NASA/ESA Hubble Uzay Teleskobu’ndan alınan bu görüntü, NGC 1651 adı verilen küresel bir kümeyi gösteriyor. Katkıda bulunanlar: ESA/Hubble & NASA, L. Girardi, F. Niederhofer
NASA/ESA Hubble Uzay Teleskobu’ndan alınan bu görüntü, NGC 1651 adı verilen küresel bir kümeyi gösteriyor. Yakın zamanda çekilen başka bir küresel küme görüntüsü gibi, NGC 1651 de Samanyolu’nun uydu gökadalarının en büyüğü ve en parlak olanı olan Büyük Macellan Bulutu’nda yaklaşık 162.000 ışıkyılı uzaklıkta yer alıyor. (LMC).
Bu görüntünün dikkate değer bir özelliği, kabaca 120 ışıkyılı çapındaki küresel kümenin neredeyse çerçevenin tamamını doldurmasıdır. Buna karşılık, diğer Hubble görüntülerinde, çapı onlarca veya yüz milyonlarca ışıkyılı olabilen, aynı zamanda görüntünün tamamını az çok dolduran galaksilerin tamamı yer alıyor.
Yaygın bir yanılgı, Hubble ve diğer büyük teleskopların, tıpkı Dünya’daki özel bir kamerayla yapılan gibi, çok farklı boyutlardaki gök cisimlerini yakınlaştırarak gözlemlediğidir. Küçük teleskopların belli bir dereceye kadar yakınlaştırma ve uzaklaştırma seçeneği olabilirken, büyük teleskoplarda bu seçenek yoktur. Her teleskopun aletinin sabit bir ‘görüş alanı’ vardır (tek bir gözlemde gözlemleyebileceği gökyüzü bölgesinin boyutu).
Örneğin, Hubble’ın Geniş Alan Kamerası 3’ün (WFC3) ultraviyole/görünür ışık kanalı, bu görüntüde kullanılan verileri toplayan kanal ve cihaz, Dünya’dan görüldüğü şekliyle ayın çapının kabaca on ikide biri kadar bir görüş alanına sahiptir. . WFC3 bir gözlem yaptığında görüş alanı, gökyüzünde gözlemleyebileceği bölgenin boyutu kadardır.
Hubble’ın bu kadar farklı boyutlardaki nesneleri gözlemleyebilmesinin iki nedeni var. Birincisi, bir nesneye olan uzaklık, onun Dünya’dan ne kadar büyük göründüğünü belirleyecektir; bu nedenle, nispeten uzaktaki galaksilerin tamamı, gökyüzünde, nispeten yakın olan NGC 1651 gibi küresel bir kümeyle aynı miktarda yer kaplayabilir.
Aslında, bu görüntüde kümenin hemen solunda gizlenen uzak bir sarmal gökada var; kuşkusuz bu yıldız kümesinden çok daha büyük olmasına rağmen, burada ön plandaki yıldızlarla karışacak kadar küçük görünüyor! İkinci olarak, görüntü işlemcileri, Hubble’ın görüş alanı için fazla büyük nesnelerin tek bir görüntüsünü oluşturmak üzere gökyüzünün farklı kısımlarını kapsayan birden fazla görüntüyü bir mozaik halinde bir araya getirebilir.
Alıntı: Resim: Hubble bir yıldız alanı buluyor (2024, 29 Mart) 31 Mart 2024 tarihinde https://phys.org/news/2024-03-hubble-field-stars.html adresinden alınmıştır.
Bu belge telif haklarına tabidir. Özel çalışma veya araştırma amacıyla yapılan her türlü adil işlem dışında, yazılı izin alınmadan hiçbir kısmı çoğaltılamaz. İçerik yalnızca bilgilendirme amaçlı sağlanmıştır.