ÇOK ihtiyacı vardı. Onu manuel olarak uyutmanız, düzenli olarak onunla birlikte gelen sihirli süt şişesinden beslemeniz ve onu elinizde tuttuğunuzdan emin olmanız gerekiyordu. çok hala uyurken ya da uyanıp ağlamaya başlıyordu ve sonra ağlamayı bırakana kadar sırtına hafifçe vurmanız gerekiyordu. Bunlar sadece temel, günlük olanlar. Daha hatırlayamadığım ihtiyaçlar vardı.
Onunla oynamak tam zamanlı bir işti. BEN kesinlikle yine de sevdim çünkü kendimi böyle bir anne gibi hissederdim. Kendimi kelimenin tam anlamıyla annem olarak hayal eder ve teyzemle de konuşurmuş gibi yapardım. En sevdiğim senaryo, Chou Chou ile alışverişe gitmek ve sonra onun milyonlarca ihtiyacı yüzünden çok fazla çalışmışım gibi davranmaktı.
Benim annelik içgüdümü ya da tıpkı annen gibi olma yönündeki kadınsı dürtümü tatmin ettiği için mi bilmiyorum ama onu gerçekten sevdim.
Ama şimdi düşününce kendi kendime tuhaf oluyorum. – Dua Raşid