Sihirbazlıktan film yönetmenliğine geçiş, beyaz perdede güçlü ve duygusal anlatılarla illüzyonlar yaratmak için kameraları kullanıyor. Ve Akademi Ödülleri onay damgasını vurdu.
Kanadalı film yapımcısı, dört yıl içinde üçüncü Oscar adaylığını bu filmle kazandı. Son Tamirhaneson filmi en iyi kısa belgesel kategorisinde yarışacak. Bu, Proudfoot’un 2020’de kısa belgeselle ilk Oscar adaylığını kazanmasından sonra gerçekleşti Konçerto Bir KonuşmadırAva DuVernay’in yürütücü yapımcılığını üstlendiği kısa belgeselle 2021’de Oscar kazananı oldu. Basketbolun Kraliçesibasketbolun merhum öncüsü Lusia “Lucy” Harris hakkında.
Bu da Proudfoot’un Hollywood’daki Oscar adayları arasında son zamanların en iyi vuruş ortalamaları arasında yer almasını sağlıyor.
“Bununla baş etmek benim için zor. Bu olağanüstü bir onur. Ve eğer gizli bir içerik varsa, o da filmlerimize kattığımız sevgidir diye düşünüyorum” dedi. Hollywood Muhabiri o ve yardımcı yönetmen ve aranan besteci Kris Bowers, Los Angeles Birleşik Okul Bölgesi’ndeki müzik enstrümanı tamir atölyesini konu alan ve burada çalışan dört sadık ustanın yer aldığı kısa belgeselleri için aday gösterildiler.
Kısmen, Proudfoot’un detaylara lazer benzeri ilgisi Son Tamirhane39 dakikalık filmdeki ses ve müzikten renk ve düzenleme seçimlerine derinden önem veren bu, onun sürükleyici hikaye anlatımıyla film izleyicilerinin ve Akademi seçmenlerinin ilgisini çekme ve gözlerini kamaştırma yeteneğini açıklıyor.
Ancak Los Angeles’ta yaşayan yönetmenin memnun etme konusundaki tutkusunu anlamak için, Kanada’da ödüllü ve hareketli bir sihirbaz olarak ve Los Angeles’taki Magic Castle’ın müdavimi olarak mükemmelleştirilen Proudfoot adlı genç bir gencin gizli kart ve bozuk para numaralarına geri dönmeniz gerekiyor. sinematik şiir ve zanaata sahip bir izleyici kitlesi.
Sonuç olarak, Güney Kaliforniya Üniversitesi Sinema Sanatları Okulu mezunu Proudfoot, bir gün Oscar’ın spot ışıklarının kendilerine doğru geleceğini asla hayal edemeyen sıradan insanların samimi hikayeleriyle film izleyicilerinin ilgisini çekmeyi başardı.
Proudfoot, uzun metrajlı filmlerin aksine kısa belgeseller yapma sürecini, gösterişli sahne sihirbazlık gösterilerini alıp bunları yakın çekim el çabukluğu hileleri düzeyine indirmek olarak görüyor.
“[Magic] Beynimi öncelikle izleyicinin deneyimine odaklanacak şekilde eğittim. Diğer tüm kararlarınız buna tabidir. Parayı nasıl yüzdürdüğünüzün bir önemi yok ama seyircinin paranın yüzdüğünü deneyimlemesi gerekiyor. Ve eğer o anı güzelleştiren bir hikaye anlatabilirseniz, bu gerçekten özel olur” diye açıklıyor.
Aynı şovmenlik ve illüzyon, Oscar’a layık kısa belgesel film yapımcılığı için de geçerlidir. Proudfoot şunu ekliyor: “Sıradan görünen bir şeyi alıyorsunuz ve onun ne kadar olağanüstü olduğunu gösteriyorsunuz, zanaatınızı kullanarak onun hayranlığını, duygusunu ve insanlığını geliştiriyor ve merak ediyorsunuz,” diye ekliyor.
Film yapımcısı, belgesel konularında insaniliği bulmak ve aşılamak için, filmlerinde röportaj yaptığı kişilerin hayatlarının “tarama” olarak adlandırdığı şeyi daha çok sohbet olarak arıyor. Gururlu Ayak, birine ilk anısını sormaya başlayabilir, daha sonra büyümeyi, ilk arzularını ve hırslarını ve bulundukları yerden şu an bulundukları yere nasıl geldiklerini sorabilir.
Daha da dokunaklı olan Proudfoot, insanların karşılaştığı kişisel zorlukları ve bunların üstesinden nasıl geldiklerini keşfetmeye çalışıyor ve bu arada film büyüsünü kullanarak insan duygularını, sıkı çalışma ve azim değerlerini insanların ekranda söyledikleri etrafında birleştiriyor.
Proudfoot ayrıca, kısa belgeselleri için oyuncu seçimi ve seçmeler düzenledikten sonra inandırıcı karakterleri belirlemek için realite TV arketiplerini kullanmaya inanmıyor. Bunun yerine, birinin hayat hikayesinin kamerada ortaya çıkmasını bekleyecek kadar sabırlı.
Proudfoot röportaj tekniğinden o kadar emin ki, herkese hayatının özetinin sorulabileceği konusunda ısrar ediyor ve sorularına verdiği yanıtlardan “ikimizin de gözyaşlarına boğulacağını garanti edebilirim”.
İçinde Son Tamirhane, Proudfoot, Los Angeles’taki bir depoda yerel lise öğrencilerinin müzik enstrümanlarını iyi çalışır durumda tutan dört sadık zanaatkarla röportaj yapıyor: Yaylı çalgılar bölümünde 1970’lerde eşcinsel olarak büyüyen Dana Atkinson; Pirinç enstrümanları tamir eden ve Amerikan rüyasının peşinden koşmak için Meksika’yı terk eden bekar bir anne olan Paty Moreno; Elvis’in bit pazarından satın aldığı 20 dolarlık kemanı çalarak turneye çıkan ilginç müzisyen Duane Michaels; ve Azerbaycan’daki etnik temizlikten sağ kurtulduktan sonra kaçtıktan sonra Amerika’da piyano akort yapmayı öğrenen Steve Bagmanyan.
Şaşırtıcı bir yakınlık ve hikaye anlatımıyla ve ortak yönetmen Bowers’ın ilham verici müzikal alt çizgileriyle hayatları hakkında bir sohbete katılıyor. Yönetmen şöyle ısrar ediyor: “Bu tamircilerin sizi şaşırtan, aklınızı kurcalayan ve kendinizi bağdaştıran güzel bir hikayeyi dokuyup döndürmesini beklemiyorsunuz, ama öyle oluyor” diye ısrar ediyor yönetmen.
Proudfoot’un yönetmenlik çantasında, kısa belgesel konularının doğrudan yüze yakın çekimi de dahil olmak üzere başka numaralar da var. Bunun için yapımcı, Oscar ödüllü belgesel ustası Errol Morris tarafından icat edilen teleprompter’ın bir çeşidi olan Interrotron’u kullandığını açıklıyor.
Sonuç, karmaşık bir sinematografi yanılsamasıdır. Son Tamirhane İzleyicilerin samimi konuşmaların bir parçası olarak, profilleri çizilen dört belge konusunun yüzlerini, gözlerini ve ifadelerini ve görünüşe göre ruhlarını görmelerini sağlıyor.
Sanki bir sihirbazın ticari sırlarını açığa çıkararak şifresini kırıyormuş gibi Savaş Sisi Proudfoot, Telluride Film Festivali’nde Morris’le karşılaşmaktan korktuğunu ve Oscar ödüllü kariyerini Interrotron’a borçlu olduğunu itiraf ettiğini hatırladı. “Ben yukarıya çıktım [Morris] ve ona anlattım ve uzun bir an oldu – yıllardır korktuğum bir an – ve sonunda “Hadi bakalım!” dedi. anlatıyor.
Ama bu Morris’i soymak değil, daha ziyade bir film çekmek Son Tamirhane Proudfoot’un üçüncü bir Oscar adaylığı kazanmasına olanak tanıyan, müzik enstrümanlarının cankurtaran halatı olduğu genç öğrenciler için bozuk olanı tamir eden insanlar hakkında.
“Hepimizin bozulan ilişkileri, tutulmayan sözleri var. Dünya pek çok açıdan bozuk ve her şey onarılamaz. Ama denemeye inancınız ve isteğiniz varsa bazı şeyler tamir edilebilir. Ve bu umudu canlı tutmamız gerekiyor,” diye savunuyor Proudfoot, her zaman iyimser biri.