Apollo Pasif Sismik Deneyi tarafından kaydedilen en güçlü ay depremlerinden birinin merkez üssü, Ay’ın güney kutup bölgesinde bulunuyordu. Ancak depremin merkez üssünün tam yeri kesin olarak belirlenemedi. Çok seyrek sismik ağlar için özel olarak uyarlanmış bir yer değiştirme algoritması kullanan güçlü sığ ay depreminin olası konumlarından (macenta noktalar ve açık mavi poligon) oluşan bir bulut, direğin yakınına dağıtılır. Mavi kutular, önerilen Artemis III iniş bölgelerinin yerlerini gösterir. Lobat bindirme fayı diklikleri küçük kırmızı çizgilerle gösterilmiştir. Merkez üssü konumlarından oluşan bulut, bir dizi lobat dikliğini ve Artemis III’ün iniş bölgelerinin çoğunu kapsıyor. Katkıda bulunanlar: NASA/LROC/ASU/Smithsonian Enstitüsü
A NASAtarafından finanse edilen çalışma, Ay’ın Güney Kutbu’nda Artemis III misyonunun iniş yeri seçimini etkileyen ay depremleri ve fayların varlığını ortaya koyuyor. Bu araştırma, güvenli Ay keşfi için daha fazla sismik verinin gerekliliğinin altını çiziyor.
NASA, Artemis kampanyasıyla Ay’ın Güney Kutbu bölgesine astronot gönderme konusunda ilerleme kaydetmeye devam ederken, NASA tarafından finanse edilen bir çalışmadan elde edilen veriler, bilim adamlarının Ay’ın bu stratejik bölümünü daha iyi anlamalarına yardımcı oluyor. Çalışma, Ay’ın iç kısmı yavaş yavaş soğuyup küçüldükçe oluşan ay depremleri ve faylarının da ajansın bazı bölgelerinin yakınında ve içinde bulunduğuna dair kanıtlar sunuyor. tanımlanmış aday iniş bölgeleri olarak Artemis IIIilk Artemis misyonunun mürettebatlı bir aya iniş yapması planlandı.
Ay Yörünge Keşif Kamerası (LROC), Ay’ın güney kutbu yakınındaki Wiechert lobat kayalık kümesinin (solu gösteren oklar) Dar Açılı Kamera (NAC) mozaiği. Yaklaşık 1 kilometre (0,6 mil) çapında bozulmuş bir krater boyunca uzanan bir bindirme fayı sarplığı (sağdaki ok). Katkıda bulunanlar: NASA/LRO/LROC/ASU/Smithsonian Enstitüsü
Washington’daki Smithsonian Enstitüsü’nden bir makalenin baş yazarı Tom Watters, “Modellememiz, güney kutup bölgesinde güçlü yer sarsıntısı oluşturabilen sığ ay depremlerinin, mevcut faylar üzerindeki kayma olaylarından veya yeni bindirme faylarının oluşumundan kaynaklanabileceğini öne sürüyor” dedi. yakın zamanda yayımlanan araştırmaya göre Gezegen Bilimi Dergisi. “Ay’daki kalıcı ileri karakolların konumu ve istikrarı planlanırken, genç bindirme faylarının küresel dağılımı, bunların aktif olma potansiyeli ve devam eden küresel daralmadan yeni bindirme fayları oluşturma potansiyeli dikkate alınmalıdır.”
NASA’nın Ay Keşif Yörünge Aracı (LRO) üzerindeki Ay Keşif Yörünge Kamerası, ay kabuğunda geniş bir alana dağılmış binlerce nispeten küçük, genç itme fayı tespit etti. Sarplıklar, ay yüzeyindeki küçük merdiven basamaklarına benzeyen uçurum benzeri yer şekilleridir. Büzülme kuvvetlerinin kabuğu kırdığı ve onu fayın bir tarafında yukarı ve diğer tarafa doğru ittiği veya ittiği yerde oluşurlar. Büzülme, Ay’ın hala sıcak olan iç kısmının soğuması ve Dünya’nın uyguladığı gelgit kuvvetleri nedeniyle küresel küçülmeye neden oluyor.
Lob şeklindeki çıkıntılar, Ay büzülürken ay kabuğunun birbirine doğru itilmesiyle oluşur. Bu, yüzeye yakın malzemelerin kırılmasına ve bir bindirme fayı oluşturmasına neden olur. Bindirme fayı, kabuk malzemelerini yukarıya ve bazen de bitişik kabuk malzemelerinin üzerine taşır. Mevcut faylardaki kayma olayları veya yeni bindirme faylarının oluşumu, sarplıktan onlarca mil (onlarca kilometre) uzakta güçlü sismik sarsıntılara neden olabilecek sığ ay depremlerini tetikler. Kredi bilgileri: Arizona Eyalet Üniversitesi/Smithsonian
Fayların oluşumuna sığ derinlikteki ay depremleri şeklindeki sismik aktivite eşlik ediyor. Bu tür sığ ay depremleri, NASA tarafından konuşlandırılan bir dizi sismometre olan Apollo Pasif Sismik Ağı tarafından kaydedildi. Apollo astronotları. Kaydedilen en güçlü sığ ay depreminin merkez üssü güney kutup bölgesindeydi. Artemis III’ün aday iniş bölgesi olan de Gerlache Rim 2’de yer alan genç bir bindirme fayı sarplığı çalışmada modellenmiştir ve bu fay sarplığının oluşumunun kaydedilen büyüklükte bir ay depremiyle ilişkili olabileceğini göstermektedir.
Ekip ayrıca Ay’ın güney kutup bölgesindeki yüzey eğimlerinin stabilitesini de modelledi ve kalıcı olarak gölgede kalan bazı bölgeler de dahil olmak üzere bazı alanların hafif sismik sarsıntılardan kaynaklanan regolit heyelanlarına karşı hassas olduğunu buldu. Bu alanlar, buz gibi bulunabilecek kaynaklar nedeniyle ilgi çekicidir.
Resim, güney kutup bölgesinde tahmin edilen yüzey eğimi dengesizlik alanlarını göstermektedir. Modeller bir metre kalınlığındaki (yaklaşık 3,3 fit) regolit heyelanı içindir. Mavi noktalar eğimlerin en az olduğu alanlardır, yeşil noktalar orta derecede dengesiz eğimlerdir ve kırmızı noktalar ise en dengesiz eğimlerdir. Görüntü Shackleton kraterine ve ayın güney kutbuna odaklandı. Önerilen Artemis III iniş bölgelerinin yerleri mavi kutularla gösterilmiştir. Model, Nobile Rim 1 iniş bölgesindeki iç krater duvarlarının bazı kısımlarının yanı sıra, Shackleton kraterinin iç duvarlarının büyük bölümlerinin heyelanlara (iç resim) karşı şüpheli olduğunu tahmin etmektedir. Katkıda bulunanlar: NASA/LROC/ASU/Smithsonian Enstitüsü
NASA’nın Marshall Uzay Uçuş Merkezi’nden makalenin yazarlarından Renee Weber, “Ay’da gelecekteki insan etkinliklerinin oluşturacağı sismik tehlikeyi daha iyi anlamak için, yalnızca Güney Kutbu’nda değil, küresel olarak da yeni sismik verilere ihtiyacımız var” dedi. , Huntsville, Alabama. “Gelecekteki gibi görevler Farside Sismik Süiti Apollo sırasında yapılan ölçümleri genişletecek ve küresel sismisite bilgimize katkıda bulunacağız.”
Makalenin ortak yazarı, NASA’nın Greenbelt, Maryland’deki Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden LRO Proje Bilim Adamı Yardımcısı Maria Banks, “LRO, bilim adamlarının itme hataları gibi önemli özellikleri anlamalarına yardımcı olmak için ay yüzeyinin verilerini elde etmeye kararlıdır” dedi. “Bu çalışma, LRO verilerinin Ay’a dönüşümüzü planlamaya yardımcı olmak için kullanıldığı birçok yoldan birinin iyi bir göstergesidir.”
Bu çalışma hakkında daha fazla bilgi için:
Referans: TR Watters, NC Schmerr, RC Weber, CL Johnson, EJ Speyerer, MS Robinson ve ME Banks, 25 Ocak 2024, “Güney Ay Kutup Bölgesi Tektoniği ve Depremselliği”, Gezegensel Bilim Dergisi.
DOI: 10.3847/PSJ/ad1332
Bu araştırma, NASA’nın 18 Haziran 2009’da başlatılan LRO misyonu tarafından finanse edildi. LRO, Washington’daki NASA Genel Merkezinde bulunan Bilim Misyonu Direktörlüğü adına NASA Goddard tarafından yönetilmektedir. Artemis görevleriyle NASA, bilimsel keşif, teknolojik ilerleme ve biz insanlı görevlere hazırlanırken başka bir dünyada nasıl yaşayacağımızı ve çalışacağımızı öğrenmek için Ay’ı araştırıyor. Mars. Ticari ve uluslararası ortaklarla işbirliği yaparak Ay’da ilk uzun vadeli varlığı sağlayacağız. NASA, ay yüzeyini her zamankinden daha fazla keşfetmek için yenilikçi teknolojileri kullanarak ilk kadını ve ilk siyahi insanı Ay’a indirecek.