Gezegenimize bakış açımızda ve iklim değişikliği anlayışımızda devrim yaratan bir uydu olan ERS-2, 1995 yılında fırlatıldı. Çoğunlukla güneş aktivitelerinin etkisiyle 13 yıl süren yörünge bozulmasından sonra, uydu artık doğal olarak Dünya atmosferine yeniden girecek. ERS-2’nin atmosferik yeniden girişe uğraması ve 21 Şubat 2024’te parçalanmaya başlaması bekleniyor. Kredi: ESA
ERS-2’nin atmosfere yeniden giriş yapması ve bugün parçalanmaya başlaması bekleniyor.
Avrupa’nın ikinci Uzaktan Algılama uydusu ERS-2, 16 yıllık çalışma ömrü boyunca gezegenimize bakış açımızda ve iklim değişikliği anlayışımızda devrim yaratan zengin miktarda bilgi döndürdü. Bu olağanüstü görev, bilimi hâlâ ilerletmeye devam eden kayda değer bir veri mirası bırakmanın yanı sıra, günümüzün uydularının çoğuna ve ESA’nın Dünya gözleminde ön sıradaki konumuna zemin hazırladı.
ESA’nın Avrupa Uzaktan Algılama 2 uydusu (ERS-2) yakın zamanda atmosfere doğru alçalırken görüldü. Bu görüntüler, Birleşik Krallık Uzay Ajansı adına Avustralyalı HEO şirketi tarafından diğer uydulardaki kameralarla çekildi. ERS-2’nin bu görüntüsü 14 Ocak 2024 14:43 UTC’de çekildi. Kredi: HEO
ERS-2’nin bu görüntüsü 28 Ocak 2024 23:35 UTC’de çekildi. Kredi: HEO
ERS-2’nin bu görüntüsü 29 Ocak 2024 23:49 UTC’de çekildi. Kredi: HEO
ERS-2’nin bu görüntüsü 3 Şubat 2024 03:43 UTC’de çekildi. Kredi: HEO
Bir Çağın Sonu: ERS-2’nin Hizmetten Çıkarılması
2011 yılında ESA, ERS-2’yi kullanımdan kaldırdı ve yörüngeden çıkma sürecine başladı; şimdi bu öncü uydunun doğal olarak atmosfere yeniden girip yanmaya başlamasının zamanı geldi.
ERS-2, dört yıl önce fırlatılan kardeş uydusu ERS-1’in ardından 1995 yılında fırlatıldı. ERS-2, fırlatıldığında 2.516 kg (5.547 pound) ağırlığındaydı. Yakıtı bittikten sonra ağırlığının şu anda 2.294 kg veya (5.057 pound) olduğu tahmin ediliyor.
Fırlatıldıklarında, iki ERS uydusu şimdiye kadar geliştirilen en gelişmiş Dünya gözlem uydularıydı.
Her iki uydu da, sentetik görüntüleme radarı, radar altimetresi ve okyanus yüzeyi sıcaklığını ve denizdeki rüzgarları ölçen diğer güçlü sensörleri içeren etkileyici bir cihaz paketi taşıyordu. ERS-2’de atmosferik ozonu ölçmek için ek bir sensör vardı.
ERS-2 uydusu fırlatılmadan önce. ERS-2, 1991 yılında fırlatılan kardeşi ilk Avrupa Uzaktan Algılama uydusu ERS-1’in ardından 1995 yılında fırlatıldı. İki uydu tek yumurta ikizi olarak tasarlanmıştı ancak önemli bir fark vardı: ERS-2, izleme için ekstra bir cihaz içeriyordu. Atmosferdeki ozon seviyeleri. Kredi bilgileri: ESA
Çevre Bilimine Çığır Açan Katkılar
Bu çığır açan ESA uyduları, Dünya’nın azalan kutup buzları, değişen kara yüzeyleri, deniz seviyesinin yükselmesi, ısınan okyanuslar ve atmosfer kimyası hakkında çok sayıda veri topladı. Ayrıca dünyanın uzak yerlerindeki şiddetli sel ve deprem gibi doğal afetlerin izlenmesi için çağrıda bulunuldu.
ERS’de öncülük edilen çeşitli teknolojiler, son derece başarılı olan Envisat misyonu, MetOp hava durumu uyduları, günümüzün Earth Explorer bilimsel araştırma misyonları ailesi ve Copernicus Sentinel’lerin yanı sıra diğer birçok ulusal uydu misyonu gibi ardıl misyonlar için zemin hazırlayarak yolu açıyor Bugün doğal karşıladığımız rutin gözlemler için.
ERS-2 yeniden girişi – nasıl ve neden oluyor? Kredi bilgileri: ESA
Örneğin, ERS radarı bugünkü Copernicus Sentinel-1 görevindeki radarın öncüsüydü; radar altimetresi, CryoSat Earth Explorer görevindeki sensöre buz kalınlığındaki değişiklikleri haritalamak için miras sağladı ve ERS radyometresi, taşınan versiyonda yaşamaya devam ediyor. Copernicus Sentinel-3’te.
ERS-2’nin Küresel Ozon İzleme Deneyi (GOME), Envisat’taki Sciamachy’nin ve MetOp’taki GOME-2’nin öncüsüydü.
ERS-2 piyasaya sürüldüğünde, iklim değişikliği kavramı bugün olduğundan çok daha az takdir ediliyor ve anlaşılıyordu; ancak ERS misyonları, bilim insanlarına, insanların gezegen üzerindeki etkisini anlamaya başlamamıza yardımcı olan verileri verdi.
1992 ile 2016 arasındaki ERS, Envisat ve CryoSat görevlerinden Grönland buz tabakası. Kredi: ESA/Planetary Visions
Yaşayan Bir Miras
ERS verilerine dayanarak binlerce bilimsel makale yayınlandı ve şu anda aktif olmayan uydulardan gelen verilerin geliştirilmeye ve kullanılmaya devam edilmesini sağlayan ESA’nın Miras Uzay Programı sayesinde, değişen dünyamız ve karşılaştığımız riskler hakkında daha fazla bulgu ortaya çıkmaya devam edecek. .
ESA, 2011 yılında görevin tamamlandığını açıkladığında ERS-2 hala çalışıyordu ve ardından diğer uydularla çarpışma riskini en aza indirmek için yüksekliğini yaklaşık 785 km’den 573 km’ye düşürmeye başladı ve uyduyu tamamen pasifleştirdi.
İki ERS uydusundan alınan veriler kullanılarak geliştirilen bir görüntüde Batı Çin’deki Bachu’nun çeşitli yükseklikleri. ERS misyonları, Bachu ve yakındaki Tian Shan dağlarına ilişkin burada gösterildiği gibi, uydu radar verilerinin dijital yükseklik modellerine işlenmesi tekniğine öncülük etti. Dijital yükseklik modeli, arazideki değişiklikleri incelemek için kullanılan bir 3 boyutlu kabartma haritasıdır. Kredi bilgileri: ESA/DLR
ERS-2’nin imhası, ESA’nın o zamanki yeni projelere yönelik uzay enkazı azaltma gereklilikleri dikkate alınarak gerçekleştirildi ve bu da Ajansın uzay enkazını azaltma konusundaki güçlü kararlılığını ortaya koydu.
Uydu, esas olarak güneş aktivitesinin neden olduğu 13 yıllık yörünge bozulmasının ardından artık doğal olarak Dünya atmosferine yeniden girecek. ERS-2’nin artık atmosfere yeniden giriş yapması ve 21 Şubat 2024’te parçalanmaya başlaması bekleniyor.