bekliyordum Tomb Raider I-III Yeniden Düzenlendi 21 yıldır. işte o zaman İlk önce serinin ikinci girişini oynadımBu, annemin bana hem PlayStation’ını hem de bir avuç dolusu oyunu (mücevher kutuları hariç) veren erkek arkadaşının, dolabında biraz yer açmak istemesinden başka hiçbir nedeni olmayan bir “hediyesi”ydi. Durmaksızın oynadım, oyunun aksiyonuna, bulmacalarına ve gerçekten de sahip olduğum ve başrolde bir kadının oynadığı ilk oyun. Ancak tekrar bağlandıktan sonra Tomb Raider II Aspyr’in yeniden düzenlemesinin bir kısmı, şunu sormakla kalıyorum: doğal olanda ne var? cehennem 15 yaşındaki Ash mi düşünüyordu?
Oynanıyor Tomb Raider II Switch’te – aynı zamanda Xbox, PC ve Playstation’da da mevcut – oyunun kontrollerinin sorunlarımın yüzde 85’inden sorumlu olduğu bir kendini kırbaçlama egzersiziydi. Sanırım bu yeniden yapımla ilgili hayal kırıklığından başka bir şey hissedemeyecek kadar “modern” 3D platform oyunlarının geleneklerine alışmış durumdayım. Remaster’ın, düğmeleri yeniden eşleştirebilme, orijinalin tank kontrolleri veya oyunun “modern” kontrolleri olarak adlandırdığı kontroller arasında seçim yapabilme ve hassasiyet ve ölü bölgeler gibi daha ince ayarları kontrol edebilme konusundaki geliştirmelerine rağmen, Lara hala hantal, garip bir karmaşa gibi hareket ediyor. Çoğu zaman Lara’nın ya da kamerasının, görünürde hiçbir geçerli nedeni yokken, düğmeye bastığım gibi hareket etmediği zamanlar oluyordu. Bu bir platform oyunu, nerede platform kurduğumu göremezsem pek eğlenemeyeceğim, çok teşekkür ederim!
Buna rağmen Lara’nın öngörülebilir şekilde davrandığı anlarda oyuna olan sevgimin yeniden canlandığını hissedebiliyordum. Bu yeniden düzenlemede gizli konumlara, anahtar eşyaların yerleşimine ve düşman modellerine kadar her şey aynı kalıyor. Grafikler bile değişmeden kalabilir; İsterseniz hızlı bir düğmeye basarak daha yeni, yükseltilmiş dokulardan eski tarz PSX grafiklerine geçiş yapabilirsiniz.
Rastgele bir yola sapıp, 20 yıl önce kazara ilk keşfettiğim zamanki gibi her seviyedeki üç sırdan birinin hala beni beklediğini bulmak iyi hissettirdi. Ayrıca çocukluğumda beni sık sık şaşırtan bir çift kaplanı nihayet yenmek için tabancalarımı çıkarmak da gerçekten iyi hissettirdi.
Tomb Raider II gergin bir atmosfer yaratmada çok iyiydi ve hala da öyle. Oyun, müzik ve ses efektleriyle ustaca gerilim ve korku aşılayarak Lara Croft gibi bir hazine avcısının hissetmesi gereken baskıcı bir tehlike havası yaratıyor. Düşmanlar cam pencerelerden içeri giriyor; bir mağaranın sessizliği, kükreyen, kana susamış kaplanların sesiyle aniden bozulur; ya da bir opera salonunun sessiz güzelliği yuvarlanan kayalar yüzünden mahvoluyor Indiana Jones. Bu oyun korkuttu bok 15 yaşımdayken beni terk etti ve 20 yıldan fazla bir süre sonra hala aynı düzeyde kaygı uyandırıyor. Artık beklemem gerektiğini bilsem de bir şey Oyunun absürt derecede zayıf ışıklandırmasından çıkmak için hala beni şaşırtmanın ve korkutmanın yollarını bulmayı başarıyor.
Hiçbir zaman resmi olarak tamamlamadım Tomb Raider II Çocukken. Bu benim “modern” bir konsoldaki ilk “modern” oyunumdu ve benim için tamamlaması çok zor ve korkutucuydu. Buna rağmen bu oyunu sevdim. İlk birkaç seviyeyi tekrar tekrar oynadım ve bazen zorluktaki artış (ve korku) beni başarısızlığa uğratmadan önce hile kodlarıyla sonraki seviyelere atlıyordum.
Tomb Raider II öyleydi Beni, erkek kuzenleriyle video oyunları oynamaya zorlanan bir kızdan, sanata karşı büyük bir keyif ve coşku duyan ve bu işi mesleği haline getirecek birine dönüştüren bir unvan. Ama artık daha yaşlı ve daha akıllı olduğum ve 15 yaşındaki Ash’in oynamak zorunda olduğu bir avuç oyundan çok daha fazlasına sahip olduğum için, içimdeki çocukla onun bu oyuna olan ateşli, azalmayan sevgisiyle yüzleşmek zorunda kalıyorum. ve ona “Lanet olsun, sen böyle mi yaşadın?” diye sor.
Tomb Raider II tam hatırladığım gibiydi ama geri dönmeyen şey ona olan sevgimdi.
Tomb Raider I-III Yeniden Düzenlendi şu anda Switch, Xbox, PlayStation ve PC’de çıktı.