Galaksimizin merkezindeki kara deliğin yeni görüntüsü, nesneyi çevreleyen manyetik alanı polarize ışıkta ortaya koyuyor. Görüntü, kara deliğin hemen yakınındaki gazın ve aşırı ısınmış maddenin kara deliğin etrafında nasıl hareket ettiğini ortaya koyuyor. Ancak bunun dışında galaksimizin merkezinde meydana gelen aşırı fiziği görselleştirmenin harika bir yolu.
Samanyolu’nun süper kütleli kara deliğine Yay A* adı verilir. Güneş’in kütlesinin yaklaşık dört milyon katıdır ve ilk Olay Ufku Teleskobu (EHT) İşbirliği tarafından görüntülendi 2022’de. İşbirliği ilk kara deliğini görüntüledi üç yıl önce, M87 galaksisinin kalbinde çok daha büyük bir dev vardı (6,5 milyar güneş kütlesiyle devasa bir dev).
Bilindiği gibi hiçbir şey, hatta ışık bile bir kara deliğin olay ufkundan kaçamaz, dolayısıyla bu görüntüler gerçekten de kara deliklerin gölgelerini gösteriyor; yani kara deliklerin bulunduğu uzay bölgeleri. Ancak bir kara deliğin yakın çevresi farklı bir hikayedir. Bu bölgeler, radyo dalgalarından X ışınlarına kadar uzanan olağanüstü bir parlaklık aralığı yayar. Bu parlaklık, kara delikleri çevreleyen ve onların birikim disklerini oluşturan madde ve gazın ısınmasından kaynaklanmaktadır ve bunun sonucunda çeşitli dalga boylarında ışık emisyonu meydana gelmektedir.
Bu ışığın bir kısmı polarizedir; dalga boyları, fiziksel evrenin çıplak gözlerimizin göremediği yönlerini ortaya çıkaracak şekilde belirli bir şekilde salınır. Bugün yayınlanan iki makalede Astrofizik Günlük MektuplarıEHT’ye bağlı bilim insanları, kara deliği çevreleyen manyetik alanları gösteren, birikim diskinden gelen polarize ışığın ortaya çıkardığı Yay A* görüntüsünü ortaya çıkardı.
ilk makale ekibin gözlemlerinin ve verilerinin görüntüsünü ve genel bakışını içerir; ikinci makale yüzüğün fiziksel yapısını ve ekibin gözlemlerini açıklayan teorik modelleri ortaya koyuyor.
Avrupa Güney Gözlemevi’nden Taipei Academia Sinica’dan astrofizikçi ve EHT İşbirliği üyesi Geoffrey Bower, “Sgr A* biz fotoğrafını çekmeye çalışırken etrafta hareket ettiğinden, polarize olmayan görüntüyü oluşturmak bile zordu” dedi. serbest bırakmak. “Polarize görüntülemenin mümkün olması bile bizi rahatlattı. Bazı modeller kutuplaşmış bir görüntü oluşturamayacak kadar karışık ve çalkantılıydı ama Doğa o kadar da acımasız değildi.”
M87 (aynı adı taşıyan galaksinin çekirdeğindeki kara delik) 2021’de daha ayrıntılı araştırıldıiki makale (ayrıca şurada yayınlanmıştır) Astrofizik Günlük Mektupları) kara deliğin fırlattığı jetin özelliklerini açıkladı. Araştırmacılar ayrıca M87’nin süper kütleli nesneyi çevreleyen manyetik alan çizgilerini gösteren polarize ışıktaki bir görüntüsünü de ortaya çıkardı.
Napoli Üniversitesi Federico II’den astrofizikçi ve aynı zamanda araştırma ekibinin bir üyesi olan Mariafelicia De Laurentis, “Çok farklı kütlelere ve çok farklı ev sahibi galaksilere sahip iki kara delik örneğiyle, bunların hangi konularda anlaşıp anlaşamadıklarını belirlemek önemlidir” dedi. EHT işbirliği, aynı sürümde. “Her ikisi de bizi güçlü manyetik alanlara işaret ettiğinden, bunun bu tür sistemlerin evrensel ve belki de temel bir özelliği olabileceğini öne sürüyor. Bu iki kara delik arasındaki benzerliklerden biri jet olabilir, ancak M87*’de çok bariz bir jet görüntülemiş olsak da, Sgr A*’da henüz bir tane bulamadık.”
Önümüzdeki on yılda, dünya çapında sekiz teleskopu tek bir devasa radyo teleskopu olarak kullanan EHT İşbirliği, rejimine daha fazla teleskop eklemeyi ve yeni frekanslarda gözlem yapmayı umuyor. Teleskopun genişletilmesi, Yay A*’dan gelen ve henüz görülemeyen herhangi bir jeti ortaya çıkarabilir.
Kara deliklerin nasıl doğup büyüdüğü hakkında çok az şey biliniyor ve EHT, gizemli ve sıra dışı nesnelere ilk doğrudan bakışı sağlıyor. Yay A* ve M87 gibi delikleri karşılaştıran daha fazla analiz, hangi özelliklerin daha küçük (yine de süper kütleli) kara deliklere ait olduğunu ve hangi özelliklerin yalnızca büyüklerin en büyüğünde mevcut olduğunu açıklığa kavuşturabilir.
Daha: Kara Delikler Hakkında Bilmediğiniz 9 Şey