Uyarlama her zaman bir zorluktur; ancak yeni bir ortamın yıllar süren sorunlar ve süreklilik akışları boyunca anlatılan destanların tercümesini hesaba katması gereken çizgi romanlar söz konusu olduğunda özellikle göz korkutucudur. Çoğu kısım için, X-Men ’97‘nin son bölümü bu görevi elinden gelen en iyi şekilde yürütüyor, ancak yaptığı fedakarlıklar, daha fazla keşif potansiyeliyle dolu bir karakterin pahasına oluyor.
üçüncü bölüm ’97“Fire Made Flesh” heyecan verici olayın hemen ardından başlıyor açılış prömiyeri, ikinci bir Jean Gray X-Malikanesi’nde sıkıntı içinde ortaya çıktığında, kahramanlarımızı çok şaşırttı. Asıl sürprizin ikinci bir Jean Gray’in varlığı değil, kapıda beliren Jean olduğu kısa sürede anlaşıldı.ve hemen çöktübelki de bize onun kimliğiyle ilgili en büyük ipucunu hemen veriyor – aslında orijinal Jean ve doğum yaparken gördüğümüz ve dünyanın ötesinde bir hayat planlayan kadın Scott’la X-Men galasında bir klon sahtekarı var.
Aşağıda en çok bunlardan birini yoğunlaştırmaya çalışan 28 dakika yer alıyor. ünlü X Men hikayeler 1988’in efsanevi geçiş bölümü “Inferno”yu tüm zamanların en iyi animasyonlu TV bölümüne dönüştürüyoruz. Bu zaten herhangi bir gösteri için göz korkutucu bir görev olurdu, hatta eğlenceli bile olsa. ’97 zaten olmuştur (ve mirasıyla) Animasyon Serisi‘ adaptasyon yaklaşımı ondan önce) ve bir şeyleri kesmeyi ve değiştirmeyi gerektiren bir şey. Yarım saatlik bir televizyon yayını, 20’den fazla çizgi roman sayısını kapsayan bir geçişin hikâyesini ve olaylarını aktaramaz ve X-Men ’97 bunu başından beri anlıyor. Bu hikayenin kendi tutarlı versiyonunda ele almayı başardığı şey övgüye değer, ancak serinin bunu yaparken uyarlaması gereken sadece “Inferno” değil. Madelyne Pryor’un dönüşümden önceki ve sonraki tüm çizgi roman geçmişini anlatmaya çalışmalı. Goblin Kraliçesine– yayılan olaylar onlarca yıl 1980’lerden bu yana aralıklı çizgi roman araştırmalarının son birkaç yıl– tüm bunların altında. Ve çoğunlukla burada, X-Men ’97 gerçekten tökezliyor.
“Fire Made Flesh”, “Inferno”nun temel ritimlerini alırken ve kurgusunu sunarken, klonun keşfi ve Sinister’ın çocukları Nathan Summers aracılığıyla genlerine ulaşmak için Jean ve Scott’ı manipüle etmesi, klonun kötülüğe doğru gidişi ve cehennemle anlaşma ve sonunda kahramanlarımız onu karanlıktan uzaklaşmaya ikna ediyor – bunu nadiren Madelyne karakterini, çizgi romanların “Inferno” başlamadan önce hazırlayıp karşılığını alması gerektiği şekilde merkeze alarak yapıyor. Aslında şunu söylemek daha doğru fikir Konu söz konusu olduğunda Madelyne karakteri daha çok devreye giriyor ’97bireysel bir karakterden ziyade. Bölüm boyunca, yalnızca bir kez Madelyne olarak anılıyor; kefaretinin doruğundayken, birdenbire bu ismi kendine alıyor ve X-Men’den uzakta, istediği hayatı yaşamaya karar veriyor. o Jean Gray’di. Aksi takdirde, Jean Gray’in sahtekarı olarak çerçevelenir: önce arkadaşları ve hatta kocası tarafından şüphelenilecek bir klon olarak, sonra Sinister’ın kendi entrikaları için bir araç olarak, sonra da Goblin Kraliçesi olduğunda (her türlü) neden aniden şeytani güçlere sahip olduğuna dair gerçek bir açıklama) ve hatta “gerçek” Jean, anılarının kime ait olduğunu gözden geçirmek için ikisinin aklına hayali bir şekilde girdiğinde bile – ve o zaman bile, bölümün çıkardığı sonuç aslında bunun hiçbir önemi yok çünkü ikisi de Jean Gray olabilir.
Madelyne’e kendi karakterinden ziyade ortaya çıkması gereken bir değişiklikmiş gibi davranmak – kendisi de gerçeğin bir parçası X-Men: Animasyon Dizisi Phoenix sonrası Jean’i çoktan hayata döndürmüştü, Scott’a çizgi romanlarda Madelyne’le tanıştığında yaptığı gibi yas tutması ve hayatına devam etmesi için zaman tanımamıştı.X-Men ’97 İlk etapta Goblin Kraliçesi’nin gelişini pek inandıramıyorum. Hikayeyi asla göremeyeceğiz Scott ve Madelyne’in çizgi romanlarda, birincisi, Jean’in ölümünden sonra hayatının yeni aşkını gerçekten bulabileceğine dair kendi şüpheleriyle boğuşmak zorunda kalırken, ikincisi, Jean’in bir şekilde yeniden doğduğu ya da yeniden şekillendiği şüphesiyle sürekli olarak mücadele etmek zorunda kalır. (Jean’i hayata geri döndürme kararı alındıktan sonra sonuçta bu hale gelmiş olsa bile). Bölüm, ona ilk etapta kendine ait bir kimlik vermemek için çok fazla zaman harcıyor, “Inferno” olaylarını ele alıyor ve bu olayların bu karakterler, özellikle de Jean ve Scott üzerindeki etkisi, cehennem ortamını ve Goblin Kraliçe’nin inişini ele alıyor. gösteri ve hazır giyimden biraz daha fazlası.
Bu zaten yeterince utanç verici, ancak bölümün çoğunluğunda Madelyne’in kendi kişiliğini bu kadar temelde bir kenara bırakarak, sonuçta Madelyne’i çizgi romanlarda yaptığı şeytanla korkunç bir anlaşmaya iten hatayı tekrarlıyor: onun kendi kişisi olduğu, yeniden mahkum edildiği Jean Gray klonunun ötesinde bir kişi olduğu, kendi hayatını, aşklarını ve hayallerini kuran, Dünya’yı cehennem ateşi ve kükürt içinde parçalamaya hazır bir kişi olduğu inkar edilmeyi reddetmek. bunun olmasına izin veren bir dünyayı kabul edin. “Fire Made Flesh”, X-Men ile Goblin Kraliçesi arasındaki mücadelede ve sonuçta Scott ile Madelyne’in Sinister’la mücadelesinde hiçbir zaman bu tür bir duygusal temele sahip değil; bu da Nathan’ın tekno-organik virüse yakalanıp kendi geleceğine gönderilmesine yol açıyor. kader Kablo olmak-çünkü Madelyne’in klon rolünün ötesinde bir birey olarak kimliğini, yalnızca olay örgüsünün katalizörü ve Scott ve Jean gibi diğer karakterler için keşfetmeye isteksiz.
Söylediğim gibi, tonlarca çizgi roman öyküsünü televizyonun tek bir bölümüne uyarlamak her zaman imkansız bir eylem olacaktı. Öyle olsa bile yapılması gereken bir dava var X-Men ’97 bunu çok parçalı bir hikayeye dönüştürdüyse, selefinin Jean Gray ile yaptığı uyarlanabilir seçimlerin doğasında var olan öncül, işleri yine de bu formatta yoğunlaştıracak kadar karmaşık veya dağınık hale getirirdi. Dizi, sahip olduğu özelliklerle en iyisini yapıyor ve karakter olarak Madelyne ile ilgili spesifik başarısızlıklarının ötesinde, sonuçta yine de inanılmayacak kadar kısa bir sürede kendi “Inferno” versiyonunu ortaya çıkarıyor.
Tabii ki, potansiyel var X-Men ’97 Madelyne’i yeniden ziyaret etmek ve burada masanın dışında kalanları keşfetmek. Orijinal “Inferno”dan farklı olarak düştüğü karanlık yolu fark etmesi ölümüyle sonuçlanmıyor (bu bir çizgi roman, daha iyi oldu). Artık en azından geri dönme potansiyeli var, özellikle de hayatına dair anılarının bozulmadan kalması, yalnızca ona verilmiş bir hediye. çizgi romanlarda son mini dizideki olaylar sırasında karanlık ağ, Jean onunla bebek Nathan’ı büyüttüğü anıları paylaştığında – “gerçek” Jean’in gölgesi olmak yerine gerçekten kendi insanı haline geldiğinde. En azından artık kendi adı var! Ancak şu anki haliyle, “Ateşten Et” ve bu kadar ikonik bir hikayenin iddialı bir şekilde yeniden anlatılması X Men hikayesi sonuçta olduğundan çok daha fazlası olabilirdi ve zamanı feda ederek Marvel’ın mutant çizgi roman tarihindeki en büyüleyici ve yanlış anlaşılan karakterlerden birinin hakkını asla veremezdi.
Kol saati X-Men ’97 Disney+’da.
Daha fazla io9 haberi mi istiyorsunuz? En son gelişmeleri ne zaman bekleyeceğinizi öğrenin hayret, Yıldız SavaşlarıVe Yıldız Savaşları yayınlanıyor, sırada ne var Film ve TV’de DC Universeve geleceği hakkında bilmeniz gereken her şey Doktor Kim.