Her yerde uçuşan patlayıcı renkler, kelimeler ve rakamlarla kaotik bir bilgi çamuru ekranı kaplıyor; düğme komutları yanlarda ping atıyor, patlamalar ekip üyelerinin ve görevi verenlerin seslerini bastırıyor. Bu benim sürekli değişen oyun deneyimimdi İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldürünKarmaşık tasarımlı oyunların yaratıcısı Rocksteady Studios’un son oyunu. Yarasa Adam: Arkham oyunlar.
Aynı evrenin devamı olarak hareket eden, İntihar Kadrosu uyumsuz biri, paralı asker, canavar ve Oz’lu bir adamdan oluşan ekibin kontrolünü ele geçirdiğinizi görüyoruz. Ana amaç alt başlıkta açıkça belirtiliyor: Bu sevimli salaklardan oluşan grup, Batman (bir oyunda son kez büyük Kevin Conroy tarafından seslendirilmiştir), Superman ve Green Lantern dahil olmak üzere dünyadaki en güçlü süper kahramanları bir şekilde öldürmek zorundadır. . (Flash da orada ama kimin umurunda?)
Justice League’i öldür canlı hizmet unsurlarına sahip bir açık dünya yağmacı nişancı oyunudur. Bu tür oyunlarda sık sık görülen yırtıcı ve sıkıcı tasarım seçimleri ve tek oyunculu deneyimlerde uzmanlaşmış stüdyolar için böyle bir pivotun korkunç sonucu göz önüne alındığında, bu keşif ilk duyduğumda bana hemen itici geldi. Bunu daha önce Bioware ve Crystal Dynamics gibi diğer harika tek oyunculu stüdyolarda görmüştük: Muhtemelen zengin bir hikayenin oyularak cansız bir son ürüne yol açması ve hızla terk edilmesi. Git cesetlerini gör Marş Ve Yenilmezler.
Peki yakın tarih kimin umurunda?
Resim: Warner Bros. Games
Metropolis’te geçen İntihar Tayfa‘nin dört suçlusu – Harley Quinn, Deadshot, Kaptan Boomerang ve King Shark – DC’nin en büyük karakteri Amanda Waller’ın (Debra Wilson tarafından mükemmel bir şekilde canlandırılmıştır) dikkatli gözleri altında Arkham Asylum’dan serbest bırakıldı. Hiçbir tanıtım ya da tantana olmadan, Brainiac adında güçlü bir kötü adam (oynadığı Baldur’un Kapısı 3Jason Isaacs) Metropolis’ten başlayarak Dünya’yı istila etti ve en büyük kahramanlarının zihinlerini onun yandaşları olmaya yöneltti.
Görünüşe göre kahramanlar uzaktayken, öldürmeye gelenler kötü adamlar oluyor.
Yazarların takdirine göre, diğer 3.000 güçlü DC kahramanının yokluğunu ve neden dünyayı kurtaran ve Adalet Birliği ile savaşanların kendilerini kötü adam olarak tanımlayan bu kişiler olması gerektiğini açıklamak için entrikalarla vakit harcanmıyor. Kesinlikle umurumda değildi. Dörtlü Metropolis’e bırakılır ve Brainiac’ı ortadan kaldırmadan önce kahramanları ortadan kaldırmaları söylenir.
An be an oynanış, geçiş mekaniğine sahip diğer üçüncü şahıs nişancı oyunlarına benzer. Gün Batımı Aşırı Hızı. Hızlı ve esnektir, çatıların üzerinden uçacak ve havada ateş edecek, yakın dövüş saldırıları ve kayma manevralarından kombolar ve güçlendirmeler kazanmaya çalışacaksınız.
Bu, normalde cesur, patlayıcı ve renkli olmakla övünen şeyi düzleştirir. Dört anti-kahraman gürültücü ve küstah olarak biliniyor ve egoları gezegen büyüklüğünde. Ancak oynadığınızda bunların hiçbiri ortaya çıkmıyor, çünkü tüm bu büyük kişilikler, binlerce kez oynadığınız her silahlı askerden biraz daha fazlası haline geliyor.
Dünyayla etkileşim öncelikle savaş yoluyla olduğunda, bir karakterin kişiliğinin, onun yıkım araçlarına dönüşmesi gerekir. Ancak burada her karakter neredeyse her silahı kullanabilir ve oyunun yüzde 99’unda yaptığınız tek şey ateş etmek ve dolayısıyla dünyayla etkileşim kurmanın tek yoludur. Ekip ara sahneler sırasında muhteşem grafikler, animasyonlar, yazılar ve seslendirmelerle canlanırken, gerçek oyun sırasında hepsi bir bezelye atıcısını tutan isimsiz bir çamura dönüşüyor.
Rocksteady’de Arkham Örneğin Batman’in dünyada kullandığı her araç ona o kadar özeldi ki, en küçük uşaklar bile onları kullandığında onun varlığını anlayabilirdi. Burada Harley, tıpkı Deadshot gibi bir tüfek kullanabilir, esprileri dışında varlığını dünyadan silebilir. Karakterlere bağlı tek tanımlayıcı mekanik, geçiş ve yakın dövüş saldırılarıdır. Örneğin King Shark, Marvel’daki meslektaşı Hulk gibi büyük mesafelere sıçrayıp iniyor. Harley, sallanmak için yeniden tasarlanmış bir Yarasa planörünü ve Batman’den çalınan bir Yarasa tutma kancasını kullanıyor.
Çatışmayı anlamsız atışlara indirgemenin dışında, Ne Ateş ettiğinizde hem yuvarlanmanıza hem de gözlerinizi kapatmanıza neden olur: homojenlik ve tekrarlanan görev tasarımları nedeniyle gözlerinizi yuvarlayın ve ekranı dolduran sayı, renk, sayaç vb. seli nedeniyle kapatın. baş ağrısı.
Oyunun neredeyse tamamı açık havada geçiyor, bu da Metropolis’i dekordan biraz daha fazlasına indiriyor. Hedeflediğiniz kahramanların birkaç dev heykeli dışında, mekan olarak ikonik hiçbir şey yok. Bunun nedeni, görev yapılarının sınırlı olması ve aynı mekaniği içermesi ve alanın nasıl yaratılabileceğini etkilemesidir. Görevler, canavarca bitkilere veya veri merkezlerine yer açmak için çatılardaki düşmanları vurmayı, bir hedefe doğru yavaş yavaş hareket eden bir aracı korumayı veya insanları serbest bırakıp onları sihirli bir otobüse götürmeyi içerir. Bu kadar.
Sizi alanın kendisiyle ve neredeyse hiçbir iç mekan etkileşimiyle meşgul olmaya zorlayan akıllı gizlilik mekaniği yok. Rocksteady’nin dört tuhaf adamı iki kez dar bir alana koyması, onların Batman’i ele geçirmelerini sağlamak ve onları Batman’deki düşmanlarının konumuna yerleştirmek anlamına geliyor. Arkham oyunlar. Bu gerçekten dahiceydi ve oyunun en iyi kısmıydı: Uşakların Batman’den neden korktuğunu ve onun bazen karanlıkta çılgınca ateş etmelerine neden olan bir korku ortamını nasıl yarattığını gerçekten anlıyorsunuz. Buna belki de Kevin Conroy’un Batman rolündeki en inanılmaz dönüşü de ekleniyor.
Otuz yıl boyunca Kara Şövalye’yi seslendirdikten sonra Conroy’un onu gerçekten kötülüğe dönüştürmesi istendi ve o gerçekten korkutucu. Conroy’un Batman’in repliklerini bu şekilde söylediğini hiç duymamıştım; bu sertlik ancak kötü adamların yaptığı yanlışlara öfkelendiğinde ortaya çıkıyordu. Bu, şimdiye kadar yaşamış en büyük seslendirme sanatçılarından birine inanılmaz bir uğurlama. Conroy ne yazık ki Kasım 2022’de hayatını kaybetti. Tamamını izlemiş biri olarak Batman: Animasyon Dizisi üç kez, son kez ikinci kez burada olması anlamlıydı. (Batman olarak son rolü animasyon filmde olacak, Sonsuz Dünyalarda Kriz Üçüncü Bölüm.)
Ancak bu inanılmaz karşılaşma yalnızca birkaç dakika sürer. Ana harekatın dokuz ila on saatlik geri kalanı, beni hem esneten hem de hayal kırıklığına uğratan sıkıcı yağmacı-ateşçi oyunuydu. Ekrandaki kaos nedeniyle belirli veya belirli düşman türlerini bulmak ve öldürmek genellikle çok zordu, çünkü bilgi seli içinde bireylere kilitlenmek zordu.
Üstelik ana görevler ve yan görevler tamamen aynı tasarım kurgularına sahip. Bahsettiğim Batman görevleri dışında, benzersiz mekanikler, alanlar veya görev türleri sunan neredeyse hiçbir görev yok. Yan görevleri yansıtıyorlar ve her durumda yapacağınız aynı araçları ve oyunu gerektiriyorlar.
Ancak yan görevler, düşmanları öldürmeye kısıtlamalar getirdikleri için belki de en kötü kısımdır. Örneğin, düşmanlar kritik vuruşlar hariç tüm hasarlara karşı bağışıklı olabilir ve yalnızca savaş alanında dolaşan belirli ahtapot türü yaratıkları öldürürseniz kritik vuruşlar alabilirsiniz. Onları tespit etmede iyi şanslar! Diğer zamanlarda, onlardan kalkan parası toplamanıza izin veren bir hamle yapmadığınız sürece düşmanlar bağışıklık kazanır. Hangi hareketlerin ne işe yaradığını hatırlamanız gerekir ve kaotik bir savaşın ortasında bu bazen işe yaramaz. Bu görevlerden nefret ediyordum ve onları atlamak zorunda kaldım.
Daha da kötüsü, yan görevlere katılmak için çok az teşvik vardı. Ana görevler de dahil olmak üzere her görevden sonra oyun size “ganimet” bırakan, atlanamayan bir ödül ekranı sunar. Bunlar, şu anda sahip olduğunuzdan daha iyi olabilecek veya olmayabilecek silahlar, zırhlar veya yakın dövüş silahları olacaktır. Size neredeyse hiçbir istatistiğin ne anlama geldiğini veya bir karakterin yetenek ağacının seviyesini yükseltmenin ne işe yaradığını söyleyemem. Hiçbiri farklı hissettirmedi, konuşulacak bir “yapı” yoktu ve sonunda Deluxe Edition DLC’nin bir sonucu olarak aldığım aynı güçlü silahla Kaptan Boomerang’a sadık kaldım.
Ganimet düşüşlerine aldırış etmiyorum – örneğin, seviyorum Diablo 4 ve son zamanlarda giriyorum Sınır Bölgesi 3. Ama berbat bir silahın teslimatı için her şeyi durdurmak için iğrenç ve çok “canlı hizmet” kullanmayacağım.
Resim: Warner Bros. Games
Aslında, hizmet olarak oyunların korkunç mekaniğine saplanmış olan Rocksteady’nin dehasının kalbi, çoğu zaman kurumsal saçmalıkların çamurunun altında mücadele ediyor. Oyun cehenneme kadar para kazandırdı, sonsuz bir oyun sonu eziyetine ve gelecek sezonlara odaklandı – bu da aslında Brainiac’ı hiçbir şekilde ele alamadığınız için yazarların ana kampanyanın hikayesine tatmin edici bir son sunabilmesini engelliyor. anlamlı yol
Ancak adil olmak gerekirse, oyun genel olarak boss savaşlarında oldukça kötü performans gösteriyor. Justice League’in patron olduğu açık olsa da, dövüşlerin hepsi hemen hemen aynı oluyor: belirli noktalarda bir kahramana “karşı koyarsınız” (temelde ateş etmek için bir açıklığın oluşmasını beklersiniz) veya kalkanlarının eşdeğerini azaltırsınız ve sonra sadece … onlara ateş edin. Dünyanın büyük kahramanları vurularak öldürüldü. Belirsiz, monoton ve büyük bir hayal kırıklığı.
Ancak oyunun kendisi de öyle.
Batman’in karşılaşmaları gibi sevdiğim birkaç yön vardı; dört ana karakter arasındaki ara sahnelerdeki yazılar, dinamikler ve performanslar; muhteşem grafikler; ve bazen Boomerang’ın geçişi. Ayrıca bu oyun, Wonder Woman’ın her ortamda en sevdiğim tasvirini içeriyor; Zehra Fazal, arkadaşlarını öldürmek zorunda kalabileceği gerçeğiyle yüzleşmek zorunda kalan, bozulmamış tek Justice League kahramanının muhteşem performansını sergiliyor. (Ah, bu Wonder Woman’ın Rocksteady tek oyunculu oyunu için neler vermezdim! Monolith’e mevcut Wonder Woman oyununda iyi şanslar.)
Ancak anlık çatışmaların gürültüsü, sıkıcı ve tekrarlayan görev tasarımları, ilham vermeyen silahlar ve Squad’ın kişiliklerinin silinmesi, bu konuyu bir daha ele almayacağım için beni mutlu ediyor. En azından ekrandaki gürültüden dolayı daha az baş ağrım olacak.
İntihar Kadrosu: Adalet Birliği’ni öldürün şu anda PC, PS5 ve Xbox Series X/S’de mevcut.