New Horizons uzay aracının gözlemleri, Kuiper Kuşağı’nın düşünce sınırlarının çok ötesine uzandığını, potansiyel olarak daha büyük bir bölgeyi veya buzlu, kayalık nesnelerle dolu ikinci bir kuşağı işaret ederek mevcut güneş sistemi modellerine meydan okuduğunu gösteriyor. Kredi bilgileri: SciTechDaily.com
NASAYeni Ufuklar beklenmedik derecede yüksek toz seviyeleri keşfetti Kuiper Kuşağıdaha büyük bir genişliğe veya yeni bir kuşağa işaret ederek güneş sisteminin dış kenarına dair anlayışımızı yeniden şekillendiriyor.
NASA’nın Yeni Ufuklar uzay aracından yapılan yeni gözlemler, güneş sistemimizin yüzbinlerce buzlu, kayalık gezegensel yapı taşıyla dolu geniş, uzak dış bölgesi olan Kuiper Kuşağı’nın düşündüğümüzden çok daha uzağa uzanabileceğine işaret ediyor.
Kuiper Kuşağı’nın dış kenarlarında hızla ilerleyen Yeni Ufuklar, Güneş’e Dünya’dan neredeyse 60 kat daha uzaktadır. Venetia Burney Öğrenci Toz Sayacı (SDC) cihazı, beklenenden daha yüksek seviyelerde toz tespit ediyor; daha büyük Kuiper Kuşağı nesneleri (KBO’lar) arasındaki çarpışmanın küçük donmuş kalıntıları ve KBO’lardan fırlatılan parçacıklar, güneş sisteminin dışından gelen mikroskobik toz çarpanları tarafından serpiştiriliyor.
Okumalar, KBO popülasyonunun ve toz yoğunluğunun bu mesafenin bir milyar mil içinde azalmaya başlaması gerektiğine dair bilimsel modellere meydan okuyor ve ana Kuiper Kuşağı’nın dış kenarının mevcut tahminlerden milyarlarca mil daha uzağa uzanabileceğini öne süren giderek artan kanıtlara katkıda bulunuyor. – ya da halihazırda bildiğimizin ötesinde ikinci bir kuşak bile olabilir.
Sonuçlar 1 Şubat tarihli sayısında yer alıyor. Astrofizik Günlük Mektupları.
Sanatçının uzak Kuiper Kuşağı’ndaki iki nesne arasındaki çarpışma konsepti. Bu tür çarpışmalar, güneş sisteminin dışından gelen mikroskobik toz çarpma aygıtları tarafından serpiştirilen Kuiper Kuşağı nesnelerinden fırlatılan parçacıkların yanı sıra kuşaktaki önemli bir toz kaynağıdır. Kredi bilgileri: Dan Durda, FIAAA
Neptün’ün Ötesinde Yeni Keşifler
“Yeni Ufuklar gezegenler arası tozun çok ötesindeki ilk doğrudan ölçümlerini yapıyor Neptün Ve Plüton, yani her gözlem bir keşfe yol açabilir,” diyor makalenin baş yazarı ve Colorado Boulder Üniversitesi’nde SDC liderliği yapan fizik yüksek lisans öğrencisi Alex Doner. “Yepyeni bir nesne popülasyonunun çarpıştığı ve daha fazla toz ürettiği, genişletilmiş bir Kuiper Kuşağı tespit etmiş olabileceğimiz fikri, güneş sisteminin en uzak bölgelerinin gizemlerini çözmede başka bir ipucu sunuyor.”
Colorado Boulder Üniversitesi Atmosfer ve Uzay Fiziği Laboratuvarı (LASP) öğrencileri tarafından profesyonel mühendislerin rehberliğinde tasarlanıp inşa edilen SDC, Yeni Ufuklar boyunca asteroitler, kuyruklu yıldızlar ve Kuiper Kuşağı nesneleri arasındaki çarpışmalar sonucu oluşan mikroskobik toz taneciklerini tespit etti. Güneş sistemimiz boyunca 5 milyar millik, 18 yıllık bir yolculuk; 2006’daki lansmanından sonra, Güneş’in tarihi uçuşlarını da içeriyordu. Plüton 2015’te ve KBO Arrokoth 2019’da. NASA’nın gezegen misyonunda öğrenciler tarafından tasarlanan, inşa edilen ve “uçurulan” ilk bilim aracı olan SDC, toz parçacıklarının boyutlarını sayıp ölçerek bu tür cisimlerin çarpışma oranları hakkında bilgi üretiyor. dış güneş sisteminde.
En son ve şaşırtıcı sonuçlar, Yeni Ufuklar’ın Güneş’ten 45 ila 55 astronomik birim (AU) kadar mesafe kat etmesiyle üç yıl boyunca derlendi; bir AU, Dünya ile Güneş arasındaki mesafe, yani yaklaşık 93 milyon mil veya 140 milyon kilometredir.
Yeni Ufuklar Uzay Aracı’nın sanatçı anlayışı. Kredi: Johns Hopkins Üniversitesi Uygulamalı Fizik Laboratuvarı/Güneybatı Araştırma Enstitüsü
Bu okumalar, Hawaii’deki Japon Subaru Teleskobu gibi gözlemevlerini kullanan Yeni Ufuklar bilim adamlarının Kuiper Kuşağı’nın geleneksel dış kenarının çok ötesinde bir dizi KBO’yu keşfetmesiyle geldi. Bu dış kenarın (nesnelerin yoğunluğunun azalmaya başladığı yer) yaklaşık 50 AU olduğu düşünülüyordu, ancak yeni kanıtlar kuşağın 80 AU’ya veya daha uzağa uzanabileceğini gösteriyor.
Doner, teleskop gözlemleri devam ederken bilim adamlarının yüksek SDC toz okumalarının diğer olası nedenlerini araştırdıklarını söyledi. Belki de daha az olası olan bir olasılık, radyasyon basıncı ve diğer faktörlerin iç Kuiper Kuşağı’nda oluşturulan tozu 50 AB’nin ötesine itmesidir. New Horizons, güneş sisteminin iç kısımlarına ulaşamayan ve henüz Kuiper Kuşağı’nın mevcut modellerinde hesaba katılmayan daha kısa ömürlü buz parçacıklarıyla da karşılaşmış olabilir.
Boulder’daki Güneybatı Araştırma Enstitüsü’nden New Horizons baş araştırmacısı Alan Stern, “Yeni Ufuklar’dan elde edilen bu yeni bilimsel sonuçlar, herhangi bir uzay aracının güneş sistemimizde yeni bir cisim popülasyonu keşfettiği ilk sefer olabilir” dedi. “Kuiper Kuşağı’ndaki bu yüksek toz seviyelerinin ne kadar ileri gideceğini görmek için sabırsızlanıyorum.”
Yeni Ufuklar’ın Devam Eden Yolculuğu
Şimdi ikinci genişletilmiş görevine giren New Horizons’ın, 2040’lı yıllar boyunca Güneş’ten 100 AU’nun ötesindeki mesafelerde görev yapmak için yeterli itici güce ve güce sahip olması bekleniyor. Görev bilim adamları, SDC’nin bu kadar uzakta, uzay aracının yıldızlararası parçacıkların toz ortamına hakim olduğu bir bölgeye geçişini bile potansiyel olarak kaydedebileceğini söylüyor. Kuiper Kuşağı’nın Dünya’dan tamamlayıcı teleskopik gözlemleriyle, Kuiper Kuşağı’nda çalışan ve onun hakkında yeni bilgiler toplayan tek uzay aracı olan New Horizons, KBO’lar, toz kaynakları ve kuşağın genişliği ve yıldızlararası toz hakkında daha fazla bilgi edinmek için eşsiz bir fırsata sahip. ve diğer yıldızların etrafındaki toz diskleri.
Referans: “Yeni Ufuklar Venetia Burney Öğrenci Toz Sayacı, 60 au’ya Yaklaşan Beklenenden Daha Yüksek Akıları Gözlemledi” Yazan: Alex Doner, Mihály Horányi, Fran Bagenal, Pontus Brandt, Will Grundy, Carey Lisse, Joel Parker, Andrew R. Poppe, Kelsi N. Singer , S. Alan Stern ve Anne Verbiscer, 25 Ocak 2024, Astrofizik Günlük Mektupları.
DOI: 10.3847/2041-8213/ad18b0
Laurel, Maryland’deki Johns Hopkins Uygulamalı Fizik Laboratuvarı (APL), New Horizons uzay aracını inşa edip işletiyor ve NASA’nın Bilim Misyonu Direktörlüğü görevini yönetiyor. Merkezi San Antonio ve Boulder, Colorado’da bulunan Southwest Araştırma Enstitüsü, görevi Baş Araştırmacı Alan Stern aracılığıyla yönetiyor ve bilim ekibine, yük operasyonlarına ve karşılaşma bilimi planlamasına liderlik ediyor. Yeni Ufuklar, NASA’nın Huntsville, Alabama’daki Marshall Uzay Uçuş Merkezi tarafından yönetilen NASA’nın Yeni Sınırlar programının bir parçasıdır.