ERS-2 uydusunun 19 Şubat 2024 tarihli radar görüntüsü: Güneş modülü sağlam. Kredi bilgileri: Fraunhofer FHR
Avrupa Uzay Ajansı (ESA) ve ortak Uzay Durumsal Farkındalık Merkezi, kullanımdan kaldırılan ERS-2 uydusunun yeniden girişine eşlik etmesi için Fraunhofer FHR’yi görevlendirdi. Kendine özgü uzay gözlem radarı TIRA (Tracking and Imaging Radar) ile son yörüngeler yüksek hassasiyetle ölçüldü ve ERS-2’nin son görüntüleri oluşturuldu. İlk kez yeniden giriş sırasında yapıdaki değişiklikler görüntülere yansıdı.
Son derece başarılı bir görevin ve yörüngede yaklaşık 30 yılın ardından, ESA’nın ERS-2’si 21 Şubat 2024’te 18:17 CET (17:17 pm) civarında atmosfere girdi. UTC). Bundan önce Fraunhofer Yüksek Frekans Fiziği ve Radar Teknikleri Enstitüsü’nden (FHR) araştırmacılar, ESA uydusunu yaklaşık bir hafta boyunca birkaç kez ölçtüler. Gökyüzünde yuvarlanan ERS-2’nin son görüntüleri, TIRA’nın 34 metrelik anten sistemi tarafından 21 Şubat sabahı saat 8:00 civarında, yeniden girişten yaklaşık 10 yörünge önce kaydedildi. İlginç bir şekilde, ERS-2’nin güneş panelleri o sırada zaten bükülmüş ve uydunun geri kalanından kısmen ayrılmış görünüyor.
ERS-2 uydusunun 20 Şubat 2024 tarihli radar görüntüsü: Güneş modülü bükülmüş. Kredi bilgileri: Fraunhofer FHR
Fraunhofer FHR radar uzmanı Felix Rosebrock, “Verilerimizde, bir yandan güneş panellerinde net bir bükülme, diğer yandan ise hızlı, kontrolsüz ‘çarpınmanın’ neden olabileceği eserleri görebiliyoruz” diyor. “Bu özellikle dikkat çekicidir çünkü yapıdaki değişiklikler ilk kez yeniden giriş sırasında görüntülerde yakalanmıştır.”
ERS-2 uydusunun 21 Şubat 2024 tarihli radar görüntüsü: Güneş modülü kırıldı. Kredi bilgileri: Fraunhofer FHR
Bir uydunun yeniden giriş yörüngesini tahmin ederken analistler onu sonuna kadar katı bir nesne olarak ele alıyor. ERS-2’nin güneş paneli daha erken bir aşamada zaten gevşek ve hareketli olsaydı, uydunun yörüngesi atmosferik sürtünmeden öngörülemeyen bir şekilde etkilenebilirdi. Uzmanlar şimdi güneş panellerindeki erken hasarı doğrulamak için ERS-2’nin yeniden girişi sırasında toplanan verileri analiz ediyor. Eğer bu, yeniden girişin tahmin edilenden biraz daha geç gerçekleşmesiyle ilgiliyse, bu araştırma gelecekteki doğal yeniden girişe ilişkin tahminlerin iyileştirilmesine yardımcı olabilir.