Bu hikaye ilk olarak tarafından yayınlandı. öğütülmüş. Grist’s’e kaydolun haftalık bülten burada.
Geçen ay, Demokrat New York Kent Konseyi Üyesi James Gennaro bir yasa tasarısı sundu Bu, çamaşır deterjanı kapsüllerini yasaklayarak sayısız New Yorklunun çamaşır yıkama şeklini değiştirecek.
Daha spesifik olarak, “Bölmeler Plastiktir” olarak adlandırılan yasa tasarısı, polivinil alkol veya suya batırıldığında parçalanan bir plastik türü olan PVA ile kaplanmış bulaşık yıkama ve çamaşır deterjanı kapsüllerinin yasaklanmasını önerdi. Çamaşırhane ve sabun şirketleri uzun zamandır PVA kaplamanın tamamen güvenli ve yüzde 100 biyolojik olarak parçalanabilir olduğunu iddia ediyor, ancak tasarının savunucuları bu iddiaların hiçbirinin doğru olmadığını söylüyor.
Blueland adlı plastik içermeyen temizlik ürünleri şirketinin kurucu ortağı Sarah Paiji Yoo, yaptığı açıklamada, “Ürünler ve kâr, çevre pahasına olmamalıdır” dedi. PVA içermeyen çamaşır ve bulaşık makinesi tabletleri üreten Blueland, tasarının yazılmasına yardımcı oldu ve yıllardır PVA’nın sesli eleştirmeni oldu. Şirket, 2022’de bir EPA’ya talepte bulunan dilekçe PVA’yı kullanımının güvenli olduğu kimyasallar listesinden çıkarmak. (EPA isteği reddetti geçen sene.)
Kapsüller Plastiktir tasarısı New York Kent Konseyi’nde belirsiz beklentilerle karşı karşıya. Ancak geçerse çamaşırlardan kaynaklanan mikroplastik kirliliğinin azaltılmasında yalnızca kısa bir yol kat edilmiş olacak. Araştırmalar milyarlarca plastik mikrofiberin her gün kıyafetlerimizden, onları giydiğimizde, yıkadığımızda ve kuruttuğumuzda koptuğunu gösteriyor. Giysiler üretilirken daha da fazla mikroplastik yukarı akışa salınıyor.
Rutgers Üniversitesi’nde biyolojik bilimler profesörü olan Judith Weis, “Bu çok yönlü bir konu” dedi. Bu sorunu çözmek için çevre savunucuları, yalnızca PVA’nın yasaklanması değil, aynı zamanda çamaşır makinesi filtreleri, daha iyi giysi tasarımı ve hızlı modadan uzaklaşmayı gerektiren yeni yasalar da dahil olmak üzere daha sistematik çözümler talep ediyor.
Tüketiciler Tide Pod’ların bulunduğu kutuyu açmadan çok önce, çamaşırları mikroplastik kirliliği üretmeye başlamıştı. Bunun nedeni bazılarının Kıyafetlerin yüzde 60’ı bugün plastikten yapılmıştır. Polyester, naylon, akrilik, spandeks; hepsi fosil yakıttan türetilen farklı plastik kumaş türleridir. Fosil yakıt şirketleri arttıkça daha fazla plastik giysi ufukta görünebilir plastik üretimine geçiş dünyanın elektrik üretimi ve ulaşımı için fosil yakıt kullanmaktan uzaklaşmasına yanıt olarak.
En medya dikkat yıkama sırasında giysilerden dökülen mikroplastiklere odaklandı. Ve bunun iyi bir nedeni var: Bir göre 2019 çalışması Nature dergisinde çamaşır makinelerinin, yıkanmış kumaşın kilogramı başına 1,5 milyona kadar plastik mikrofiber üretebildiği belirtiliyor. Standart çamaşır makinesi filtrelerine takılmayacak kadar küçük, bazıları 200.000 – 500.000 metrik ton Bu mikrofiberlerin bir kısmı her yıl atık suya karışıyor ve sonunda deniz ortamına karışıyor. Bu, doğrudan dünya okyanuslarına giren tüm mikroplastiklerin yaklaşık üçte biri.
Okyanus mikroplastikleri bir dizi şeyle bağlantılıdır zararlı sağlık etkileri deniz hayvanlarında gelişimin engellenmesi, üreme sorunları, genetik hasar ve iltihaplanma dahil. Weis, bu gözlemlerin kendi açılarından endişe verici olduğunu söyledi – Grist’e “Deniz hayvanlarının kendileri hakkında endişeleniyorum” dedi – ama aynı zamanda mikroplastiklerle kirlenmiş deniz ürünlerini yiyebilecek insanların sağlığı için de etkileri olabilir. Araştırmacılar insanların vücutlarında mikroplastikler buldular. beyin, kan dolaşımı, böbreklerve en son olarak da 62 plasentanın 62’si test edildi – ve etkilerinin ne olabileceği henüz belli değil.
Ancak, Grist’in geçen yıl bildirdiği gibiMikroplastiklerin giysilerimizden kaçmasının hâlâ birçok yolu var. Örneğin sadece plastik giysiler giymek, aşınmaya ve ardından mikroplastiklerin havaya salınmasına neden olur. Bazı araştırmacılar bunun aslında neden olduğunu düşünüyor daha fazla mikroplastik kirliliği çamaşır yıkamaktan daha; tek bir kişinin normal kıyafet kullanımının yılda 900 milyondan fazla mikrofiber açığa çıkarabileceğini tahmin ediyorlar; buna karşılık yıkamada sadece 300 milyon mikrofiber salınıyor.
Ve bir de plastik mikrofiber kirliliğinin belki de en az anlaşılan kaynağı olan üretim aşaması var. Doğal gaz ve petrolün ilk polimerizasyonundan gerçek dokuma, örme ve kumaşı giysiye dönüştüren sonraki işlemlere kadar giysi yapım sürecinin her aşamasında mikroplastikler açığa çıkabilir. Bir göre 2021 teknik incelemesi Kâr amacı gütmeyen The Nature Conservancy ve danışmanlık firması Bain and Company’den alınan bilgilere göre, giysilerin boyanması, basılması ve ön yıkanmasından kaynaklanan aşınma, her gün milyarlarca plastik mikrofiber parçacığının fabrika atık suyuna salınmasına neden oluyor ve bu parçacıkların tümü atık su tarafından yok edilmiyor veya filtrelenmiyor. tedavi.
Teknik inceleme, tüketici öncesi tekstil üretiminin çevreye yılda yaklaşık 120.000 metrik ton mikroplastik saldığını tahmin ediyor; bu, çamaşır veya giyimden daha az, ancak aynı büyüklükte.
Tekstil yaşam döngüsünün diğer ucunda sentetik giysilerin mikroplastikleri dökmesi için daha da fazla fırsat var. Yakılan atık tekstiller mikrofiberleri ve tehlikeli kimyasalları havaya salabilirken, çöpe atılan veya çöp sahasına gönderilen tekstil ürünleri bunları toprağa salabilir. Solucanların ve diğer organizmaların bu mikroplastikleri taşıyın yeraltı suyunu kirletme olasılıklarının daha yüksek olduğu toprağın daha derin katmanlarına.
Direktör Yardımcısı Alexis Jackson, “Giyme ve yıkama aşamasında meydana gelen kayıplarla mücadele ettiğimizden emin olmak kesinlikle önemli olsa da, tüm yaşam döngüsü boyunca mikrofiber kirliliğiyle mücadele ettiğimizden emin olmak daha da önemli” dedi. Doğa Koruma’nın Kaliforniya okyanusları programı.
Diğer mikroplastik kirliliği kaynaklarının aksine, deterjan kapsülleri çamaşırlara kasıtlı olarak ekleniyor. Bunların tarihi, Procter and Gamble’ın şimdiki halini tanıttığı 2010’ların başlarına kadar uzanıyor.rezil PVA kaplı Tide Pod’lar – o zamanlar firmanın en büyük çamaşırhane yeniliği çeyrek asırda. Ortaya çıkarılmasının sekiz yıl sürdüğü bildirilen PVA tasarımı gerçekten bir atılımdı: Temizleyicileri, parlatıcıları ve yumuşatıcıları, yıkama döngüsüne girmeden önce karışmamaları için ayrı odalara ayırdı. Ve önceki tasarımlardan farklı olarak PVA filmi sıcak veya soğuk suda çözülebiliyordu.
Son dokuz yılda ABD’de çamaşır deterjanı kapsüllerinin piyasa değeri yüzde 36 arttı 3,25 milyar dolar; 2025 yılına kadar 3,5 milyar doları aşması bekleniyor.
Bu büyümeyi korumak için, çamaşırhane endüstrisi ticaret grupları tüketicilere kapsüllerin PVA plastik kaplamasının biyolojik olarak bozunacağına ve insanlara veya ekosistemlere zarar vermeyeceğine dair güvence verdi. Procter and Gamble, SC Johnson ve Unilever gibi ABD’li temizlik ürünü şirketlerini temsil eden Amerikan Temizlik Enstitüsü, iddia ediyor O, “[w]PVA, neme ve mikroorganizmalara maruz kaldığında toksik olmayan bileşenlere ayrılıyor ve bu da onu geleneksel plastiklere göre daha sürdürülebilir bir alternatif haline getiriyor.”
Ancak bazı uzmanlar bu görüşe katılmıyor. Özellikle 2021 literatür incelemesi Arizona Eyalet Üniversitesi’ndeki araştırmacılar tarafından yürütülen ve Blueland tarafından görevlendirilen araştırma, atık su arıtma tesislerine ulaşan PVA’nın dörtte birinden daha azının aslında bozunduğunu buldu; Yüzde 77’si, yani yılda yaklaşık 8.000 metrik ton, bozulmadan çevreye salınıyor. Bunun nedeni PVA’nın mikroorganizmalar tarafından parçalanamaması değil; atık su arıtma tesislerinde genellikle doğru mikroorganizmalar bulunmaz veya PVA, bitkilerde gerçekten parçalanacak kadar uzun süre kalmaz. Buna göre araştırma Temizlik ürünleri endüstrisi gruplarının sponsorluğunda, PVA’nın en az yüzde 60’ının parçalanması 28 gün, yüzde 90’ının bozunması ise 60 gün sürebilir.
Blueland tarafından finanse edilen çalışmanın yazarlarından biri olan ve şu anda Shaw’da kıdemli araştırma bilimcisi olarak çalışan Charles Rolsky, “Amerika Birleşik Devletleri’nde suyun bu mikroplarla birlikte 28 güne yakın bir süre kaldığı tek bir atık su arıtma tesisi” yok. Maine’deki Enstitü, Washington Post’a söyledi 2022’de. “En fazla bir hafta sürebilir, ancak daha gerçekçi olmak gerekirse günler veya saatler sürer.”
Grist’in yorum talebine yanıt olarak Amerikan Temizlik Enstitüsü, “Blueland tarafından yürütülen yanlış bilgilendirme kampanyasını” kınadı ve New York City’nin PVA’yı yasaklayan yasa tasarısının “gereksiz” olduğunu söyledi. Ticaret grubunun bir sözcüsü Grist’i daha önce yayınlanmış açıklamalara yönlendirdi ve çevrimiçi grafik çamaşır deterjanı kapsüllerinde kullanılan PVA türünün, Blueland tarafından finanse edilen çalışmada analiz edilen PVA’dan daha yüksek kalitede olduğunu ve çamaşır kapsülü PVA’nın “atık su arıtımından birkaç saat sonra tamamen çözündüğünü ve biyolojik olarak bozunduğunu” söylüyor.
Procter and Gamble, Grist’i Amerikan Temizlik Enstitüsü’nün iletişim ekibine yönlendirdi.
Giysilerdeki mikroplastik sorununa çözüm bulmak bir dizi çözüm gerektirecektir. Şu anda en çok odaklanılan konu, bilinçli tüketicilerin evlerine takabilecekleri çamaşır makinesi filtreleri. Bugün mevcut olan en iyi filtreler teorik olarak dan itibaren yüzde 80 çamaşır mikroplastikleri. Filtreye bitişik teknolojiler — örneğin Cora Topu veya Lepistes arkadaş çantası Çamaşırlarla birlikte çamaşır makinelerine yerleştirilebilecek olanlar da yardımcı olabilir.
Az sayıda eyaletin sahip olduğu dikkate alınan kanunlar cihaz üreticileri için filtreleri zorunlu hale getirmek veya filtre satın alımını teşvik etmek tüketici indirimleri. Bazı şirketler – örneğin SAMSUNG — standart makinelere takılabilen kendi filtre teknolojilerini tasarlayarak potansiyel düzenlemelerin önüne geçmeye çalışıyorlar; diğerleri çamaşır makineleri tasarlıyor dahili mikroplastik filtreler.
Bu arada bilim insanları da ilk etapta çok fazla mikrofiber saçmayacak kıyafetler tasarlamaya çalışıyor. İplikler daha fazla büküm ve dokuma yapıörneğin, ısıyla ve lazerle kesilen kumaşlarda olduğu gibi (makas yerine) daha az mikrofiber salma eğilimi vardır.
Cornell Üniversitesi’nde elyaf bilimi ve giysi tasarımı profesörü Juan Hinestroza, “Bilimin bu sorunu çözebileceği konusunda iyimserim” dedi. Yeterli araştırma fonu ile, bir nesilden daha kısa bir sürede, neredeyse hiç mikroplastik tutmayan sentetik giysiler tasarlamanın mümkün olacağını düşünüyor.
Belki de en bütünsel çözüm, plastiklerin giyim ve çamaşır yıkama uygulamalarında kullanımının tamamen düzenlenmesi ve sınırlandırılması olacaktır. Özellikle hızlı moda endüstrisi, ürettiği sentetik giysi miktarının çokluğu nedeniyle mikroplastik sorununa büyük katkı sağlıyor. Weis, büyük hazır giyim şirketlerini, muhtemelen şirketleri yarattıkları çöp ve kirlilikten mali olarak sorumlu kılan genişletilmiş üretici sorumluluğu yasaları yoluyla, ürünlerinin mikroplastik salımından sorumlu tutmanın zamanının geldiğini söyledi. New York eyaleti şu anda düşünüyor böyle bir yasa, ancak çoğunlukla giysilerle veya mikroplastiklerle değil, ambalajla ilgilidir. Weis aynı zamanda genel plastik kısıtlamaları çağrısında da bulundu. küresel plastik anlaşması şu anda Birleşmiş Milletler’de müzakere ediliyor.
Yoo benzer çözümleri destekliyor. Ancak bu arada, PVA’yı yasaklayan New York City yasa tasarısı için baskı yapmaya devam ediyor. “Bu yasa tasarısı kapsüllerden çok daha fazlasını içeriyor” dedi. “İnsanlar ‘Bu en büyük sorun değil’ dediğinde bunu anlıyorum… ama bunun gerçekten önemli bir başlangıç noktası olabileceğini düşünüyorum. Bu, işletmelere, plastik ürünlerin kanalizasyonlarımıza ve suyumuza karışacak şekilde tasarlanmaması gerektiğine dair önemli bir sinyal gönderiyor.”
Bu makale ilk olarak şurada yayınlandı: öğütülmüş en https://grist.org/regulation/detergent-pods-are-only-the-start-of-clothings-microplastik-pollution-problem/. Grist, kendisini iklim çözümleri ve adil bir gelecek hikayelerini anlatmaya adamış, kar amacı gütmeyen, bağımsız bir medya kuruluşudur. Daha fazlasını şu adreste öğrenin: Grist.org