Tomb Raider’ı bir franchise olarak kesinlikle seviyorum. Yeni Legend ve Reboot üçlemeleri de dahil olmak üzere tüm oyunları oynadım ve hepsini kendi özel yollarıyla seviyorum. Ancak klasik oyunların kalbimde her zaman özel bir yeri olacak, bu yüzden Tomb Raider Remastered’ın çıkacağını duyduğumda çok heyecanlandım.
Tomb Raider 3 oynadığım ilk Tomb Raider oyunuydu ve tam anlamıyla dünyamı değiştirdi. PlayStation 1’im için aldığım ilk video oyunuydu ve seviye tasarımından atmosfere ve karaktere kadar her şeye kısa sürede aşık oldum. Çocukken bunun çok gerçekçi göründüğünü hatırlıyorum ve o anda video oyunu grafiklerinin zirveye ulaştığından emindim.
2024’e gidiyoruz ve Xbox Series X cihazıma Tomb Raider I-III Remastered’ı yüklüyorum. İlk durağım Tomb Raider 1’deki Lara’nın Evi, çünkü kontrolleri hatırlamayanlar için mükemmel bir eğitim seviyesi görevi görüyor. Oyunun yüklenmesi sadece birkaç saniye sürdü ve oyuna girdikten sonra yaptığım ilk şey modern grafiklere geçmeye çalışmak oldu.
Resim 1 ile ilgili 2
Grafik değiştirme düğmesine bastığımda yeni grafiklerin zaten açık olduğunu ve 1996’daki klasik grafiklere yeni geçiş yaptığımı fark ettiğimde yaşadığım şaşkınlığı hayal edin. Şimdi, bu kesinlikle yeni grafiklere yönelik bir darbe değil. Yeni grafikler kelimenin tam anlamıyla mükemmel. Klasiklerin atmosferini ve özünü o kadar iyi yakalıyorlar ki, çocukluğumdan hatırladığım “gerçekçi” grafiklerle eşleşiyorlar.
(Ek not: Klasik grafiklerin kare hızını kilitli 30 fps gibi görünen bir seviyeye düşürmesi de hoşuma gidiyor, bu da gerçekten bir PlayStation 1 oyunu oynamanın nostaljik hissini artırıyor. Modern grafikler kilitlenmemiş bir kare hızında çalışıyor.)
Ana oyun seviyelerinde yapılan çevresel çalışmalardan bazıları inanılmaz; Yeniden yapılanmada gerçekçi bitki örtüsünden ışık kaynakları gibi küçük ayrıntılara kadar her şey düşünüldü. Örnek olarak ilk oyunun ilk bölümünde artık mağaraların boşluklarında gökyüzünden yavaşça yağan kar yağışı var.
Oynanışa neredeyse hiç dokunulmamış, bu da pek çok iflah olmaz Tomb Raider klasik hayranının tamamen keyif alacağını biliyorum. Bununla birlikte, üç oyunda da tüm oyuncuların takdir edeceğini düşündüğüm yaşam kalitesinde bazı küçük iyileştirmeler var. Örneğin, Lara’nın Tomb Raider 1’deki zıplaması artık Tomb Raider 2 ve 3’te tanıtılan davranışa benzer şekilde havada dönme yeteneğiyle çok daha duyarlı.
Artık bir anahtar veya kol gibi işlem yapılabilir bir öğenin yakınında olduğunuzda görünen bir simge de var ve manyetikler artık 2B hareketli görüntüler yerine 3B olarak işleniyor. Oyuna yapılan en büyük eklenti, Lara’nın daha modern oyunlarda nasıl hareket ettiğini taklit etmeye çalışan isteğe bağlı yeni bir kontrol şemasıdır.
Orijinal Tomb Raider oyunları hantal ve tepkisiz kontrolleriyle ünlü olduğundan bu dikkate değerdir. Klasik kontrolleri kullanan Lara, bazılarının tercih edebileceği şekilde manevra kabiliyeti yüksek bir tank gibi hissediyor. Temel olarak, modern kontroller duyarlı hareket ve basitleştirilmiş bir kontrol şeması sunar, ancak hassasiyet pahasına. Tank kontrolleri çok daha hassastır ancak ustalaşması çok daha zordur.
Kesinlikle klasik kontrolleri tercih ediyorum çünkü seviye tasarımının buna daha uygun olduğunu düşünüyorum. Kendinizi sıklıkla platformda veya belirli alanlardaki çıkıntılara tutunmayı gerektiren bir seviyede ilerlerken bulacaksınız ve modern kontroller bu senaryolarda kesin olmayı biraz daha zorlaştırıyor. Sanırım bu yüzden oyun sırasında herhangi bir noktada modern ve klasik kontroller arasında geçiş yapma seçeneğiniz var ki bunu görmek her zaman harikadır.
Son olarak, Lara’nın kıyafetini değiştirmenize, komik ve havalı duruşlarla poz vermenize ve tüm bölüm boyunca uçmanıza olanak tanıyan yeni bir kamera modu da var. Bu gerçekten hoş bir eklenti ve henüz nasıl ulaşacağınızı bilmediğiniz alanlara bakmanıza olanak tanıdığı için bulmacaları çözmenize bile yardımcı olabileceğini düşünüyorum. Bu hile mi? Belki ama kimin umrunda.
Neredeyse mükemmel
Yenileme, görselleri ve oynanışı büyük ölçüde çiviledi, ancak özellikle önceden oluşturulmuş ara sahneler ve oyun içi sesler olmak üzere fena halde gözden kaçırıldığını düşündüğüm birkaç ek alan daha var. Önceden oluşturulmuş ara sahneler doğrudan 90’lardan alınmış, yükseltilmiş (muhtemelen yapay zeka kullanılarak) ve hepsi bu.
Yeniden düzenlenmiş oyun içi ara sahnelerden, artık yeniden düzenlemenin kendisiyle çok az benzerlik gösteren önceden oluşturulmuş sahnelere geçiş oldukça sarsıcı. Dünyanın sonu değil ama bu ara sahneler gerçekten 90’ların eski CGI’ları ve beyniniz yeni grafiklere alıştığında gerçek bir geri dönüş.
Oyun içi seslere gelince, keşke ortam seslerinin ve efektlerinin çoğunu yeniden düzenlemeye biraz zaman ayırsalardı. Ayak sesleri ve silahlar gibi şeylerin kulağa biraz daha modern gelmesini dilerdim, çünkü şu anda daha fazla düzenleme yapılmadan doğrudan 90’lardan alınmış gibi görünüyorlar.
Bunun, geliştiricilerin klasiklere mümkün olduğunca yakın kalmak için kasıtlı bir seçim olduğuna eminim. Bunu kesinlikle takdir ediyorum, ancak Microsoft’un Halo CE ve Halo 2 remaster’larında yaptığına benzer şekilde, remastered sesler için bir seçeneğin olmasını isterdim.
Genel olarak, Tomb Raider Remastered’ın klasik Lara Croft’un modern çağına dönüşüne şimdiye kadar ulaştığımız en yakın oyun olduğunu düşünüyorum. Bu oyunları oynayana kadar Lara’nın bu versiyonunu ne kadar özlediğimi fark etmemiştim ve şimdi umarım yaklaşan yeni Tomb Raider oyunu, karakterin bu ikonik versiyonunu geri getirir. Klasiklerin hayranları için Tomb Raider I-III Remastered, en iyi Xbox oyunlarına ve en iyi PC oyunlarına kesin bir katkıdır.
Hala Tomb Raider oyunlarının orijinal versiyonunun eksik olduğunu düşünüyorum çünkü Angel of Darkness (ki bunu sonsuza kadar savunacağım) hikaye akışını hiç bitirmedi. Muhtemelen bir yerlerde bir kitapta bittiğini biliyorum ama bu sayılmaz. Bana da bir Tomb Raider 4-6 Remaster ve ardından tamamen yeni bir Tomb Raider 7 olsun lütfen!