NASA Armstrong dev gezegenleri incelemek için 1960’ların konseptini güncelledi

NASA araştırmacıları, diğer gezegenlerdeki atmosferik verileri toplamak için 1960’lardan kalma kanatsız, güçsüz bir uçak tasarımını kullanma olasılığını arıyorlar; bu, küçük uydularla aynı işi yapıyor, ancak potansiyel olarak daha iyi ve daha ekonomik.

NASA’nın Edwards, Kaliforniya’daki Armstrong Uçuş Araştırma Merkezi’nde baş araştırmacı olan John Bodylski, NASA’nın onlarca yıl önce test ettiği kaldırıcı gövdeli uçak tasarımının, Uranüs gibi dev gezegenlerin ölçümlerini toplayabilen atmosferik bir sondanın gereksinimlerini karşılayabileceğini öne sürdü. Tasarım, kanatlardan ziyade uçağın kaldırma şekline dayanıyor.

Bodylski fikrini sundu ve konsepti ve tasarımı açıklayan teknik bir makale yazmasıyla NASA Armstrong Merkezi İnovasyon Fonu ödülünü kazandı. Ödül aynı zamanda insanların atmosferik sondayı kavramsallaştırmasına yardımcı olacak modellerin yapımını da destekliyor. NASA Armstrong Dale Reed Alt Ölçekli Uçuş Araştırma Laboratuvarı’na girin.

Laboratuvarın tasarımcılarından, teknisyenlerinden ve pilotlarından ikisi olan Robert “Red” Jensen ve Justin Hall, Bodylski’nin tasarımlarını hayata geçirdi. Jensen ve Hall bir kalıp oluşturdular, ardından karbon fiber ve köpükle kapladılar ve bu kalıp vakum altında sekiz saat kürlendi. Parçalar kalıplardan çıkarıldı, rafine edildi ve daha sonra birleştirildi.

Her ikisi de 27,5 inç uzunluğunda ve 24 inç genişliğinde olan iki kaldırıcı gövdeli uçaktan ilki tamamlandı ve konsepte ilk bakışı sunuyor. İkinci uçak neredeyse hazır ve menteşeli uçuş kontrol yüzeyleri içeriyor. Bu yüzeylere bağlı uçuş kontrol sistemleri, modelin son montajından önce yapının içine monte edilecek.

İki model birlikte Bodylski’nin fikirlerini test edebilir ve daha iyi bilgisayar modelleri oluşturmak için uçuş verileri sağlayabilir. Gelecekte bu bilgisayar modelleri, araştırmacıların bu tasarımlara dayanarak atmosferik sondalar oluşturmasına yardımcı olabilir. Bodylski’nin konsepti, uçağın uydulara bağlı görevlere gönderilmesini gerektiriyordu. Bir gezegenin yörüngesine girdiğinde, modellerle hemen hemen aynı büyüklükte olan araştırma uçağı, piroteknik cıvatalar aracılığıyla uydudan ayrılacak ve çalışma için veri toplamak üzere atmosfere konuşlanacaktı.

CubeSats olarak bilinen küçük uydular olan mevcut atmosferik sondalar, yaklaşık 40 dakika boyunca veri toplayıp iletir ve ana uyduları menzil dışına çıkmadan önce yaklaşık 10 veri noktası alabilir. Bodylski’nin tasarımı daha hızlı ve daha dik bir açıyla alçalarak aynı bilgiyi 10 dakikada toplayabilir, ayrıca kalın bir atmosferin çok daha derinlerinden 30 dakika daha ek veri toplayabilir.

Bir dizi teknik brifing ve uçuşa hazırlık incelemelerinin ardından uçağın Mart 2024’te uçması bekleniyor. Laboratuvar tarafından sıklıkla kullanılan rotorlu taşıtlara bağlı bir beşikten havadan fırlatılan bir planör gibi uçacak. Gelecekteki testler, araştırmacıların neye ihtiyaç duyduklarını belirlediklerine bağlı olarak motorlu uçuşu içerebilir.

“Uçmaya yönelik bir fikir edinmeyi ve kaldırıcı gövdeli bir uçağın bu ölçekte bir sonda olarak uçabileceğini, stabil olabileceğini, bileşenlerin sondaya entegre edilebileceğini ve uçağın bir miktar yüksekliğe ulaşabildiğini göstermeyi amaçlıyoruz. kaldır,” dedi Bodylski.