Yaklaşık 18:17 CET’de (17:17 UTC) 21 Şubat 2024 Çarşamba günü ESA’nın ERS-2 uydusu atmosferik yeniden girişini tamamladı Kuzey Pasifik Okyanusu üzerinde. Maddi hasar bildirilmedi.
ESA’nın ikinci Avrupa Uzaktan Algılama uydusu ERS-2, neredeyse 30 yıl önce, 21 Nisan 1995’te fırlatıldı. Neredeyse aynısı olan ERS-1 ile birlikte, Dünya’nın kara yüzeyleri, okyanus sıcaklıkları, ozon hakkında çok değerli uzun vadeli veriler sağladı. Dünya sistemi anlayışımızda devrim yaratan katman ve kutup buzunun kapsamı. Ayrıca doğal afetlere müdahaleyi izlemesi ve yardımcı olması da istendi.
ESA’nın Dünya Gözlem Programları Direktörü Simonetta Cheli, “ERS uyduları, içinde yaşadığımız dünyaya bakışımızı değiştiren bir veri akışı sağladı” dedi. “Bize gezegenimiz, atmosferimizin kimyası, okyanuslarımızın davranışı ve insanoğlunun faaliyetlerinin çevremiz üzerindeki etkileri hakkında yeni bilgiler sağlayarak bilimsel araştırma ve uygulamalar için yeni fırsatlar yarattılar.”
Planlanan üç yıllık ömrünü çok aşan ESA, yörünge enkazının mevcut ve gelecekteki uzay faaliyetlerine yol açtığı uzun vadeli tehlike konusundaki artan endişeler ışığında 2011 yılında ERS-2’yi yörüngeden çıkarma kararı aldı.
Uydunun yüksekliği o zamandan beri sürekli olarak azalıyordu. 21 Şubat 2024’te yaklaşık 80 km’lik kritik yüksekliğe ulaştı; bu noktada atmosferik direnç o kadar güçlüydü ki parçalanmaya başladı.
Yeniden girişi, Kurumlar Arası Uzay Atıkları Koordinasyon Komitesi ve ESA’nın Uzay Atıkları Ofisi’nin de dahil olduğu uluslararası bir kampanya izledi.
Atmosfere Yeniden Giriş – Geçmiş, Bugün ve Gelecek
ESA’nın Uzay Atıkları Ofisi Başkanı Tim Flohrer, “Kontrolsüz Atmosfere yeniden giriş, uzay nesnelerinin görevlerinin sonunda imha edilmesi için uzun süredir yaygın bir yöntem olmuştur” dedi. “ERS-2’ye benzer veya daha büyük nesnelerin her yıl birçok kez atmosfere yeniden girdiğini görüyoruz.”
“67 yıllık uzay uçuşunda binlerce ton yapay uzay nesnesi atmosfere yeniden girdi. Yüzeye çıkan parçalar çok nadiren herhangi bir hasara neden oldu ve hiçbir zaman bir insanın yaralanmasına ilişkin doğrulanmış bir rapor alınmadı.”
ERS-2’nin yeniden girişi ‘doğal’dı. Hala aktif uydular tarafından kullanılan bir yükseklikteyken uydunun parçalara ayrılmasına neden olacak dahili bir arıza riskini azaltmak için, yörüngeden çıkma sırasında kalan yakıtın tamamı tükendi. Sonuç olarak, ERS-2’nin yeniden girişi sırasında herhangi bir noktada kontrol edilmesi mümkün olmadı ve inişini sağlayan tek güç, öngörülemeyen atmosferik dirençti.
1980’lerdeki tasarım şekli göz önüne alındığında, uydunun imha edilmesi için en iyi seçenek buydu. Ancak doğal yeniden girişin zamanı ve yeri Uydunun uzaydaki son birkaç saatini önceden tahmin etmek zor.
Doğal yeniden girişler artık uzay sürdürülebilirliğinde altın standart değil. ‘ uygulamasını uygulayarakESA Sıfır Enkaz yaklaşımı’Ajans, mümkün olan her yerde uzay enkazı oluşumunu azaltarak ve yaşamlarının sonunda uyduların mümkün olan en güvenli şekilde yeniden atmosfere girmesini sağlayarak uzay faaliyetlerinin uzun vadeli sürdürülebilirliğini sağlamaya kararlıdır. ESA ayrıca başkalarını da topluluk öncülüğünde benzer bir yol izlemeye teşvik etmeyi amaçlamaktadır. Sıfır Enkaz Şartı girişim.
ESA’nın Dünya yörüngesindeki görevleri artık ‘kontrollü’ yeniden girişleri gerçekleştirmek üzere tasarlandı. Kontrollü bir yeniden giriş sırasında, uzay aracı operatörleri uydunun Güney Pasifik Okyanusu gibi Dünya üzerindeki seyrek nüfuslu bölgelere düşmesini sağlayabilir.
Bu arada ESA, eski uydularını (ERS-2, Aeolus, Cluster ve Integral gibi) başlangıçta planlandığından daha sürdürülebilir yöntemlerle elden çıkarmak için çaba göstermeye devam ediyor.
Görev Mirası
ERS-2 ve onun öncülü ERS-1, Avrupa tarafından şimdiye kadar geliştirilen ve fırlatılan en gelişmiş uydulardı. Uydu, Avrupa’nın atmosferik ozonu inceleyen ilk cihazı da dahil olmak üzere, bir buçuk yıldan fazla bir süre boyunca değerli veriler toplayan bir dizi bilimsel alet ve teknolojiyi yörüngeye taşıdı. ERS mirası veri kümeleri bugün derleniyor ve şu adresten erişilebilir hale getiriliyor: ESA’nın Miras Alanı Programı.
ERS uyduları ayrıca Envisat, MetOp hava durumu uyduları, ESA’nın Earth Explorer bilimsel araştırma misyonları ve Copernicus Sentinels gibi değişen dünyamızı incelemeye adanmış birçok ardıl misyonun yanı sıra diğer birçok ulusal uydu misyonuna da zemin hazırladı.
ESA’nın Miras Alanı Program Müdürü Mirko Albani şöyle konuştu: “ERS miras verileri bugün hala çoğunlukla yeni görevlerden elde edilen verilerle birlikte yaygın olarak kullanılıyor, çünkü uzun vadeli veri kayıtları örneğin iklimimizdeki değişiklikleri tanımlamak ve anlamak için çok önemli.” “Misyon aynı zamanda ESA’nın, daha sonra ESA Üye Devletleri vatandaşlarına ve dünya çapındaki insanlara fayda sağlayan hava tahmini ve iklim izleme gibi hizmetleri desteklemek için operasyonel hale gelen yeni teknolojilere nasıl öncülük ettiğinin de harika bir örneğidir.”