Bir kahramanı öldürmek, bildiğimiz tüm ahlaki kavramları öldürmektir. İyilik, nezaket ve başkalarına yardım etmek için gereken güçleri kullanma isteği. Kahraman olmak cesur olmak, karşı konulmaz zorluklara rağmen doğru olanı yapmaktır. Bir katili, bir hırsızı ya da ahlaki pusulası olmayan insanları alıp onları iyi adam yapacak bir şeyle karşı karşıya getirirseniz ne olur? En iyi durumda insan gelişimini elde edersiniz. Diğer durumda, varoluşsal bir kriz yaşayan bir kötü adamla karşılaşırsınız.
Suicide Squad: Kill the Justice League, kötü adamları oynadığımız ve bizi hikayenin kahramanı haline getiren bir oyundur. Rocksteady Studios tarafından geliştirilen bu aksiyon-macera nişancı oyununda Justice League kötüye gitti ve günü kurtarmak Suicide Squad’a kaldı. Süpermen seni kurtaramaz ama Harley Quinn kesinlikle kurtarabilir ve bunu yaparken de seni güldürecektir.
Öldüren Şaka
Xbox Series X’te Suicide Squad: Kill the Justice League’i oynadığım süre boyunca bunun iyi bir hikayeye, harika bir oynanışa ve iyi işlenmiş sinematiklere sahip, elmas gibi oyunlardan biri olduğuna inanmaya başladım. . İyi zamanlanmış bir mizah ve kuru alaycılıkla kaplanmış, bu da beni Galaksinin Koruyucuları ile geçirdiğim zamanın canlı anılarına geri gönderdi (Galaksinin Koruyucuları incelememize göz atın).
İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldür
Platform: Xbox Series X/S, Windows PC ve PS5
Geliştirici: Rocksteady Stüdyoları
Xbox Oyun Geçişi: HAYIR
Xbox Her Yerde Oynayın: Evet
Oyuncular: İşbirliği ve Tek Oyunculu
Tamamlanma zamanı: 10-20 saat
Fiyat: 69,99$
Harley’in kendisi de dahil olmak üzere herkesle alay eden esprili şakaları eğlenceli bir yolculuk sağlıyor. Bu oyunun ne kadar eğlenceli olduğunu ve kendisini fazla ciddiye almadığını görmek harika. JLA: Tower of Babel ve Justice League Vs.’den ilham alıyoruz. Suicide Squad, oyunun hikayesi Justice League’in kötüye gitmesi durumunda ne olacağına odaklanıyor. Çizgi romanların kendileri inanılmaz ve hikayenin ne kadar ileri gittiğine dair daha kapsamlı bir bağlam için onlara göz atmanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
Kill the Justice League’in çizgi romanlarda ne kadar doğru kaldığı konusuna gelince, bu basit; oyunda çizgi romanlardan parçalar var, Paskalya yumurtaları da var ama orijinaline yüzde yüz sadık kalmıyor. hikaye. Temel fark, oyun içinde Batman’in tamamen zihin kontrolüne sahip olması, çizgi romanlarda ise zihin kontrolüne direnmeye çalışmasıdır. Bazı durumlarda etkisi geçer ama (eğer hafızam yanılmıyorsa) tam olarak etkilenmez ve İntihar Timi’nin kurulmasına yardım eden kişi o olur.
Dikkate değer bir başka husus da orijinal grupta Killer Croc’un orada olması ve King Shark’ın olmaması, biraz tonu değiştiriyor. Çizgi romanlarda tek başıma bahsettiğim o kadar çok konu var ki oyun kesin bire bir şekilde yapılmadı ki bunu tamamen anlıyorum. Bu, iyi yapılmış bir klasiğe ilham kaynağı oldu, hâlâ hikayenin ruhuna sadık kalan bir başlık.
Dövüş ama bunu eğlenceli hale getir
Kill the Justice League’in mekaniği, farklı kombinasyonlara, oyun stillerine ve karakter değişimine olanak tanıyan eğlenceli bir kaos türüdür. Harley olarak oynarken mekanikler akıcıdır ve binadan binaya gitmek/tabancasıyla havada ateş etmek son derece tatmin edicidir. Eğitimin yanı sıra tüm oyun boyunca Harley’de kaldığımı itiraf edeceğim. Düşmanlarla ilgili esprili sözleri ve kombinasyonlarını deneyimlemek çok eğlenceli.
Herkes Batman olabilir, hem süper kahramanların hem de kötü adamların anlatımının asıl amacı budur. Kahraman olabilirsiniz, kötü adam olabilirsiniz, pelerini takabilirsiniz ve başkalarının hayatını çekilmez hale getirebilirsiniz.
Bu oyunun mekaniği, her ne kadar tekrarlı olsa da, her oyun seansında daha fazla geri dönmek istememi sağlayan eğlenceli bir tekrarlama türüdür. İster bir patronla, hatta genel düşmanlarla savaşmanın farklı yollarını denemek olsun, kontrollerin yapılma şeklini sevdim: serbest akışlı, hızlı tempolu ve bazı noktalarda zorlu.
Kontrollerdeki aksaklıklardan bahsedelim çünkü oldukça fazla sayıda hata vardı. Bu, özellikle kayda değer FPS düşüşleri yaşadığım ve Harley’in hareketinin önemli ölçüde azaldığı Brainiac ile boss savaşı sırasında geçerlidir. Bazen oyunun kendisi anlık olarak donuyordu ve bu sinir bozucuydu. Oynanıştaki en yavaş noktalar, birden fazla düşmana sahip olmak, patlamalar ve gerçekten kaotik anlar gibi birçok şeyin aynı anda gerçekleştiği anlardı.
Bir İnsanlık Durumu
Çoğu zaman aptalca ve alaycı olsa da, bu oyunda gerçek bir tartışma var. Adalet Birliği’ni Öldür yayınlandığında, adil olmayan ve dürüst olmak gerekirse haklı bir tür sert eleştiriyle karşılandı. Batman’in ölümünün (aynı zamanda Adalet Birliği’nin diğer üyelerinin de) aldığı öfke yürek parçalayıcıydı ama bu bana, kötü adamı oynamayı sevdiğimiz kadar kimsenin hikayenin kahramanının ölmesini görmek istemediğini düşündürdü. Joker’i seviyoruz; Deadshot’ı seviyoruz ve tüm bu çılgın manyakların farklı başlangıç hikayelerini görüyoruz.
Kahraman hâlâ ortalıkta olduğu sürece kötü adamlara zerre kadar aldırış etmeyiz, ancak hikayenin kahramanı (her bakımdan) sona erdiğinde ve elimizde yalnızca düşmanlar kaldığında, insanlar huzursuz hissetmeye başlar. .
İşin ilginç tarafı, kahraman hâlâ ortalıkta olduğu sürece kötü adamlara zerre kadar aldırmıyoruz, ancak hikayenin kahramanı (her şekilde) sona erdiğinde ve elimizde sadece düşmanlar kaldığında, o zaman insanlar ortaya çıkıyor. huzursuzluk duymaya başlayın. İyiliğin sembolü olan şeyin az çok parçalandığını görmek, Adalet Birliği’nin birer birer öldürüldüğünü görmek. İnsanlara her şeyin zafer ya da onurla bitmediğini anlatmak için bazı şeyleri değiştirmek, bir oyunda yapılan en iyi seçimlerden biriydi; bazen hiç ummadığın şekilde biter.
Batman’in ölümünün oyun sırasında neredeyse hiçbir şeyin sonsuza kadar sürmeyeceğinin sembolü haline geldiğini görmek. Oyunun kendi kendime “Belki bu karakter nihayet biraz huzura kavuşabilir” diye düşündüğüm bir parçasıydı. Batman’in hikayesi, Adalet Birliği’nin diğer üyelerinin yanı sıra, zaman kadar eski bir hikaye. Pek çok yineleme, hikaye ve bakış açısı var, bu yüzden her zaman iyi adamları kurtarmak yerine farklı bir yaklaşımın benimsenmesini seviyorum.
Bu oyundaki ara sahneler, öldürülen her Justice League üyesi açısından onlara ağırlık veriyordu. Bir süper kahraman oyununda ilk kez, yıllardır bir hikayenin dinlenmesine izin vermemenin yankısını yapan bir kesinlik ve insanlık duygusunu hissettim.
Patron Dövüşüyor
Patron savaşları başlı başına bir tartışma konusu çünkü iyi hazırlanmış ve bazı noktalarda zorlayıcılar. Oyunda çok fazla patron olmasa da, her patronla savaşmanın benzersiz yolu bunu tamamen telafi ediyor.
Kişisel favorim şeytani Batman versiyonu. Bakması çok estetik ve dövüşmesi çok eğlenceli! Yarasa mağarası bölümünün tamamı o kadar iyi yapılmış ki, her bir Task Force X üyesini anıları, pişmanlıkları ve hayal kırıklıkları boyunca taşıyor. Karakterlerin her birine anlam ve derinlik katan bu insani anları sağladı.
Bu oyundaki ara sahneler, öldürülen her Justice League üyesi açısından onlara ağırlık veriyordu. Bir süper kahraman oyununda ilk kez, yıllardır bir hikayenin dinlenmesine izin vermemenin yankısını yapan bir kesinlik ve insanlık duygusunu hissettim.
Süpermen’le dövüşmek zorunda kaldığımda şaşırmıştım. Ekranımda yüksek sesle şunu söyledim: “Şaka yapıyorsun değil mi? Bu Süpermen!” İtiraf etmeliyim ki birkaç kez öldüm ve Çelik Adam’la mücadele ederken sayamayacağım kadar çok King Shark tarafından diriltilmem gerekti. Bu zorlu bir dövüş ve tıpkı The Flash ve Brainiac’la olan boss savaşına benzer şekilde pek çok hareketli parçası var ama aynı zamanda onu eğlenceli kılan da bu.
Bu arada, Green Lantern’in dövüşü özellikle kolay bir savaş ama her şeyden çok eğlenceli bir bulmaca sunuyor. Her şeyin sonunda, her boss onlara yaklaşımınız açısından benzersizdir ve Brainiac’lı son boss her şeyi birbirine bağlayarak her boss’un her hamle setinin boss boyutunda güzel bir pakette toplandığını görmenizi sağlar.
Fikir bir Sembol olmaktı
Herkes Batman olabilir, hem süper kahramanların hem de kötü adamların anlatımının asıl amacı budur. Kahraman olabilirsiniz, kötü adam olabilirsiniz, pelerini takabilirsiniz ve başkalarının hayatını çekilmez hale getirebilirsiniz. Oyunlardaki fikirler hayatımızda anlam yaratan daha büyük şeylerin simgeleridir. Bu oyun basitti, kendisine yöneltilen nefreti hak etmeyecek kadar gerçek bir noktaya kadar komikti. Bu unvanı deneyimlememin sonunda Kevin Conroy’a saygı duruşunda bulunulduğunda gözyaşlarına boğulmuştum. İyi yapılmıştı ve Batman’i televizyondan oyunlara kadar hayata geçiren adama çok yakışıyordu.
“Arkanızda iyi bir miras bırakırsanız, ölüm size karşı güçsüzdür”
Kevin Conroy’un yaptığı da tam olarak buydu, Huzur içinde yat Batman.
Sonuç olarak bu oyunu şiddetle tavsiye ediyorum. Tartışılması gereken değerli soruları gündeme getiriyor ve sizi eğlendirmek için esprili bir mizahla ilgi çekici savaşlar sunuyor. Oyun için de gelecek güncellemeler çıkacak, bu yüzden yarasa sinyaline dikkat etmeyi unutmayın.
Ayrıca diğer DC Comic uyumsuzluklarını içeren herhangi bir DLC alıp alamayacağımızı görmek beni heyecanlandırıyor. Ben şahsen Enchantress’i bu karışımda görmeyi çok isterim! Kahramanlarımızın kim olduğunu çok uzun zamandır biliyoruz. Haydi dönekleri, uyumsuzları, beklenmedik kahramanları saflarımıza davet edelim. Kim bilir, bir kötü adamın ne kadar iyi şeyler başarmak istediğine şaşırabilirsin.