yinelemelerine yardımcı olmak için yarattıkları dünyaları genişletmelerine ve denemelerine olanak tanır. Hatta sonuç alınmazsa, finansal riski azaltılmış yeni IP’ler oluşturmalarına bile yardımcı olabilir. Hayranların da tepki vereceği bir şey olup olmadığını ölçmek için tam yatırım yapmadan önce orta bütçeli bir oyunla durumu test etmek.
Bend Studio’nun Days Gone’ı bunun harika bir örneği. Oyun birçok açıdan iyi olsa da Sony’nin istediği başarıyı göremedi. Belki de projenin boyutuna ve kapsamına odaklanmak, daha fazla potansiyel alıcı çekmek ve başarısızlığın getirdiği ya hep ya hiç zihniyetinden kaçınmak için onu daha düşük bir fiyat noktasıyla piyasaya sürmelerine olanak tanıyabilirdi. Diğer tarafta Cehennem Dalgıçları var. İlk giriş, Arrowhead Game Studios ekibinin devam oyunu için tekrar çalışabilmesi için zemin hazırlamak açısından mükemmeldi. Helldivers 2, daha küçük bütçesine rağmen oyuncular arasında oldukça popüler oldu ve bu tür oyunların PlayStation portföyünde hala önemli bir role sahip olduğunu gösteriyor.
PlayStation, yüksek kaliteli birinci taraf oyunlarıyla adını duyurmuş olsa da kendilerini bu tanımla sınırlamaları için hiçbir neden yok. Astro Bot Rescue Mission ve Dreams, kendi açılarından olağanüstü olan ve başarmak için yola çıktıkları şeyi başaran bazı düşük bütçeli oyunların muhteşem örnekleridir. God of War Ragnarök için yakın zamanda piyasaya sürülen Valhalla DLC’si bile o kadar iyi ki, kendi bağımsız oyunu olarak piyasaya sürülebilirdi. Sony kesinlikle bu küçük oyunları yaratıp onları eğlenceli hale getirecek güce ve bilgi birikimine sahip; sadece stüdyolarına bunun için yeşil ışık yakılması yeterli. Ayrıca bütçe ve yatırım tam teşekküllü bir AAA oyunundan daha küçük olacağından bu, yeniden canlanmanın önünü açmaya da yardımcı olabilir.
Capcom’un Resident Evil serisinde yaptığı gibi eski IP’lerin sıfırdan yeniden yapıldığını görmek harika olsa da, her zaman gerçekçi değil. Bu büyüklükteki yeniden yapımlar inanılmaz derecede maliyetlidir, tonlarca çalışma gerektirir ve IP’nin hâlâ eski ve yeni hayranları aynı şekilde çekme gücüne sahip olup olmadığı konusunda bir kumar olabilir. Eminim ki bu oyunları PlayStation’da tekrar görmek için can atacak birçok Twisted Metal, Warhawk ve hatta Ape Escape hayranı vardır. Muhtemelen bunu gerçekleştirmenin en iyi yolu PlayStation’ın bu IP’leri orta bütçeli bir zihniyetle yeniden gözden geçirmesi olacaktır. Genel deneyimi kısaltarak ve en iyi unsurlara odaklanarak PlayStation’a özel yüksek kalite hissini koruyabilirsiniz.
Geliştiricilere bu klasiklerden bazılarını tam bir yeniden yapım baskısı olmadan yeniden canlandırmak için çalışma şansı vermek, bu stüdyoların karşılaştığı zihinsel ve finansal stresi büyük ölçüde azaltabilir. En sevdiğiniz klasik fikri mülkiyetin God of War’un aldığı şekilde tamamen yeniden tasarlanmasını umutsuzca isteyebilirsiniz, ancak sonuçta bir serinin bir şekilde geri döndüğünü görmek hiç görmemekten daha iyidir. PlayStation’da uzun süredir unutulmuş çok fazla ürün var ve hayranlara hâlâ onları önemsediklerini hatırlatmak, markaları için genel olarak çok faydalı olabilir.
Geçtiğimiz beş yılın en büyük oyunlarından bazıları tutkulu geliştiricilere ve küçük bütçelere sahip oyunlar oldu; Among Us, Vampire Survivors ve Balatro, geliştiricilerin çok az şeyle çalışırken bile yapabilecekleri büyük şeylerin kanıtıdır. Benzer şekilde PlayStation’ın en iyi karşılanan projelerinden bazıları da aynı doğrultudaydı. Astro Bot Rescue Mission, Uncharted: The Lost Legacy ve şimdi de Helldivers 2, topluluktaki hayranlar için büyük kazanımlar oldu. Ayrıca Insomniac’ın söylentileri olan Venom Projesi’ni de unutmayalım.
PlayStation’ın bir serideki bir sonraki büyük oyununu beklemek dayanılmaz olabilir; PlayStation’ı bir marka olarak çeşitlendirmeye yardımcı olacak küçük deneyimler eklemek herkes için iyidir. Ek olarak bu yaklaşım, Sony’ye geliştiricilere yeni IP’ler ve türler üzerinde makul bütçelerle denemeler yapma konusunda destek vererek, başabaş için büyük satış rakamlarına ulaşma baskısını hafifletiyor. Halihazırda büyük bütçeli oyunlarla doymuş bir pazarda, Helldivers 2 gibi daha küçük oyunlar öne çıkma ve yeni ve ilgi çekici bir deneyim arayan oyuncuların kalbini yakalama yeteneğine sahip. Sonuçta, bir oyunun başarısını gerçekten tanımlayan şey, yalnızca bütçesinin büyüklüğünden ziyade, oyuna dökülen yaratıcılık ve tutkudur.